به گزارش همشهری آنلاین، فردریک متنی است از اریک امانوئل اشمیت که حمیدرضا نعیمی برای بار دوم آن را روی صحنه آورده است. سال گذشته، آذر و دی، این نمایش با بازی امیر کربلایی‌زاده، محمدامین پازوکی، مریم صدری، آرمین یعقوبی، علی صادقی و خود حمیدرضا نعمیمی‌در سالن اصلی تئاترشهر روی صحنه رفت و حالا هم در اجرایی دو باره با حضور شبنم مقدمی، سام درخشانی و مهدی حسینی نیا در تالار وحدت در حال اجراست؛ نمایشی که شبنم مقدمی‌با آن پس از ۶ سال روی صحنه آمده است.
گرچه شبنم مقدمی در سال‌های اخیر بیشتر در فیلم‌های سینمایی و به خصوص سریال‌ها و رئالیتی شوهای شبکه نمایش خانگی حضور داشته، اما خاستگاه او تئاتر است و تا حالا هم در بیشتر از ۵۰ نمایش بازی کرده است. او مقدمی‌از میانه دهه هفتاد عضو «گروه تئاتر شایا» شد و فعالیت در فضای حرفهای تئاتر را با بازی در نمایش خانهٔ کاغذی به کارگردانی شهرام کرمی‌آغاز کرد. بعد از آن هم در کنار کارگردان‌های سرشناسی چون حمید امجد، محمد رحمانیان، مسعود رایگان و کیومرث مرادی بازی در تئاتر را ادامه داده است. به بهانه اجرای فردریک نگاهی داریم به ۵ نمایش مطرحی که مقدمی که در آنها حضور داشته است.
پل، محمد رحمانیان
یکی از اولین نمایش‌هایی که شبنم مقدمی با یک کارگردان شناخته شده و مطرح کار کرد، پل بود. پل به نویسندگی و کارگردانی محمد رحمانیان اردیبهشت ۱۳۸۲ در سالن چهارسوی تئاتر شهر اجرا شد. این نمایش در باره واقعه عاشورا بود و داستان مرد پل سازی روایت می‌کرد که با خروج مختار، او را هم دستگیر می کنند تا به خاطر خیانت به امام حسین(ع) مجازاتش کنند. اما مرد پل ساز پیش از کشته شدن، از جلادش می خواهد تا خوب به حرفهای او گوش کند و داستانش را بشنود و مرد پل ساز بازگو می کند که چگونه به خواسته امام حسین، پلی روی دجله ساخته است تا سپاه از آن عبور کنند. او در ادامه به سایر اتفاقات شب و روز عاشورا اشاره می کند و در آخر جلاد دست از او می کشد و او را رها می کند.
بی شیر وشکر، حمید امجد
این نمایش به نویسندگی و کارگردانی حمید امجد سال ۱۳۸۳ در تئاترشهر روی صحنه رفت و شبنم مقدمی در کنار کامران تفتی، رومینا میاموتو، محمد بنان، آزاده صمدی، سید افشین‌هاشمی، علا محسنی، محمدرضا حسین زاده، مهدی پاکدل، مهرداد ضیایی، شهرزاد جواهری، فرهنگ ملک و سحر دولتشاهی در آن بازی می‌کرد. نمایش در فضای کلی یک کافه می‌گذشت و یکی از نمایش‌های مطرح آن سال بود.
بیوه‌های غمگین سالار جنگ، هادی عامل
یکی از نمایش‌های مطرحی که شبنم مقدمی در آن بازی کرده بیوه‌های سالار جنگ به کارگردانی هادی عامل است. این نمایش با متنی از محمدامیر یاراحمدی، سال ۸۵ در تئاترشهر روی صحنه رفت. این نمایش داستان سه بیوه‌زن بود که در خانه‌ای بزرگ که ارث «محمد تقی خان سالار جنگ» است، زندگی می‌کنند. این سه همسرهای «سالار جنگ» هستند و دلیل به عقد درآمدنشان نیز تولد فرزند پسری است که اجاق روشن «سالار جنگ» باشد؛ فرزندی که هیچگاه متولد نمی‌شود.
ترمینال و نامه‌هایی به تب، سیامک احصایی
شبنم مقدمی پس از چندین نمایش، در سال ۱۳۸۸ در نمایشی از سیامک احصایی بازی کرد. این نمایش با بازی فاطمه معتمدآریا، پانته آ پناهی‌ها و شبنم مقدمی در تالار مولوی روی صحنه رفت. مقدمی‌در باره بازی در یک نمایش تجربی در مصاحبه ای گفته بود: «هر نوع آموخته‌ای برای بازیگر به منزله برداشن گامی روبه جلو است و در تجربیات آینده‌اش قابل استفاده خواهد بود، اما خطر تئاتر مدرن این است که در عین پیچیدگی و غامض بودن، ممکن است بسیار آسان به نظر بیاید و هرکس به خودش اجازه بدهد در این زمینه کار کند. اگر بخواهم در این نوع تئاتر کار کنم، باید خیلی محتاط باشم. زمانی که می‌گویم احصایی کارش را بلد است به این معناست که از سر تفنن و سادگی به این نتیجه نرسیده بلکه نوع نگرش‌اش این است و عمیقا به آن پایبند است و به آن باور دارد. او به‌خوبی می‌داند که چه می‌کند، اما عده‌ی دیگری فکر می‌کنند، اجرای کار تجربی ساده است و بدون پشتوانه تئاتر حرفهای می‌توان در این زمینه کار کرد.»
سال ۱۳۹۰ هم او در نمایش دیگری از سیامک احصایی بازی کرد که در آن سال نقدهای بسیار خوبی به خصوص در حوزه طراحی صحنه دریافت کرد. نامه‌هایی به تب نوشته محمد چرمشیر بود و با تلفیقی از سه متن سوفوکل تیره‌بختی و رنج خانوادگی اودیپ و فرزندانش را از زبان آنتیگونه و از جایگاه این دختر و خواهر وفادار به خانواده روایت می‌کرد.
مرغ دریایی من، کیومرث مرادی
اما آخرین کار تئاتر او پیش از فردریک نمایش مرغ دریایی من بر اساس متنی با همین اسم از آنتوان چخوف و کارگردانی کیومرث مرادی بود. این نمایش مرداد و شهریور ۹۸ در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه رفت و به جز شبنم مقدمی، امیرحسین فتحی، زهرا بهروزمنش، رضا داوودوندی، پانته آ قدیریان، وحید رزاقی، آرمیتا فروزنده، محمد مسگری، محیا صدرزاده، محمد حبیبی و بهزاد خلج در آن بازی می‌کردند.
