عصر ایران؛ شیرو ستمدیده - تیم فوتبال ناپولی با غلبه بر کالیاری، قهرمان سری آ شد. دیشب شاگردان آنتونیو کونته در ورزشگاه دیه‌گو مارادونا با دو گل اسکات مک‌تامینی و روملو لوکاکو، ناپل را شادترین شهر جهان کردند.
گل اول ناپولی در دقیقۀ 42 و گل دوم در دقیقۀ 51 به ثمر رسید. در بازی همزمان، اینترمیلان هم در دقیقۀ 51 گل دوم را به تیم کومو زد ولی شاگردان اینزاگی تقریبا مطمئن بودند که قهرمانی از کفشان رفته؛ چراکه ناپولیِ کونته، با خط دفاعی قدرتمندش، تیمی نبودند که بازی دو بر صفر پیش‌افتاده را، آن هم در خانه، ببازند یا با تساوی به پایان ببرند. اینترمیلان فقط در صورتی قهرمان می‌شد که ناپولی دیشب نمی‌توانست سه امتیاز بازی را از آن خود کند.
این چهارمین قهرمانی ناپولی در لیگ فوتبال ایتالیا طی 127 سالی است که از آغاز این لیگ می‌گذرد. آخرین قهرمانی این تیم دو سال قبل رقم خورد که در یادداشت "پسران مارادونا، ناپل را غرق نور کردند"، به آن پرداختیم.
دو سال قبل، قهرمانی ناپولی با هدایت لوچانو اسپالتی شبیه معجزه بود چراکه مردم ناپل برای اولین بار پس از مارادونا، قهرمانی در سری آ را جشن گرفتند. آخرین بار، آن‌ها در سال 1990 به لطف درخشش مارادونا قهرمان لیگ ایتالیا شده بودند و پس از 33 سال انتظار، باز هم طعم قهرمانی را چشیدند.
لوکاکو پس از گل دوم ناپولی، لباسش را کند!
اما دیشب همۀ مردم ناپل منتظر قهرمانی بودند. تیمشان در خانه باید پیروز می‌شد و در طول فصل هم غالبا تیم صدرنشین لیگ بود و از آخرین قهرمانی‌شان هم فقط دو سال می‌گذشت و مربی‌شان هم که یکی از بهترین مربیان جهان فوتبال است.
در فصل قبل، ناپولی نتوانست از عنوان قهرمانی‌اش دفاع کند. حتی نتوانست حضور آبرومندانه‌ای در بین تیم‌های بالای جدول داشته باشد. آن‌ها در پایان فصل در رتبۀ دهم سری آ قرار گرفتند. بنابراین مدیران این باشگاه به دنبال کونته رفتند و این فصل با کونته، آب رفته را به جوی بازآوردند. دو قهرمانی طی سه سال، برای تیمی که طی 124 سال قبلی فقط دو بار قهرمان سری آ شده بود (1987 و 1990)، شاهکار بود.
قهرمانی‌های دهۀ 1980 ناپولی در سری آ، با مارادونا رقم خورده بود ولی ناپولیِ فعلی، بازیکنی در حد مارادونا که هیچ، در حد کاره‌کای آن دوران هم ندارد. اگرچه این ناپولی هم با میلان قوی آن دوران مواجه نیست و اینترمیلان هم به هر حال کیفیت اینترمیلانی را ندارد که ارکانش ماتیوس و برمه و کلینزمن بودند. یوونتوس فعلی هم یوونتوس پلاتینی نیست.
آنتونیو کونته
ولی به هر حال در روزگار قطحی چنان بازیکنانی، ناپولی فعلی هم تیم پرستاره‌ای نیست و به لطف تیم‌شدن مجدد تحت رهبری کونته، توانست از رتبۀ دهم لیگ در پایان فصل قبل، به رتبۀ نخست در پایان فصل فعلی صعود کند.
دی لورنزو، کاپیتان ناپولی، الان مثل مارادونا دو بار کاپ قهرمانی سری آ را بالای سر برده. او 32 ساله است و در یکی دو سال آینده، بعید نیست یکبار دیگر این جام را بدست آورد و از دیه‌گوی کبیر هم جلو بزند. مدیرن ناپولی باید ممنون کونته باشند که فصل قبل به آن‌ها اجازه نداد دی لورنزو را بفروشند. او به کاپیتان تیمش گفت: برای فروختن تو باید از روی جنازۀ من رد شوند! و حالا معلوم شده که حق با کونته بود. دی لورنزو هم که بدش نمی‌آمد از ناپولی به یوونتوس برود، دیشب لابد بسیار خوشحال بود که کونته فصل قبل مانع خروجش از ناپولی شد.
