عصرایران؛ علی خیرآبادی - روبرتو باجو می‌گفت هنوز هم کابوس پنالتی فینال جام جهانی 1994 مقابل برزیل را می‌بیند اتفاق تلخی که جام جهانی را از ایتالیا گرفت اما این تمام قصه نیست تمام کسانی که باجو را قضاوت کردند آیا به یاد دارند که ایتالیا بدون باجو هرگز به فینال نمی‌رسید.
تابستان ۱۹۹۴، در فینال جام جهانی آمریکا، وقتی روبرتو باجو پشت ضربه‌ی پنالتی ایستاد، همه چیز در سکوتی سنگین فرو رفت. ضربه بالا رفت، توپ از دروازه گذشت و جام جهانی به برزیل رسید. تصویر او، با سر خمیده و نگاه گم‌شده، تا سال‌ها به نماد یک حسرت ملی بدل شد.
روی یکی از دیوارهای واتیکان نوشته: «خدایا همه ما به جز روبرتو باجو را ببخش.»
اما آیا آن پنالتی، آن ضربه‌ی لعنتی، واقعاً شایسته‌ی چنین داوری سنگدلانۀ تاریخی بود؟ حقیقت این است که بدون باجو، ایتالیا هرگز تا فینال نمی‌رسید. او با گل‌های حیاتی‌اش برابر نیجریه، اسپانیا و بلغارستان، تیمی خسته و بی‌انگیزه را دوباره زنده کرد. در آن تورنمنت، روبرتو باجو فراتر از یک بازیکن بود؛ او قلب تپنده‌ی آتزوری بود.
پنالتی‌ها را بسیاری از بزرگان از دست داده‌اند. اما تاریخ کمتر کسی را چنین بی‌رحمانه داوری کرده است. باجو هرگز از مسئولیت شانه خالی نکرد، حتی در تلخ‌ترین لحظه‌ها. با وقار ایستاد، سکوت کرد و ماند.
هفته گذشته در هفته پایانی لیگ یک هم طالب ریکانی کاپیتان همیشه وفادار صنعت نفت پنالتی این تیم را به بیرون زد و تا صنعت نفت از صعود به لیگ برتر باز ماند و سال آینده هم در لیگ یک خواهد بود. طالب بعد از این اتفاق به خود آسیب زد و راهی بیمارستان شد و همچنین چند روز بعد خبر رسید که ریکانی از فوتبال خداحافظی کرده است.
چند روزی است که در رسانه‌های ورزشی داغ شده که می‌نویسند ریکانی هم مثل باجو شد و از عبارت خدا همه ما را ببخش به جز طالب استفاده می‌کنند. بازدید خوردن و دیده شدن به چه قیمتی آقایان!
یادتان رفته یا وانمود می‌کنید که یادتان نیست روزهایی را که طالب ریکانی قلب تپنده‌ی آبادان در لیگ برتر بود. هرکس نداند، شما که خوب می‌دانید چه پیشنهادهایی را از تیم‌های صنعتی و پایتخت‌نشین رد کرد تا در آبادان بماند.
طالب از آن دست فوتبالیست‌هایی بود که در دورانی که بسیاری هر روز پیراهنی را می‌بوسند و برای پول بیشتر از هیچ کاری دریغ نمی‌کنند، با قلبش در آبادان ماند. وفاداری، برای او نه شعار بود، نه نمایش. انتخابش ریشه داشت، به خاک و مردمش گره خورده بود.
بله، روشن است که خداوند سال‌هاست هم روبرتو باجو را بخشیده، هم طالب ریکانی را. اما تردیدی نیست که بخشش، به‌راحتی نصیب کسانی نمی‌شود که با آبروی یک انسان شریف بازی می‌کنند، آن هم فقط برای چند کلیک بیشتر و چند بازدید بالاتر.
