عصر ایران- در نمایشگاه خودرو ژنو سال ۲۰۰۰، مازراتی با همکاری استودیو طراحی ایتال‌دیزاین، از یک خودروی مفهومی پرده برداشت که نگاه‌ها را به خود خیره کرد: مازراتی بوران. این خودرو که نام خود را از بادهای سرد و سوزان استپ‌های روسیه وام گرفته بود، در واقع یک پناهگاه گرم و لوکس را روی چهار چرخ به تصویر می‌کشید.
بوران به سختی در دسته‌بندی خودروهای موجود قرار می‌گرفت. ارتفاع آن از یک سدان معمولی بیشتر بود، اما ظرافت و طراحی آن، بوران را از یک SUV زمخت متمایز می‌کرد. راحتی بی‌نظیر سرنشینان نیز اجازه نمی‌داد آن را صرفاً یک وسیله نقلیه برای جابجایی در نظر گرفت. بوران گویی از دل یک رمان علمی-تخیلی با طراحی منحصربه‌فرد درهای کشویی عقب خود بیرون آمده بود؛ درهایی که به آرامی باز می‌شدند و سرنشینان را به توقف، نشستن و لذت بردن از سفر دعوت می‌کردند.
فضای داخلی بوران فراتر از چرم و چوب بود. اینجا فضایی برای گفت‌وگو، نوشتن و اندیشیدن وجود داشت. اگرچه با لحنی رسمی از آن به عنوان "دفتر کار متحرک" یاد می‌شد، اما حقیقت این بود که بوران یک پیام مهم را منتقل می‌کرد: خودرو دیگر نباید فقط سرعت را به رخ بکشد، بلکه باید حال سرنشینان را خوب کند.
زیر کاپوت بوران، یک موتور 8 سیلندر قدرتمند با ۳۷۰ اسب بخار، برگرفته از مدل ۳۲۰۰ GT، به همراه سیستم تمام چرخ محرک دائمی قرار داشت. مازراتی بوران رویای یک آپارتمان لوکس یا یک سالن پذیرایی تورینی متحرک را در سر می‌پروراند.
بوران هرگز به خط تولید نرسید.
