به گزارش بهداشت نیوز به نقل از verywellhealth، آنژین و حمله قلبی هر دو می‌توانند با درد قفسه سینه همراه باشند که به دلیل کاهش جریان خون به عضله قلب ایجاد می‌شود. با این حال، در آنژین، این کاهش جریان خون موقتی و اغلب در اثر فعالیت بدنی یا استرس ایجاد می‌شود. در مقابل، حمله قلبی ناشی از انسداد کامل یک شریان کرونری است که با استراحت یا دارو تسکین نمی‌یابد.
در برخی موارد، آنژین می‌تواند هشدار اولیه‌ای برای وقوع حمله قلبی باشد؛ به‌ویژه در نوعی از آنژین به نام آنژین ناپایدار که ممکن است حتی در حالت استراحت رخ دهد. آنژین ناپایدار یک وضعیت اورژانسی محسوب می‌شود و می‌تواند نیازمند درمان‌هایی مشابه حمله قلبی باشد.
تفاوت اصلی آنژین و حمله قلبی
ویژگی آنژین حمله قلبی
علت کاهش موقتی جریان خون به عضله قلب انسداد کامل شریان کرونری که باعث مرگ بافت قلب می‌شود
نوع درد فشار، سفتی یا سنگینی قفسه سینه درد شدید و مداوم یا متناوب
زمان چند ثانیه تا چند دقیقه طولانی و بدون تسکین با استراحت یا دارو
عوامل تحریک فعالیت بدنی، استرس گاهی بدون علت مشخص یا با فشار خون بالا
تسکین با استراحت یا نیتروگلیسیرین بدون تسکین با دارو یا تغییر وضعیت بدن
نوع و محل درد
آنژین: اغلب به‌صورت فشار، سنگینی، سوزش یا حس خفگی در قفسه سینه توصیف می‌شود. ممکن است درد به پشت، فک، شانه، گردن یا شکم نیز گسترش یابد.
حمله قلبی: معمولاً با حس فشار، پارگی، سوزش یا فشار شدید همراه است. درد می‌تواند به شانه چپ، بازوی راست، گردن، فک، پشت یا شکم بالایی کشیده شود.
در هر دو حالت ممکن است علائم شبیه به سوزش معده ظاهر شود، اما برخلاف سوزش معده، این دردها با تغییر وضعیت بدن یا تنفس عمیق بهبود نمی‌یابند.
مدت زمان درد
آنژین: معمولاً درد کوتاه‌مدت بوده و با استراحت یا داروی آنژین در عرض چند دقیقه برطرف می‌شود.
حمله قلبی: درد پایدار است و ممکن است ساعت‌ها ادامه داشته باشد یا به‌صورت متناوب و شدید ظاهر شود.
شدت علائم
حمله قلبی:
شدیدتر از آنژین است و ممکن است با علائم زیر همراه باشد:
تپش قلب
سرگیجه یا غش
تهوع یا استفراغ
تعریق شدید
تنگی نفس
خستگی ناگهانی
برخی حملات قلبی «خاموش» هستند، به‌ویژه در مردان، که بدون درد قفسه سینه یا علائم معمول رخ می‌دهند. در زنان نیز حمله قلبی ممکن است بدون درد مشخص اما با تهوع، تنگی نفس و خستگی باشد.
آنژین:
آنژین پایدار: در اثر فعالیت یا استرس ایجاد می‌شود و با استراحت برطرف می‌گردد. درد کوتاه‌مدت و قابل پیش‌بینی است.
آنژین ناپایدار: در حالت استراحت یا با فعالیت بسیار کم ایجاد می‌شود و ممکن است بیش از ۱۰ تا ۱۵ دقیقه طول بکشد. علائمی مشابه حمله قلبی دارد و اورژانسی محسوب می‌شود.
عوامل تحریک‌کننده و راهکارهای تسکین
آنژین:
با افزایش نیاز قلب به اکسیژن (فعالیت بدنی یا استرس) ایجاد می‌شود.
با استراحت یا استفاده از نیتروگلیسیرین که رگ‌ها را گشاد می‌کند، تسکین می‌یابد.
حمله قلبی:
به‌دلیل انسداد کامل شریان‌ها توسط لخته خون ایجاد می‌شود، اغلب در اثر پاره شدن پلاک‌های چربی.
ممکن است بدون عامل تحریک‌کننده مشخص و حتی در حالت استراحت رخ دهد.
فشار خون بالا می‌تواند خطر پارگی پلاک و بروز حمله قلبی را افزایش دهد.
پیامدها و عوارض
آنژین پایدار: می‌تواند با تغییر سبک زندگی و دارو کنترل شود.
آنژین ناپایدار: خطر حمله قلبی را تا ۱۲ برابر افزایش می‌دهد.
حمله قلبی: نرخ مرگ در بیماران بستری حدود ۱۹٪ است؛ مردان دو برابر بیشتر از زنان می‌میرند. حدود ۶۰٪ مرگ‌ها پیش از رسیدن بیمار به بیمارستان رخ می‌دهند.
درمان
هر دو بیماری نیازمند درمان توسط متخصص قلب هستند. داروهای متداول عبارت‌اند از:
مهارکننده‌های ACE برای کاهش فشار خون
رقیق‌کننده‌های خون مانند هپارین
آسپرین یا کلوپیدوگرل (Plavix) برای کاهش لخته
بتابلوکرها برای کاهش ضربان قلب
داروهای نیترات مانند نیتروگلیسیرین برای گشاد کردن عروق
داروهای استاتین برای کاهش کلسترول
داروهای حل‌کننده لخته (ترومبولیتیک) برای حمله قلبی
در موارد شدید، اقدامات تهاجمی‌تری ممکن است لازم باشد، از جمله:
آنژیوپلاستی و استنت‌گذاری
جراحی بای‌پس شریان کرونری (CABG)
اگر آنژین دارید چه باید بکنید؟
داشتن آنژین لزوماً به معنای وقوع حمله قلبی نیست. در برخی افراد، آنژین ناشی از اسپاسم عروق، ضربان نامنظم قلب، نارسایی قلبی یا مشکلات دریچه‌ای است.
برای بررسی علت دقیق، به پزشک یا متخصص قلب مراجعه کنید. درمان ممکن است شامل تغییرات سبک زندگی باشد مانند:
رژیم غذایی سالم با سبزیجات، میوه‌ها و غلات کامل
ورزش منظم (حداقل ۱۵۰ دقیقه در هفته)
خواب کافی (۷ تا ۹ ساعت در شب)
قطع مصرف الکل و سیگار
کاهش وزن
مدیریت استرس
مصرف منظم داروها نیز نقش مهمی در بهبود نتایج درمانی دارد.
