در این مراسم هادی مرزبان که در نمایش«خانمچه و مهتابی» با آدینه همکاری داشت درباره او سخنرانی کرد. این کارگردان گفت: گلاب در این سال‌ها شاگردان زیادی پرورش داده و طی چند برخوردی که با تعدادی از شاگردان او داشتم، متوجه شدم که عطر گلاب همه جای ایران را گرفته است.
مرزبان با یادآوری شرایط دشوار بازی او در نمایش «خانمچه و مهتابی» که در آن با یک مار بازی کرده بود گفت: خانم آدینه در این نمایش با یک مار کار می‌کرد و کم‌کم با آن رفیق شد و به این ترتیب یکی از بزرگ‌ترین مسائل ما را که همان حضور مار بود، حل کرد. او ابراز امیدواری کرد که سایه گلاب آدینه سالیان سال بر سر تئاتر کشور باقی بماند و گفت تئاتر اصلا نمی‌تواند مسالمت‌جو نباشد و بیشتر دوستانی که کنار گود هستند، به این دلیل است که نمی‌توانند مسالمت‌جو باشند.
مرزبان با ابراز تاسف از حضور برخی از مدیران غیرفرهنگی که هنر و تئاتر را نمی‌شناسند، گفت: متاسفانه میزهای مدیریتی بزرگ شده اما کمتر مدیری است مانند اتابک نادری که تئاتر را بشناسد. ضمن اینکه متاسفانه در فضای فعلی تئاتر، بشکن و بالابندازها زیاد شده‌اند و اگر به همین روش پیش برویم، روزی از هنرمندان بزرگ ما فقط یک نام باقی می‌ماند.
او افزود: عده‌ای پول می‌دهند که ما کار کنیم و در مقابل به عده‌ای هم پول داده می‌شود که ما کار نکنیم. به همین دلیل باید هزار و یک جور حرف و ممیزی را بپذیریم تا نمایشمان به صحنه برسد. حیف است که در حضور گلاب اینها را می‌گویم چون گلاب خود تئاتر است.
در بخش بعدی مراسم، پیام تصویری نورا هاشمی، دختر گلاب آدینه، پخش شد که به دلیل حضورش در یک پروژه هنری نتوانسته بود در برنامه حضور داشته باشد. او در این پیام از تلاش و مهربانی مادرش و صبوری او حرف زد و گفت: عده‌ای می‌گویند با گلاب آدینه کار نکنید چون سختگیر است ولی امیدوارم هر بازیگری یک بار با او همکاری کند که لذت سخت‌گیریِ خوب را متوجه شود.
هاشمی در پایان خطاب به مادرش گفت: امیدوارم زودتر یک نمایش دیگر کار کنی و نقش اول آن را حتما من باید بازی کنم.
در ادامه پیام تصویری محمد رحمانیان، نمایش‌نامه‌نویس، کارگردان تئاتر و عضو هیات مدیره کانون کارگردانان، پخش شد.رحمانیان از گلاب آدینه به عنوان یک بازیگر و کارگردان درخشان یاد کرد و گفت: اوایل او را دوست نداشتم ولی هر چه بیشتر کارهایش را دیدم، متوجه ارزش‌های هنری او شدم و افتخار می‌کنم بیشتر کارهایش را دیده‌ام و آثارش در تئاتر و سینما برایم بسیار آموزنده بوده است.
در بخش بعدی مراسم، گلاب آدینه در میان تشویق پی‌در‌پی حاضران روی صحنه رفت و گفت: هر چه می‌خواستم بگویم، با دیدن این تصاویر و شنیدن این صحبت‌ها فراموشم شد.او خطاب به دخترش گفت نوراجان که در سالن حضور نداری ولی اگر بازیگر خوبی نبودی، عمرا به تو نقش می‌دادم!
او به خاطر حادثه بندرعباس به مردم داغدار تسلیت گفت و با اشاره به سخنان بعضی از کارگردانان درباره گوشه‌نشینی تعدادی از هنرمندان تئاتر توضیح داد: اگر شما کار نکنید، هیچ کس ناراحت نمی‌شود. هر هنرمندی که کار نکند، هر سازی که نواخته نشود، هر فیلمی که ساخته نشود و هر تئاتری که اجرا نشود، عده‌ای را خوشحال می‌کند و در چنین شرایطی حتی اگر ما را در گونی بگذارند، باید کار کنیم.من باور دارم هرچه شرایط سخت‌تر شود باید بیشتر کار کنیم.اگر کنار بکشیم و زمانی شرایط کار فراهم شود دیگر توانایی کار نخواهیم داشت.
این هنرمند پیشکسوت افزود: من بیمار و عاشق تئاترم و بین یک پیشنهاد سینمایی خوب و یک تئاتر خوب، شک نکنید که تئاتر را انتخاب می‌کنم. او با گرامیداشت استادانش افزود: ما از گذشتگانمان یاد می‌گیریم و آیندگان از ما. امیدوارم آنان کارهای خوب ما را یاد بگیرند و کارهای بدمان را هم تکرار نکنند. باید یاد کنم از استادان بزرگم، مهدی هاشمی، سوسن تسلیمی، داریوش فرهنگ، جناب دکتر رفیعی و دکتر پرویز ممنون که سال‌ها در سکوت نشستم و از آنان آموختم.
در بخش بعدی مدالیوم انجمن کارگردانان تئاتر ایران با حضور حدیث فولادوند که در ۹سالگی شاگرد گلاب آدینه بوده، با همراهی جلیل فرجاد، اکبر زنجان‌پور، صدرالدین زاهد، هادی مرزبان، اصغر همت و شهرام گیل‌آبادی به این هنرمند اهدا شد.
زنجان‌پور هم در سخنان کوتاهی ضمن ابراز شادی از برگزاری نکوداشت گلاب آدینه و ارزش گذاشتن به هنر او، از اتفاق غم‌انگیز بندرعباس ابراز تاسف کرد. در پایان قطعه کوتاهی از نمایش «پرده‌خانه» نوشته بهرام بیضایی که گلاب آدینه آن را پاییز سال ۱۴۰۱ روی صحنه برده بود، با بازی هنرجویانش اجرا شد.
