به گزارش "ورزش سه"، حداقل فرانک لمپارد از پرداخت دو هزار پوند پول جشن تیمش خلاص شد! البته با توجه به گل لحظه آخری ساندرلند، سرمربی کاونتری، شاید برای هزینه‌های تراپی به مبلغ بالایی نیاز داشته باشد.
شش سال پیش، پس از پیروزی ۴-۳ در مجموع دربی کانتی مقابل لیدز در این مرحله، لمپارد در یک توقف ناگهانی در یک کافه، کارت بانکی‌اش را در اختیار بقیه قرار داد تا هر چه می‌خواهند سفارش دهند. هرچند تیمش در فینال به استون ویلا باخت. اما این بار، خبری از فینال برای او نخواهد بود. فینال بین ساندرلند و شفیلد یونایتد برگزار می‌شود. دن بالارد در دقیقه ۱۲۳ با ضربه سری که سقف ورزشگاه استادیوم آف لایت را تا مرز پرتاب به دریا پیش برد، گل پیروزی را به ثمر رساند.
فقط می‌توانیم امیدوار باشیم که فینال ومبلی کیفیت بهتری از بیشتر دقایق این دیدار برگشت داشته باشد. البته ساندرلند که از صعود خوشحال است شکایتی بابت کیفیت کم بازی‌اش ندارد. در سال‌های اخیر ساندرلند را بیشتر در نتفلیکس دیده‌ایم تا در برنامه «مچ آو د دی»! در واقع، بازپخش مستند ویژه ساندرلند در نتفلیکس قطعاً از این مسابقه جذاب‌تر بود، دست‌کم تا لحظات پایانی. پیش از آن، جو فوق‌العاده ورزشگاه، آن مسابقه‌ای را که مستحقش بود، دریافت نکرد.
تا زمانی که افرون میسون کلارک در دقیقه ۷۶ با شوت والی از پاس میلان فن ایویک دروازه ساندرلند را باز کرد، هیچ خطری جلوی دروازه‌ها دیده نمی‌شد. قبل از آن، فقط ضربات هدررفته و بی‌دقت بود. ساندرلند حتی تابلوهای تبلیغاتی کنار زمین را جلو کشیده بود تا محدوده پرتاب اوت‌های بلند فن ایویک را کم کند. شاید دست‌های او بسته شده بود، اما پاهایش آزاد بودند و بهترین سانتر شب را هم انجام داد.
همین گل باعث کشیده شدن بازی به وقت اضافه شد و همه منتظر ضربات پنالتی بودند تا اینکه دن بالارد با ضربه سر دراماتیک سرنوشت را تغییر داد.
ورزشگاه استادیوم آف لایت همیشه در شب‌های بزرگ، جادوی خاص خودش را دارد. هرچند در سال‌های اخیر، این شب‌ها کم بوده‌اند. از زمان سقوط ساندرلند از لیگ برتر در سال ۲۰۱۷، این بی‌شک بزرگ‌ترین شب آنها بود. دیدار قبلی آنها در نیمه‌نهایی پلی‌آف چمپیونشیپ، شکست خارج از خانه دو سال پیش مقابل لوتون بود.
این بار، ۴۶ هزار تماشاگر در فضایی قرار گرفتند تا تأثیرگذار باشند و ترس بیافرینند. چرا که ورزشگاه‌های کمی هستند که به اندازه اینجا، چنین حس قبیله‌ای و آتشینی را منتقل کنند. شعله‌افکن‌هایی که کنار زمین بودند، حریف را سوزاندند. این ورود پرشور، شبیه انفجار هشت سال خشم و ناامیدی بود.
آواز «Wise Men Say» آهنگی بود که آنها را به میدان نبرد فرستاد، و مردان دانای منطقه هم می‌دانستند که این نبرد با وجود برتری ۲-۱ ساندرلند در دیدار رفت هنوز تمام نشده. آنها دیده‌اند که چطور مستندهای این تیم می‌توانند پایان‌بندی‌های غیرمنتظره‌ای داشته باشند.
کاونتری به گل نیاز داشت اما در بیشتر بازی موقعیت‌های زیادی خلق نکرده بود، اما سپس، ضربه بزرگ از راه رسید. ۱۴ دقیقه مانده به پایان وقت قانونی، فن ایویک، سانتری بلند از راست فرستاد و میسون کلارک با حضور به موقع، توپ را با آرامش به گوشه پایین دروازه فرستاد. لمپارد طوری جشن گرفت انگار تیمش برنده شده؛ و این، حاصل آرامشی بود که پس از مساوی شدن دیداری حاصل شد که داشت از دست‌شان می‌رفت. اما این حس، زیاد دوام نداشت.
بازی به وقت‌های اضافه رفت، در آنجا ساندرلند برای گلزنی تلاش کرد اما کاونتری با دفاع خوب مانع آنها شد تا اینکه وقتی همه منتظر ضربات پنالتی بودند و خود را برای استرسش آماده کرده بودند، در دقیقه ۱۲۲ دن بالارد با ضربه سر دروازه کاونتری را باز کرد و تیمش را به فینال چمپیونشیپ برد. آنها برای صعود به لیگ برتر باید در ومبلی با شفیلد یونایتد دیدار کنند.
