در ابتدای فصل و پس از عملکرد خیره‌کننده تیم هانسی فلیک، کمتر کسی عدم حضور بارسلونا را در فینال لیگ قهرمانان اروپا پیش‌بینی می‌کرد. با این‌حال اینتر با برتری 4-3 برابر آبی‌اناری‌ها در دیدار برگشت، موفق به صعود به فینال لیگ قهرمانان اروپا شد. مهدی طارمی که در حوالی دقیقه 70 وارد میدان شد، علاوه بر ثبت یک پاس‌گل به داویده فراتزی، شبی درخشان را هم در جریان بازی پشت‌سر گذاشت. این بازیکن به خصوص در سمت چپ در کارهای دفاعی خیره‌کننده ظاهر شد و موتور محرک تیم در ضدحملات بود. حالا سوال اصلی این است که چه اتفاقاتی باعث شده است که انتقادات و فشارهایی که اخیراً به مهاجم تیم‌ملی ایران وارد شده، تبدیل به تعریف و تمجید از سوی رسانه‌های مطرح ایتالیایی و اروپایی شود؟

یکی از بزرگ‌ترین ویژگی‌هایی که مهدی طارمی به تیم خود اضافه می‌کند، دوندگی بالای این ستاره ایرانی است. فاکتوری که سیمونه اینزاگی می‌دانست در کجای زمین از آن بهره ببرد و در پرس‌ها تمام تمرکز این بازیکن برروی مهار فرنکی دی‌یونگ بود که وظیفه داشت تا توپ را از خط دفاعی دریافت کند و آن را از زیر فشار مهاجمان و خط هافبک اینتر خارج کند.

در هنگام عبور توپ از خط هافبک اینتر و حرکت پرتعداد بازیکنان بارسلونا به سمت محوطه جریمه، مهدی طارمی هوشیارانه به عقب بازمی‌گشت و منطقه 14 زمین (فضای مذکور در عکس) را پوشش می‌داد تا بارسلونا فرصت استفاده از کات‌بک‌ها را نداشته باشد.

نبرد طارمی-یامال

طارمی به عنوان مهاجم مرکزی مایل به سمت چپ، وظیفه داشت تا عقب‌تر از مارکوس تورام که دقایق بازی بیشتری داشته قرار بگیرد و در تمامی جنگ‌های سمت راست تیم بارسلونا شرکت کند. اتفاقی که بارها رویارویی بین لامین یامال و مهدی طارمی را رقم زد. طارمی مسئول مهار و نبردهای تن‌به‌تن با یامال بود. یامال در زمان حضور طارمی در زمین تنها 3 شوت زد که طارمی در هیچ‌یک از این 3 صحنه‌ها نزدیک به محوطه نبود.

سرعت عمل بالا و پاهای بلند مهدی، یکی از عواملی بود که یامال را در حرکات عرضی و همیشگی خود ناکام می‌گذاشت.

طارمی اغلب در هنگام نفوذهای یامال در محوطه جریمه نیز با او حرکت خود را ادامه می‌داد تا راه نفس را برای این وینگر تکنیکی اسپانیایی ببندد.

مهدی طارمی در هر سه نبردی که با لامین یامال در این دیدار به نمایش گذاشت، پیروز خارج شد. طارمی به خوبی حرکات عرضی یامال را آنالیز کرده بود و جلوتر از او آمادگی برای تکل‌زنی و زدن توپ‌های شماره 19 بارسلونا را داشت.

پاس‌گل سرنوشت‌ساز

بعد از هر توپ‌گیری طارمی، او نفر اول حملات می‌شد. او دائماً از کناره‌ها حرکت می‌کرد و پس از درگیر کردن 2 یا 3 بازیکن با خود، خط هافبک و حمله خود را راه می‌انداخت و به‌نوعی طارمی نقش یک مهاجم شماره 9 کاذب را بازی می‌کرد.

طارمی یک خط جلوتر از مارکوس تورام حرکت می‌کرد و به عقب می‌رفت تا بتواند با ضربات سر، راه فرار را برای مهاجم فرانسوی باز کند. او به نوعی نفر اول برای دریافت پاس‌های بلند مدافعان اینتر بود.

حسن ختام شب درخشان مهدی به پاس‌گل او به داویده فراتزی برمی‌گردد. با وجود محوطه شلوغ بارسلونا، آگاهی‌محیطی دقیق این بازیکن باعث شد تا او پاس تورام را به صورت تک‌ضرب در اختیار هافبک ایتالیایی قرار دهد و او هم درنهایت گل پیروزی‌بخش اینتر را به ثمر برساند. بازهم در این صحنه او انتخاب اول برای خط حمله بود.

پس از فصلی ناامیدکننده و دشوار که با شایعات و حواشی بسیاری هم همراه بود، مهدی طارمی موفق شد که بالاخره یکی از بهترین‌ نمایش‌های خود را در پیراهن باشگاه اینتر به نمایش بگذارد. در صورتی که اتفاق خاصی رخ ندهد، او می‌تواند تبدیل به اولین ایرانی‌ شود که در فینال لیگ قهرمانان اروپا به میدان خواهد رفت و بدون‌شک عملکرد او در این مسابقه و شاید اتفاقاتی جذاب در فینال مونیخ، تابستانی متفاوت را برای مهدی طارمی رقم بزند. اعمال دفاعی، شرکت در پرس‌ها و نفر اول حملات دقیقاً انتظاراتی بود که طارمی با پیراهن پورتو از خود ساخته بود و شاید این دیدار سرآغاز ماجراجویی جدید شاهزاده ایرانی در ایتالیا باشد.