فواد ایزدی، تحلیلگر مسائل بین الملل در گفتگو با «اطلاعات آنلاین» درباره تعویق مذاکره ایران و امریکا اظهار داشت: آنطور که آقای عراقچی عنوان کرده، مشکلات لجستیکی گفت و گوی شنبه را منتفی کرده است. درباره ۳ گفت و گوی صورت گرفته هم باید گفت، اساسا چون در مذاکره های ابتدایی وارد جزییات نمی شوند، مشکل خاصی به وجود نمی آید. در واقع مذاکره زمانی جدی می شود که دو طرف مطالبه های شان را مطرح کنند و برای برآورده شدن خواسته ها اصرار کنند که در چنین حالتی خطرِ به نتیجه نرسیدن گفت و گو بیشتر می شود. بنابراین برای اینکه به برداشتی صحیح از گفت و گوهای ایران و آمریکا برسیم، باید صبر کنیم.
استاد دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران در ادامه گفت: طرف آمریکایی در شرایطی به استقبال مذاکره آمده است که در داخل آمریکا درباره نگاه به ایران اختلاف های بسیار جدی وجود دارد و بین خودشان درگیر هستند که اخراج مشاور امنیتی ترامپ از کاخ سفید و واشینگتن هم نشانه تشتت رای در آن کشور است. معلوم است که این اختلاف ها، روند مذاکره را مختل می کند.
او با اشاره به موقعیت ایران در مذاکره افزود: به هرحال نظام تصمیم به مذاکره با ایالات متحده گرفته و جامعه هم به میزانی از اطمینان خاطر رسیده است. واقعیت اما این است که موضوع اصلی ما توافق نیست. اساسا موضوع اصلی این است که توافق احتمالی چقدر می تواند مسائل ریز و درشت ما را حل کند. چرا که جریان های ضد ایرانی ۷ سال برای پر کردن حفره های برجام وقت داشتند و هیچ کاری نکردند. حتی در عمل تکرار خیلی از گشایش های محدودی که در برجام اتفاق افتاده بود هم غیرممکن به نظر می رسد.
ایزدی با اشاره به امیدواری جامعه نسبت به مذاکرات توضیح داد: مردم ایران چند سال مذاکره را تجربه کرده اند تا بدانند، مذاکره با آمریکایی ها چیز جدیدی نیست. تاکید من این است، مشکل آمریکا خودِ ایران است و بحث های هسته ای بهانه ای بیش نیست. مشکل آمریکا با استقلال ایران هم چیزی نیست که به راحتی رفع و رجوع شود. پس می توان گفت، چه با دولت داری جمهوری خواهان و چه با قدرت گرفتن دموکرات ها، ایران ستیزی و ایران هراسی سیاست کلی و اولویت کاخ سفید خواهد ماند. بنابراین امیدواری به نشست هایی که پیگیری می شود، به نظرم واهی و بیهوده است.
وی تصریح کرد: درباره این موضوع که در چنین موقعیت پر از مانع چه راهی را برای بهبود فضا باید برویم، می توان به این اشاره کرد که تمرکز به دارایی ها و پتانسیل داخلی لازم است و حتما نسبت به مذاکره می تواند دستاورهای بیشتری برای کشور داشته باشد. برداشتن تحریم ها در حالی دست کنگره ایالات متحده است که نماینده های کنگره اکثریت شان طرفدار نتانیاهو و اسرائیل هستند تا نکته معلوم این باشد که نمی توانیم در انتظار رفع محدودیت ها باشیم. پس باید تلاش کنیم با کشورهایی که می خواهند با ایران کار کنند، تعامل کنیم. در واقع باید از بد عهدی آمریکایی ها درس بگیریم و به جای مذاکره های بی نتیجه و نگاه به غرب، به داشته های مان اتکا کنیم.
ایزدی یادآور شد: اگر فقط تحریم را مسبب ناترازی ها بدانیم، خطایی استراتژیک است. اینکه در کشور ما اختلاس عادی شده است و در مدیریت داخلی مشکل داریم، چه ربطی به رابطه ما با دنیا دارد؟ پس به جای اینکه معطل آمریکا و کشورهای اروپایی باشیم، دنبال همکاری با کشورهای همسایه برویم و همچنین روند کارشناسی را در مدیریت داخلی لحاظ کنیم تا بتوانیم حتی المقدور مشکلات مان را یکی یکی رفع کنیم.
