به گزارش خبرنگار فرهنگی تابناک، تام کروز متولد ۱۹۶۲ و در حال حاضر ۶۲ ساله است. سال ۲۰۲۳ مستندی درباره این بازیگر سینما ساخته شد که «تام کروز؛ آخرین ستاره سینما» نام داشت.
از ابتدا تا انتهای فیلم هم شروع کار تام کروز در سینما، بالا رفتن و مشهور شدن، زمین خوردن و عدم موفقیتش برای یک‌برهه و دوباره بلندشدنش را شامل می‌شود. به این‌ترتیب این‌مفهوم در فیلم بیان می‌شود که شخصیت ایتن هانت در فیلم‌های «ماموریت غیرممکن» رمر و راز موفقیت تام کروز بوده و تماشاگران توقع داشته‌اند او را همیشه در حال ایفای این‌شخصیت ببینند.
اما مستند «تام کروز» یک‌نکته باریک و سهل و ممتنع دارد. این‌نکته در ۲ فراز فیلم در جملات ۲ تن از راویان فیلم هم بیان می‌شود؛ یکی در ابتدای فیلم که «او یک سرگرم‌کننده بزرگ است.» و دیگری هم جمله یکی از راویان است که اواخر فیلم می‌گوید «او حاضر است پاشنه پایش را بکشند ولی شما را سرگرم کند.»
بله، فیلم مسیر تام‌کروز شدن را به مخاطب نشان می‌دهد و می‌گوید برای اینکه یکی مثل تام کروز تبدیل به ستاره بزرگ سینما یا بزرگ‌ترین ستاره سینما تبدیل شود، باید چه کند. مخاطب هم خود می‌داند چنین‌ستاره‌ای چه زندگی مرفه و راحتی دارد و روی هرچیزی که دست بگذارد، در کمترین زمان ممکن تصاحبش می‌کند؛ از همسر گرفته تا پیشرفته‌ترین امکانات زندگی.
اما راز موفقیت تام کروز مانند راز موفقیت اینفلوئنسرهای امروزی است. هر دو روی زندگی‌شان قمار می‌کنند. هر دو هم همیشه باید سعی کنند در معرض دید باشند تا فراموش نشوند و اگر مدتی در دیده‌های مردم نباشند، باخته‌اند. مستند «تام کروز؛ آخرین‌ستاره سینما» هم نشان می‌دهد تام کروز چه سختی و ملالی کشید تا بتواند جایگاه از دست‌رفته‌اش در سینما را به دست آورد.
تام‌کروزی که اسطوره است و همه می‌خواهند با او عکس بیاندازند، در نهایت یک‌سرگرم‌کننده است و نه چیزی جز این! همین‌واقعیت ما را یاد دیالوگ‌های فیلم «گلادیاتور» ریدلی اسکات می‌اندازد؛ وقتی لوسیلا در زندان به ملاقات ماکسیموس رفته و از او دعوت می‌کند علیه امپراتور غاصب قیام کند. اما ماکسیموس می‌گوید من یک‌برده و یک‌گلادیاتور و در نهایت یک‌سرگرم‌کننده هستم و چه تفاوتی می‌توانم ایجاد کنم؟ لوسیلا هم می‌گوید امروز در میدان کولوزیوم مردی را دیدم که از امپراتور قدرتمندتر بود. تو مردم را سرگرم می‌کنی و به همین‌خاطر دوستت دارند!
روی همین‌حساب تام‌کروز هم در دنیای امروز غرب، آینه‌دار همان‌گلادیاتورهای دنیای دیروز غرب است. او در صنعت سرگرمی، یک‌مهره است که می‌تواند جایگزین شود. البته راویان مستند «تام کروز؛ آخرین ستاره سینما» می‌گویند او ستاره‌ای بود که جایگزین ندارد اما به‌هرحال، تام کروز ۶۲ ساله‌ای که هنوز در اکشن‌های «ماموریت غیرممکن» بازی می‌کند [جدیدترین عنوان این‌مجموعه با نام «روزشمار نهایی» امسال (۲۰۲۵) اکران شد] و سعی می‌کند خود را سرحال و روی پا نگه دارد، یک‌سرگرم‌کننده بزرگ است و حیاتش نیازمند همین سرگرم‌کنندگی. به بیان ساده‌تر روزی که سرگرم‌کننده نباشد، زندگی حرفه‌ای و هنری‌اش هم تمام می‌شود؛ مثل همان‌گلادیاتورهایی که به محض آن‌که قدرتشان تحلیل می‌رفت و گلادیاتور دیگری بهتر از آن‌ها می‌جنگید، حذف و از گردونه خارج می‌شد. هم تام کروز و هم گلادیاتورها در عین داشتن قدرت جذب مردم، تاثیرگذاری و تسخیر احساسات مردم، می‌توانند در یک‌لحظه از عرش به فرش سقوط کنند و دیگر محبوب نباشند.
تام کروز برای به دست آوردن جایگاه از دست‌رفته‌اش، بیشتر بدلکاری‌های فیلم‌ها را خود انجام داد و حتی وپاشنه پایش حین پرش از بام یک‌ساختمان، در یکی از فیلم‌های «ماموریت غیرممکن» شکست. در دوران کرونا هم به بازیگری ادامه داد و کار را تعطیل نکرد. با هوشمندی و سیاست هم پخش «تاپ‌گان ۲» را تا پایان همه‌گیری کرونا و عادی‌شدن وضع سالن‌های سینما، برای اکران نگه داشت. او «تاپ‌گان ۲» را در ۵۹ سالگی بازی کرد. ممکن است خیلی از مخاطبان بگویند عجب! چه آمادگی جسمانی بالایی در این سن و سال دارد! اما وجه تراژیک و بیچارگی کروز این است که اگر یک‌لحظه استراحت کند، کار تمام است. بنابراین تا جایی که صورتش هنوز می‌تواند جوان به نظر برسد و قوای جسمانی‌اش یاری برساند، باید کار کند و کار کند. چون طبق قانون طبیعت، پس از روزگار کامروایی و خوشبختی، روزگار بازنشستگی و بی‌محلی دیگران هم از راه می‌رسد. چون ستاره‌ای دیگر از راه خواهد رسید و همه به او نگاه می‌کنند.
با این‌حساب و با توجه به سهل و ممتنع بودن صورت‌مساله، باید پرسید به تام کروز و زندگی‌اش حسرت ببریم یا برایش دل بسوزانیم؟
صادق وفایی
