به گزارش "ورزش سه"، رئال مادرید در فصلی که با امید آغاز شد ولی این امیدها با همان سرعتی که شعله‌ور شده بودند، رو به خاموشی رفتند، با ناکامی به کار خود پایان می‌دهد. چه از منظر تیمی و چه فردی. رؤیای فتح جام‌های بزرگ در عرض یک ماه از بین رفت. آرسنال رؤیای کامبک دوباره در لیگ قهرمانان را نابود کرد، کوپا دل‌ری در حالی از دست رفت که رئال آن را در دستانش داشت و بارسلونا نیز با پیروزی در الکلاسیکو، آرزوی امباپه برای قهرمانی تا روز پایانی را به‌کلی از بین برد.
در این مسیر، نقش بازیکنانی که زمانی امید می‌رفت بار تیمی را به دوش بکشند که مقابل تیم‌های بزرگ مرتباً ناکام بوده، کم‌کم کمرنگ شدند.
چند نمایش درخشان، فرصت فیکس شدن را در ال‌کلاسیکوی سرنوشت‌ساز -که حکم فینال لالیگا را داشت- برای گولر و سبایوس فراهم کرد. حتی اندریک هم تا آستانه حضور جدی در زمین پیش رفت اما در نهایت، هیچ‌کدام نتوانستند در آزمون نهایی فصل، انتظارات را برآورده کنند.
سبایوس ۲۸ ساله تا پیش از مصدومیتش در ورزشگاه آنوئتا در جریان رقابت‌های کوپا دل‌ری، جایگاهی ثابت در خط میانی تیمی داشت که هنوز در حال گذار از دوران مثلث افسانه‌ای کاسمیرو، مودریچ و کروس بود. خط هافبکی که حالا با مصدومیت بازیکنانی چون کاماوینگا و نقش‌های دفاعی شوامنی و والورده، به نوعی بی‌فرمانده مانده است.
آنچلوتی در بازی حساس برابر منچسترسیتی در لیگ قهرمانان، هدایت تیم را به سبایوس سپرد؛ تصمیمی که نشان از جایگاه او در رختکن تیم داشت، به‌ویژه با توجه به اینکه دو سال دیگر با رئال قرارداد دارد. او برای بازی رفت برابر آرسنال در یک‌چهارم نهایی آماده نبود و در دیدار برگشت نیز تنها ۳۰ دقیقه فرصت بازی پیدا کرد اما از آن فرم درخشان زمستانی فاصله زیادی دارد.
در سمت دیگر، گولر ۲۰ ساله از فراموش‌شدگی به اوج رسید اما الکلاسیکو برای او بیش از حد سنگین بود. ستاره ترک‌تبار، یکی از مهره‌های کلیدی رئال در فینال کوپا دل‌ری بود و در فرم بسیار خوبی به مونتجوئیک رسید. طی هفته‌های اخیر، وضعیت او دگرگون شده بود. او پیش از فیفادی مارس، تنها در چهار بازی از ۱۳ دیدار رئال فرصت بازی پیدا کرده بود. زمانی که آنچلوتی هنگام عقد قرارداد به او گفته بود:«آردا، آینده درخشانی در رئال خواهی داشت. شاید نه در سال اول، اما فرصت‌هایی خواهی داشت»؛ حالا به حقیقت پیوسته است.
گولر در هفته‌های پایانی فصل به یکی از پدیده‌های تیم تبدیل شده بود؛ از جمله درخشش او مقابل ختافه که نقطه عطفی در مسیرش به شمار می‌رفت. او در سه بازی پیش از الکلاسیکو، دو گل و دو پاس گل ثبت کرده بود و ستایش‌های زیادی از سوی آنچلوتی دریافت می‌کرد اما در الکلاسیکو فقط ۴۵ دقیقه دوام آورد.
اندریک ۱۸ ساله فرصت کمتری پیدا کرد. آنچلوتی آماده بود تا او را در ۱۵ دقیقه پایانی وارد زمین کند اما اصرار وینیسیوس برای ماندن در میدان باعث شد حضور او به چند دقیقه کم‌اثر محدود شود. در ۱۴ دقیقه‌ای که شامل زمان‌های تلف‌شده هم می‌شد اندریک حتی نتوانست به‌درستی وارد جریان بازی شود.
کوپا دل‌ری محبوب‌ترین رقابت برای اندریک بود اما خارج از مراحل حذفی، او از فرصت‌های محدودش بهره چندانی نبرده است. در همان بازی، حتی ویکتور مونوز، بازیکن جوان آکادمی که چهار دقیقه بعد وارد زمین شد، حداقل یک موقعیت داشت و چهار بار توپ را لمس کرد.
حالا و پس از یک ال‌کلاسیکوی ناامیدکننده، اندریک، گولر و سبایوس سه بازی فرصت دارند تا خود را پیش از جام باشگاه‌های جهان دوباره اثبات کنند و به سرمربی بعدی رئال نشان دهند که می‌توانند در برنامه‌های او نقش مهمی ایفا کنند.
