بسیاری از دوندگان صاحب الاغ‌ها شده‌اند یا آنها را به ارث برده‌اند. برخی دیگر نیز از برنامه‌هایی استفاده می‌کنند که به آنها اجازه می‌دهد الاغ‌هایی را که توسط دولت فدرال برای کنترل جمعیت جمع‌آوری شده‌اند، به سرپرستی بگیرند. برای تازه‌کارها و افراد علاقه‌مند به تجربه یک روز پرماجرا، امکان اجاره الاغ نیز فراهم است.
این رقابت از نقطه‌ای در شهر سرلیوس آغاز شد؛ جایی که تیم‌ها با سرعت هر چه بیشتر برای پیشی گرفتن از یکدیگر رقابت کردند و الاغ‌ها نیز غریزی تلاش کردند با این سرعت‌ها همراه شوند. طبق قوانین مسابقه، دوندگان اجازه سوار شدن بر الاغ‌ها را ندارند. با این حال، می‌توانند از راه‌هایی مانند هل دادن، کشیدن یا صحبت کردن با حیوان برای حرکت دادن آن بهره بگیرند، مشروط به این که آسیبی به حیوان وارد نشود. برخی دوندگان حتی با چرخاندن طناب به شکل دایره‌ای، سعی در تشویق الاغ‌ها به حرکت دارند.
برای این مسابقه، الاغ‌ها با طوقی که به گردنشان زده شده، کنترل می‌شوند. این طوق از نظر محدودکنندگی بسیار راحت‌تر از افسارهای معمول اسب است. طنابی به طول ۴.۵ متر نیز به این طوق متصل شده که در اختیار دوندگان قرار دارد تا بتوانند مسیر را با کمک آن هدایت کنند.
مسابقه گاهی به یک چالش حقیقی تبدیل می‌شود؛ خصوصاً زمانی که الاغ‌ها تصمیم می‌گیرند از حرکت باز ایستند. اما دوندگان باتجربه معتقدند این رفتار به معنای سرسختی خرها نیست؛ بلکه نشان از هوش، کنجکاوی طبیعی و احساس خطر آنها دارد. برخلاف اسب‌ها که در مواجهه با خطر می‌گریزند، خرها ترجیح می‌دهند ایستاده با شرایط کنار بیایند.
خرهای سالم معمولاً بیش از ۴۰ سال عمر می‌کنند. این حیوانات که در مسابقات الاغ‌دوانی نقش مهمی دارند، به علت ویژگی‌های خاص خود محبوبیت زیادی میان علاقه‌مندان پیدا کرده‌اند.
<
<
<
<
<
<
