به گزارش همشهری آنلاین، وبسایت آمریکایی «هیل» در این تحلیل که توسط «جان مک گلیون» نویسنده و پژوهشگر برجسته حوزه فرهنگ و جامعه نگارش شده، تصریح کرد: «یهودستیزی واقعی بوده و پدیده‌ای زشت و پای بر جاست که مطلقا باید در هر باری که رخ می‌دهد محکوم شود. اما انتقاد کردن از بنیامین نتانیاهو – مرد سیاستمدار دسیسه‌گر – به منزله یهودستیزی نیست، بلکه نشان‌دهنده واقع‌گرایی است که خیلی وقت پیش باید رخ می‌داد.»
این رسانه می‌نویسد، تصمیم دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا برای دور زدن تل‌آویو در جریان تور سفرهای اخیرش به منطقه و انتخاب مصافحه با مقام‌های عربستان، قطر و امارات در پایتخت‌های آنها به جای سفر به فلسطین اشغالی «نشان‌دهنده نفرت و به منزله خیانت نیست. بلکه این به منزله فاصله گرفتن و عملگرایی بوده و تذکر می‌دهد ایالات متحده یک ابرقدرت است، نه یک کشور وابسته و اهداکننده و خدمتگزار. ترامپ برای رساندن این منظور نیازی به توقف کردن در تل‌آویو نداشت.»
به عقیده این تحلیلگر، ترامپ با ایجاد این فاصله میان خود و نتانیاهو «حرفی را زد که طبقه سیاسی آمریکا مدتی طولانی است از به زبان آوردنش ترسیده‌اند؛ اینکه بنیامین نتانیاهو دوست ایالات متحده نیست. شاید او خودش را یک متحد بخواند، در برابر کنگره سخنرانی کند، خودش را در لوای ارزش‌های مشترک بپوشاند و درباره تمدن غربی حرف بزند، اما اگر ظواهر را کنار بزنید شما مردی را می‌بینید که به شکل مستاصلی به قدرت چنگ زده و برای بیرون نگه داشتن خود از زندان، می‌خواهد ثبات جهانی را به خطر بیندازد، به شعله‌های آتش جنگ دامن بزند و پل‌های ارتباطی با هر کشوری را که وانمود به احترام به آن می‌کند، بسوزاند.»
مک گلیون تصریح می‌کند، به نظر می‌رسد که ترامپ سرانجام دارد این حقیقت را می‌بیند «و بر خلاف روسای جمهور قبلی ایالات متحده که در زمان نوشتن چک‌های سفید امضا برای اسرائیل با لحن ملایمی صحبت می‌کردند، ترامپ با زبان اهرم سخن می‌گوید چون چیزی را که تعداد کمی میل به ابراز آن را دارند فهمیده است؛ این که کارت‌ها دست آمریکاست.»
این تحلیلگر تارنمای هیل در ادامه مطلب خود با اشاره به خشم حامیان رژیم صهیونیستی در ایالات متحده از نرفتن ترامپ به سرزمین‌های اشغالی می‌نویسد: «بن شاپیرو (مفسر و تحلیلگر سیاسی محافظه‌کار) به همراه کسان دیگری ترامپ را متهم به خیانت به اسرائیل و یهودیان و به اصطلاح نظم اخلاقی کردند. اما در اینجا این ترامپ نیست که مرتکب خیانت شده بلکه آن کسی که خیانت می‌کند نتانیاهو است که سال‌ها در حال ارتکاب این کار بوده است.»
او در ادامه می‌نویسد: «بیایید فراموش نکنیم؛ نتانیاهو بارها در جاهایی که به نفعش بوده سیاست خارجی آمریکا را تضعیف کرده است. او علنا با توافق دولت باراک اوباما (رئیس‌جمهور اسبق آمریکا) با ایران مخالفت کرده و حتی در خاک ایالات متحده و در کنگره کارزاری را علیه آن بدون تایید کاخ سفید به راه انداخت. تصور کنید اگر رهبر خارجی دیگری دست به همین کار می‌زد، چه خشم و انزجاری را بر می‌انگیخت. کابینه او پشت سر آمریکا به چین فن‌آوری‌های نظامی و سایبری فروخته است. نتانیاهو به هر رئیس‌جمهوری در آمریکا که دقیقا به خواسته‌های او عمل نکرده دهن‌کجی کرده، در حالی که بدون آنکه با هیچگونه پاسخگویی و سوالی مواجه شود، میلیاردها دلار پول کمک‌های آمریکا را به جیب زده است.»
