سایت جهان‌نیوز نوشت:

هر چقدر که در موضوع حجاب و عفاف، دست اصلاح طلبان و به طور کلی افرادی که دارای افکار به اصطلاح لیبرالی در عرصه فرهنگ هستند، خالی است، اما در مقام عمل، ید طولا در حاشیه سازی و انحراف در این زمینه دارند.  
 
از گشت ارشاد تا حاشیه سازی برای قانون حجاب

در سال های گذشته، این جریان فکری به بهانه های مختلف به پلیس امنیت اخلاقی، گشت ارشاد و مانند آن حمله می کرد. مرور زمان نشان داد که مسأله اصلی، این نبوده است!

در جریان ابلاغ قانون جدید عفاف و حجاب، باز هم حاشیه سازی این جریان ادامه پیدا کرد. البته در این میان، بعضی سخنان اشتباه رئیس جمهور و برخی اعضای دولت را هم باید اضافه کرد. برای مثال، آذرماه گذشته، رئیس جمهور در گفتگوی تلویزیونی، درباره قانون جدید عفاف و حجاب گفت: «از نظر اجرایی، حداقل من که قرار است اجرا کنم، برایم خیلی سوال‌ها و ابهام‌ها وجود دارد که به این سادگی امکان ندارد».

همچنین، دی ماه گذشته، اعتماد در گفتگویی که از زهرا بهروزآذر، معاون امور زنان رئیس‌جمهور منتشر کرد، به نقل از وی نوشت: «قانون حجاب با روح انقلاب اسلامي در تضاد است»!
 

فاطمه مهاجرانی سخنگوی دولت چهاردهم نیز در مصاحبه اسفندماه 1403 با آرمان ملی درباره قانون جدید عفاف و حجاب گفت: «ممکن بود در دهه 60 این قانون جواب بدهد، ولی در 1400 دیگر این قانون جواب نمی داد؛ در دهه 1400 دیگر این جواب نمی دهد؛ 400 تا 1410 دیگر این جواب نمی داد».
 
مشغول اصلاح قانون!

اما اواخر اسفندماه، مجید انصاری معان حقوقی رئیس جمهور در خصوص این قانون گفت: «قانونی نوشته شد، اما بخش‌هایی از آن غیرقابل اجراست و بنا بر مصلحت کشور، مرجع قانونی بالادستی تصمیم گرفته است موقتاً از ابلاغ آن جلوگیری شود تا اصلاحیه این قانون توسط معاونت حقوقی ریاست‌جمهوری تهیه و به مجلس ارسال شود. ما هم مشغول این کار هستیم».

 

 حاشیه سازی از دل پیامک‌های ساده!

اما پس از ایام نوروز بود که فاطمه مهاجرانی در پاسخ به پرسش یک خبرنگار در مورد ارسال پیامک‌های کشف حجاب در استان اصفهان، بیان کرد: «همان طوری که برخی اعضای کابینه هم قبلاً در مصاحبه ها اعلام کرده بودند، دولت، مقابل مردم نخواهد ایستاد؛ قرار ندارد که در مقابل مردم بایستد!»

از سوی دیگر، این روزها نیز گزارش هایی مبنی بر دریافت این پیامک ها در شهرهای دیگر گزارش شد. همین موجب شد که برخی افراد و رسانه ها به نوعی در این زمینه، شروع به جنجال سازی و حاشیه سازی کنند.

برای مثال، اخیراً محمدرضا جوادی یگانه، مشاور اجتماعی و رئیس مرکز ارتباطات مردمی نهاد ریاست‌ جمهوری نیز گفته است: ‌‌«قانونی که برای مردم وضع می‌شود، باید با رضایت اکثریت آنها باشد. تکرار چندباره یک شیوه اشتباه، در حالی‌که اکثریت مردم با آن مخالف هستند، تنها نارضایتی مردم را تشدید می‌کند. ارسال پیامک‌های حجاب، تکرار مسیری است که انتهای آن اعتراضات سال‌های گذشته است، این‌بار، احتمالا شدیدتر».

 

همچنین، آذر منصوری، رئیس جبهه اصلاحات، در این زمینه در صفحه مجازی خود نوشت: «حق انتخاب سبک زندگی شهروندان ایران را به رسمیت بشناسید و دست از این اصرار مکرر بردارید. سال‌ها پافشاری بر این رویه چه نتایجی در بر داشته که باز هم آن را ادامه می‌ دهید؟ این مناقشه ویرانگر را تمام کنید».

این در حالی است که اولاً، نوع پوشش بانوان در خارج از حریم خصوصی و خانه، یک بُعد شخصی دارد و از سوی دیگر، یک مسأله اجتماعی است که جامعه و مردم هم درگیر آن هستند؛ مانند سبک رانندگی افراد که از یک منظر، شخصی است و از منظر دیگر، اجتماعی.

ثانیاً، علاوه بر اینکه، اکثریت و اقلیت، نمی تواند ملاکی برای حق بودن یا صحیح بودن و یا مجوز ارتکاب یک رفتار باشد، معقولانه نیست که مثلاً برای تصویب و اجرای هزار بند قانونی و تبصره و آیین نامه و ... از مردم نظرسنجی کنیم؛ از همین رو، در همه جای دنیا مجالس قانون گذاری وجود دارد. در کشور ما نیز مصوبات نمایندگان مجلس شورای اسلامی _ با در نظر داشتن قانون اساسی و شرع _ قانون می شود و باید هم اجرا شود. اگر قرار باشد هر کسی که از راه می رسد، مطابق میل شخصی خود رفتار کند، آنگاه در سطح جامعه، سنگ روی سنگ بند نخواهد شد.

ثالثاً، مقابله با بی بند و باری و جلوگیری از تزلزل بنیان خانواده ها و حفظ حریم اخلاقی جامعه، اصلی عقلائی است و نمی توان با سخنان فتنه آلود، شبهه افکن و البته متناسب با نظام های سکولار، این اصل را نادیده گرفت. 
 

 
 نکته قابل تأمل این است که تجربه نشان داده در مقابل این جریان پر ادعا هرچقدر کوتاه بیاییم، آنها قدم های بعدی را برای ضربه زدن به ارزش‌ها بر می دارند و به نوعی هزینه های بیشتری به حاکمیت و البته در نهایت، مردم و جامعه تحمیل می‌کنند.

قانون را برای نصیحت و لبخند نمی نویسیم!

طرفداران این جریان خاص که متأسفانه این روزها صدایشان از دولت هم شنیده می شود و از سال ها پیش نیز آدرس غلط به برخی مسئولین داده و موجب جری شدن هنجارشکنان شده اند، معتقد هستند که پلیس امنیت اخلاقی نباید در خیابان باشد؛ به فرهنگ سازی عرصه حجاب و عفاف هم اساساً اهتمام ندارند؛ قانون جدید عفاف و حجاب را هم می خواهند فعلاً معلق نگه دارند. در کنار اینها، حتی برای پیامک ساده اخطار حجاب هم که یک امر به معروف و نهی از منکر عادی است، حاشیه سازی می کنند!

در هر صورت، باید توجه کنیم که فضای جامعه با فضای شعبده بازی و یا داستان های تخیلی فرق دارد! ضمن اینکه، در هیچ جای دنیا برای نصیحت کردن و لبخند زدن به مجرم یا متخلف، نیاز به قانون نداریم! حل مسائل کلان اجتماعی و فرهنگی مسیر خاص خودش را دارد؛ هم فرهنگ سازی همه جانبه می خواهد و هم اقدام جدی و بازدارنده قانونی.