در دسامبر، گروه هیأت تحریر الشام (HTS) با رهبری ائتلافی از گروه‌های شورشی موفق به سرنگونی رژیم بشار اسد شد. خانواده اسد به مدت پنج دهه بر سوریه حکومت کرده بودند و کشور پس از یک جنگ داخلی ۱۳ ساله ویران شد. احمد الشرع، رهبر HTS، اکنون کنترل سوریه را در دست دارد و ترکیه و اسرائیل در تلاشند تا رفتار او را تحت تأثیر قرار دهند. ترکیه با بهره‌برداری از خلأ قدرت، حضور نظامی قابل توجهی در سوریه ایجاد کرده است و اسرائیل نیز به دنبال افزایش نفوذ خود در این کشور است، به‌ویژه با توجه به تهدیدات ناشی از همکاری گذشته سوریه با ایران.
ترکیه به عنوان قدرت نظامی غالب در سوریه ظاهر شده است، به‌ویژه در شمال‌غرب کشور که HTS از سال ۲۰۱۹ آنجا را در کنترل دارد. ترکیه برای سال‌ها به‌طور غیرمستقیم از HTS حمایت کرده است و اکنون قصد دارد نفوذ خود را در سرتاسر سوریه گسترش دهد. اما اسرائیل احساس تهدید می‌کند، به‌ویژه به‌خاطر همکاری‌های گذشته سوریه با ایران و نقش این کشور در انتقال سلاح به حزب‌الله، که بزرگ‌ترین دشمن اسرائیل است. اسرائیل خروج اسد را فرصتی برای ایجاد مناطق حائل و spheres of influence در جنوب سوریه می‌بیند، اما از جاه‌طلبی‌های ترکیه نگران است و می‌ترسد که آنکارا سوریه را به پناهگاهی برای شبه‌نظامیان ضد اسرائیلی تبدیل کند.
روابط اسرائیل و ترکیه در سال‌های اخیر تنش‌زا بوده است، به‌ویژه پس از حادثه کشتی گازا در سال ۲۰۱۰، اما هر دو کشور نگرانی‌های مشترکی در مورد نفوذ ایران در سوریه دارند. علی‌رغم تفاوت‌ها، هیچ‌کدام از ترکیه و اسرائیل نمی‌خواهند که ایران دوباره در سوریه حضور یابد. حمایت ترکیه از رژیم جدید سوریه، به‌ویژه از طریق ارتباطاتش با HTS، اسرائیل را نگران کرده است. مقامات اسرائیلی در مورد اینکه آیا باید با دولت جدید سوریه وارد مذاکره شوند یا آماده جنگ شوند، تقسیم شده‌اند. اسرائیل در حال حاضر اقداماتی را برای ایجاد یک منطقه حائل در جنوب‌غرب سوریه، در نزدیکی بلندی‌های جولان، انجام داده است و مراکز نظامی سوریه را که از نظر اسرائیل تهدیدی به شمار می‌روند، بمباران کرده است.
مقامات اسرائیلی تصمیم دارند از اشتباهات استراتژیک گذشته، مانند حملات فاجعه‌بار ۷ اکتبر ۲۰۲۳، اجتناب کنند. به همین دلیل، اسرائیل بر ایجاد مناطق حائل و جلوگیری از هرگونه تماس با گروه‌های جهادی نزدیک به مرزهایش تمرکز کرده است. علی‌رغم اینکه الشرع افراط‌گرایی را رد کرده است، مقامات اسرائیلی به این موضوع بدبین هستند و می‌ترسند که او پس از بهبود وضعیت اقتصادی سوریه تغییر رویه دهد. علاوه بر این، اسرائیل به دنبال محافظت از اقلیت دروزی در سوریه است، به‌ویژه پس از درگیری‌های خونین در جنوب این کشور.
حضور نظامی ایالات متحده در سوریه که در حال کاهش است، نیز برای اسرائیل نگرانی‌هایی به همراه دارد. با احتمال افزایش نفوذ ترکیه در شمال سوریه، مقامات اسرائیلی مصمم هستند که مانع از تسلط ترکیه بر این منطقه شوند. استراتژی نظامی اسرائیل بر جلوگیری از پیشرفت نیروهای ایرانی و جهادی متمرکز است، اما باید از دشمنی با ترکیه و سوریه نیز پرهیز کند.
استراتژی اسرائیل باید نگرانی‌های امنیتی را با رویکردی دیپلماتیک بلندمدت متعادل کند. در حالی که اسرائیل می‌تواند معیارهایی برای دولت جدید سوریه تعیین کند، مانند احترام به حقوق اقلیت‌ها و جلوگیری از قاچاق سلاح، باید از ایجاد تصویر اشغالگر در منطقه اجتناب کند. روابط با ترکیه به‌ویژه حساس است، زیرا هر دو کشور از قدرت‌های نظامی متحد ایالات متحده هستند و باید خطوط قرمز روشنی برای جلوگیری از تشدید تنش‌ها تعیین کنند.