مک گلیون با اشاره به سایه محاکمه و حبس که بر سر نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به اتهام فساد و دریافت رشوه افتاده نوشته است: «اکنون حیات سیاسی او به خطر افتاده و دست به یک بازی بسیار خطرناک‌تری زده است.»
او می‌نویسد: «او دارد جنگ بی‌رحمانه در نوار غزه را نه به خاطر یک ضرورت یا یک اصل، بلکه به خاطر استیصال سیاسی طولانی می‌سازد. در این جنگ هر بمبی که فرو می‌ریزد، هر بیمارستانی که مورد حمله قرار می‌گیرد، هر غیرنظامی که کشته می‌شود برای بی‌بی (نتانیاهو) چرخه خبری را ایجاد می‌کند تا او به عنوان یک "نخست‌وزیر زمان جنگ" به جای مردی که در عرصه داخلی با مجموعه‌ای از اتهامات فساد مواجه شده است، نگریسته شود.»
نویسنده هیل می‌گوید: «و اگر هم که برای او کشاندن غزه به ورطه نابود کافی نبوده هر چه بیشتر جنگ با ایران را تحریک می‌کند. آن هم نه از این جنبه که به لحاظ راهبردی عاقلانه است، نه بر این مبنا که به منافع آمریکا خدمت کند، بلکه صرفا به این خاطر که می‌داند جنگ حواس‌پرتی نهایی و سپر نهایی است. و این را که بتواند آمریکا را هم با خود به داخل چنین جنگی بکشاند برای این هدف بهتر می‌داند. چنین چیزی به معنی رهبری کردن و یک رهبری خوب نیست. بلکه این فریبکاری است. آنچه که ما در اینجا داریم مردی است که تلاش می‌کند از قدرت آمریکا به نفع خود استفاده کرده تا از محاکمه داخلی فرار کند.»
در ادامه این تحلیل آمده است: «بیایید وانمود نکنیم که خیانتی علیه آمریکا رخ نداده است. چنین خیانتی از قبل رخ داده است. نتانیاهو سال‌ها حسن نیت آمریکا را به خدمت گرفته و از آن سوءاستفاده کرده است. او وفاداری آمریکا را آلت‌دست قرار داده، با اتکا به «آیپک» (کمیته روابط عمومی آمریکا و اسرائیل) منتقدان را ساکت کرده و پشت اتهام یهودستیزی به هر کسی که جرات زیر سوال بردن انگیزه‌های او را پیدا کرده، پنهان شده است.»
به باور این تحلیلگر آمریکایی، رئیس‌جمهور آمریکا این منظور را رسانده که «این بار نیاز به عکس انداختن‌ها در تل‌آویو نداشته بلکه نیاز به اهرم دارد. نیاز به نفت و پول کشورهای خلیج فارس دارد. و تصمیم به عدم مواجهه با مردی گرفت که خیلی وقت است خود را در جایگاه دروازه‌بان سیاست‌های آمریکا در منطقه جا زده است. ترامپ آنطوری که باید هر رئیس‌جمهور یک کشور ابرقدرت عمل کند، عمل کرد.»
در ادامه این مطلب با اشاره به اینکه «نتانیاهو خیلی بیشتر از آنکه آمریکا به او نیاز داشته باشد، نیاز به آمریکا دارد» تصریح شده است: «این به منزله تکبر نیست، بلکه این یک واقعیت است. این آمریکاست که برای اسرائیل تسلیحات، پوشش و وتوها را در سازمان ملل فراهم می‌کند. اسرائیل بدون آمریکا نمی‌تواند به شکل فعلی زنده بماند. ختم کلام. حزب جمهوری‌خواه نیز باید تصمیم بگیرد که آیا می‌خواهد به منافع ایالات متحده خدمت کند یا پشتیبان حیات حقوقی سیاستمداری خارجی که تا خرخره در رسوایی فرو رفته است، باشد؟»