دی لورنزو
کاری که کونته برای شهر ناپل کرد، کافی است برای اینکه مردم قدرشناس ناپل تا ابد از او به نیکی یاد کنند ولی شاهکار کونته می‌تواند قهرمانی در چمپیونزلیگ باشد. چنین کاری را حتی مارادونا هم نتوانست برای ناپلی‌ها انجام دهد. کونته در ناپل ماندنی است و اگر چند فصل آینده را در این تیم بماند، شاید بتواند ناپولی را قهرمان معتبرترین جام قارۀ اروپا بکند. او مربی سخت‌گیر و حساسی است. مدیران باشگاه باید راه مدارا با او را بلد باشند تا بتوانند چند سال آینده را با او سپری کنند.
با قهرمانی ناپولی در این فصل سری آ، اینترمیلان حالا بیش از پیش مشتاق قهرمانی در چمپیونزلیگ است. حتی باید گفت اینتر حالا مجبور است قهرمان اروپا شود وگرنه تیمی به این خوبی، در پایان فصل سرش حسابی بی‌کلاه می‌ماند. پاری‌سن‌ژرمن دست کم در لیگ فرانسه قهرمان شده.
دیشب مردم شهر ناپل در دقیقۀ 51 مطمدن شدند تیمشان قهرمان لیگ می‌شود. آن‌ها کمی بیش از 40 دقیقه صبر کردند تا سوت پایان بازی به صدا درآید و سپس به خیابان‌ها ریختند. ناپل دوباره غرق نور و شادی شد. و چطور ممکن است فوتبال مایۀ شادی شهر ناپل شود و کسی به یاد مارادونا نیفتد؟
کسانی که در دهۀ 1980 تماشاگر بازی‌های مارادونا بودند، الان اکثرا سنشان بالای 60 سال است. ناپولی در اولین فصل حضور مارادونا، در بهار 1985 در رتبۀ سوم لیگ ایستاد. کسی که آن سال 20 ساله بوده، اکنون 60 ساله است. اما پیرمردهای کنونی، برای جوانان ناپلی دربارۀ افسانۀ راستین مارادونا بسی قصه‌ها گفته‌اند. قصه‌هایی که یکسره حقیقت‌اند، چراکه تصاویر بازی‌های مارادونا در ناپولی در دسترس همگان است.
ناپولی با مارادونا از پس قوی‌ترین خط دفاع تاریخ فوتبال، یعنی خط دفاعی میلان، با محوریت بارسی و مالدینی برمی‌آمد و گولیت و فان‌باستن و آریگو ساکی، به احترامش تمام‌قد می‌ایستادند. پس عجیب نیست که وقتی ناپولی چهل سال پس از اولین فصل حضور او در سری آ، قهرمان ایتالیا می‌شود، باز مردم ناپل یاد و خاطره‌اش را گرامی بدارند. او به ناپلی‌های جنوبی در برابر میلانی‌ها و رمی‌های شمالی، غرور و شخصیت و افتخار بخشید. و چه چیزی بالاتر از این؟
مارادونا کاری کرد که فوتبالدوستان شهر ناپل سرشان را بالا بگیرند و همیشه هوادار یک تیم بازنده نباشند. ناپولی فعلی هم چنان عزم و روحیه‌ای دارد. این تیم به درستی مدیریت می‌شود و به همین دلیل در چند سال گذشته در مجموع عملکرد خوبی داشته و بدون کونته هم یکبار قهرمان سری آ شده است.
کونته این قهرمانی را تجدید کرد و کار بزرگترش، حتی اگر کسب قهرمانی اروپا نباشد، می‌تواند تکرار قهرمانی سری آ باشد. ناپولی تا حالا دو فصل پیاپی قهرمان سری آ نشده. فصل آینده فرصتی تاریخی برای کونته است تا این افتخار بی‌سابقه را برای شهر ناپل و باشگاه ناپولی رقم بزند.
