به گزارش رکنا، لابستر بیشتر به میگوها نزدیک است تا خرچنگ ها؛ یعنی در واقع به آن شاه میگو هم می گویند. اگر روی دست هایش زوم کنید این پرهایی که روی دستانش دارد به وسیله این کرک های ریزی که روی دستش دارد محیط اطرافش را خیلی راحت اسکن می‌کند؛ به حدی دستانش زیر آب قدرت دارد که اگر به صخره بچسبد اصلا به راحتی نمی شود از صخره جدایش کرد.
دو تنتاکل یا شاخه‌های سنسوری دارد که محیط اطرافش را کاملا با آن آنالیز می‌کند. خارهای اصلی اش را هم می بینید که برای دفاع و ضربه زدن به دشمن استفاده می‌کند نه اینکه بزند به دشمن؛ مثلا فرض کن الان گوشی موبایل دارد به آن نزدیک می شود. اینطوری می‌زند به موبایل که دشمن را فراری بدهد چون رویش پر از خارهای برعکس ریز است که هر دفعه هم اینها در دست ما رفته خارش شدیدی گرفته ایم و به شدت باعث خارش می شود. روی بدنش کلا برای مکانیزم دفاعی سم نیست ولی روی بدنش خار هست. اگر زوم کنید خارهای بدنش را کاملا می توانید ببینید.
گوشت داخل این دستانش بسیار لذیذ است. گوشت داخل دمش قسمت بسیار لذیذی دارد. گوشت سفید رنگ خیلی خوش طعمی دارد و جزو گران‌ترین و خوشمزه‌ترین غذاهای دریایی است
جالب اینجاست که سالی یک یا دو بار پوست می‌اندازند. کاملا پوستش صحیح و سالم از آن می آید بیرون که یک نمونه پوستش را امشب صید کردم. ببینید این پوست لابستر است؛ یعنی هیچ چیز داخلش نیست. از این قسمت لابستر می آید بیرون و این قسمت پوستش هست. الان داخل این هیچی نیست. ببینید داخل دستش را اگر نگاه کنید کاملا خالی است.
حیوانات مثل خرچنگ‌ها و خیلی از سخت‌پوست های دیگر سالی یک یا دوبار بسته به نوع شان پوست‌اندازی می‌کنند. پوسته جدیدشان خیلی نرم‌تر است و به شدت دارد مد می شود.
اینجا دریای کوچک چابهار است؛ یعنی آب دارد می آید بالا و در همین چند ثانیه که من صحبت کردم آب هفت، هشت متر آمد جلوتر؛ این حیوانات صیدشان زیر آب واقعا ترسناک است. تصور کن چنین حیوانی را شب باید دست و پایش را بگیری و بیاوری بالا. خیلی هم تقلا می‌کند برای اینکه دست و پایت را بگیرد.
گاهی اوقات هم تلاش می‌کند که گازت بگیرد. سایزهای بزرگترش مخصوصا خیلی ترسناک است؛ آنهایی هم که برایشان سؤال است مثلا حلال است یا نه؟ بله؛ چون بیشتر به میگوها نزدیک است.
