اسفندماه ۱۳۷۰ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای پس از مطالعه کتاب سفرنامه‌ی حج هدایت‌الله بهبودی با عنوان «سفر به قبله» یادداشت متفاوتی در ابتدای آن نوشتند؛ یادداشتی از جنس از دلتنگی زیارت بیت‌الله الحرام و مدینةالنبی؛ حال، بخش کتاب رسانه KHAMENEI.IR به مناسبت دیدار دست‌اندرکاران حج ۱۴۰۴ با رهبر معظم انقلاب، متن و دستخط این تقریظ متفاوت را بازنشر می‌کند:
این کتاب مرا باز در شور و حال حسرت‌آلود زیارت خانه‌ی خدا و حرم رسول‌الله(ص) فرو برد. شور و حال و اشتیاقی که دیگر امیدی هم با آن نیست.
تا به یاد دارم -از سالهای دور جوانی- هرگز دل خود را از آتش این اشتیاق، رها نیافته‌ام. اما حتی در دوران سیاه اختناق که هر روحانی بامعرفت و بیمعرفتی، با رغبت و یا حتی از سر سیری، آسان می‌توانست در خط حج قرار بگیرد .. و من نمی‌توانستم!
یا بهتر بگویم: هیچ حمله‌دار و رئیس کاروانی از ترس ساواک شاه، نمی‌توانست و جرأت نمی‌کرد نام مرا در فهرست حاجی‌های خود -چه رسد به عنوان روحانی کاروان- بگذارد.
بله، حتی در آن دوران سخت هم دلم از امید زیارت کعبه و بوسه زدن بر جای پای پیامبر(ص) در مکه و مدینه، خالی نمانده بود .. و این امید، اگرچه با حج ده روزه‌ی سال ۵۸ که به فضل شهید محلاتی قسمتم شد، برآورده گشت، اما آتش آن شوق سوزنده‌تر و مشتعل‌تر شد ..
در سالهای ریاست جمهوری چشم امید به پس از آن دوران دوخته بودم ..
اما امروز ..؟ شور و اشتیاقی بی‌سکون و امیدی تقریبا فرو مرده .. تنها تسلا به خواندن اینگونه سفرنامه‌ها یا شنیدن آنها است که خود بازافزاینده‌ی شوق نیز هست.
این کتاب، شیرین، موجز، با روح و هوشمندانه نوشته شده است. زیارت قبول؛ عزیز نویسنده!
زیارت قبول.
