در دنیای پرندگان تنوع بسیار زیادی وجود دارد. از پرندگان کوچکی مانند الیکایی‌ها و سهره‌های طلایی گرفته تا گونه‌های بدون توانایی پرواز مانند شترمرغ‌ها و شناگران قدرتمندی مانند سفیدغازها، پرندگان کره زمین بخش‌های زیادی از زیستگاه‌ها را پوشش می‌دهند. با‌این‌حال، تنها یک گروه از پرندگان وجود دارد که واقعاً می‌توانند به سمت عقب پرواز کنند.
به گزارش زومیت، مرغ‌های مگس رنگارنگ‌ترین پرندگان روی زمین هستند و به‌دلیل زیبایی‌شان شهرت دارند. علاوه‌بر‌این، ترفندهای زیادی در بدن‌های کوچک و ظریفشان جای گرفته است. آنها می‌توانند ۲۰ تا ۸۰ بار در ثانیه بال بزنند و حتی می‌توانند به سرعت‌هایی دست یابند که با جت‌های جنگنده قابل مقایسه است. اما بال‌های آنها با بال سایر پرندگان متفاوت است. این بال‌ها بسیار محکم و سفت هستند و تقریباً به صورت مستقیم از بدن پرنده بیرون زده‌اند.
مرغ‌های مگس برای انجام حرکات پروازی پیچیده و ظریف، دارای مفاصل منحصربه‌فردی هستند که به آنها اجازه می‌دهد بال‌های خود را به شکل عدد هشت (انگلیسی) بچرخانند. این ویژگی به آنها امکان می‌دهد به طور مداوم بال بزنند و برای مدت طولانی به سمت عقب پرواز کنند.
برخی پرندگان می‌توانند برای مدت کوتاهی به صورت معکوس بال بزنند، اما تنها مرغ‌های مگس استادان بی‌رقیب این مهارت هستند. آنها با بهره‌گیری از مفاصل مچ بال‌های خود قادرند در حرکت بالابردن بال نیز نیروی بالابر تولید کنند. چنین قابلیتی در اغلب گونه‌های دیگر وجود ندارد.
تایسون هدریک در مطالعه‌ای که سال ۲۰۱۱ در مجله نیچر منتشر شد، می‌نویسد: «مرغ مگس توانسته به سبک پروازی شبیه به حشرات دست پیدا کند، درحالی‌که از نظر تکاملی متعلق به گروه مهره‌داران است. مرغ مگس اساساً همان استخوان‌های بازویی را دارد که ما انسان‌ها داریم، اما با شانه‌اش حرکت خاصی انجام می‌دهد، بال‌هایش را مانند مگس میوه به جلو و عقب می‌چرخاند و شبیه پرندگانی مثل کبوتر پرواز نمی‌کند.»
مرغ‌های مگس برای عبور از فضاهای کوچک، بال‌های خود را نزدیک بدن جمع می‌کنند و مانند گلوله از سوراخ‌ها عبور می‌کنند. این پرندگان همچنین ممکن است برای عبور از شکاف‌ها به پهلو بچرخند.
مارک بجر، زیست‌شناس توضیح می‌دهد: «یکی از داستان‌هایی که برای خودم تعریف می‌کنم، این است که وقتی مرغ‌های مگس بفهمند آن‌سوی مسیر چه خبر است و محیط اطرافشان را درک کنند، آن‌وقت به تکنیک جهش ناگهانی (گلوله‌وار) روی می‌آورند تا از برخورد به موانع جلوگیری کنند.»
