به گزارش خبرنگار تابناک از کرمان، یازدهم اردیبهشت‌ماه روز جهانی کار و کارگر، فرصت مغتنمی است برای پاسداشت کسانی که بی‌وقفه و بی‌ادعا، چرخ‌های تولید و سازندگی این سرزمین را به گردش درآورده‌اند. کارگران، همواره بازوان پرتوان حرکت و نیروی محرکه اقتصاد کشور بوده‌اند. مردان و زنانی که با سخت‌کوشی، صبوری و استقامت، نقش بنیادین خود را در آبادانی و توسعه جامعه ایفا کرده‌اند.
کارگران در تمامی شرایط جوی و اقلیمی، چه در سرمای طاقت‌فرسای زمستان و چه در گرمای سوزان تابستان، چه در هوای آلوده شهر‌ها و چه در اعماق تاریک معادن یا بلندای سازه‌های عظیم، مشغول به کار هستند، بی‌آنکه مفهوم تعطیلی را به خود ببینند. دست‌های پینه‌بسته و چهره‌های آفتاب‌سوخته این عزیزان، گواهی روشن از صداقت، ایثار و جان‌فشانی در راه پیشرفت کشور است.
کارگران زحمتکش ما، همواره سپر بلای خطرات محیط کار بوده‌اند و متأسفانه بار‌ها و بار‌ها شاهد بوده‌ایم که در حوادث شغلی از جمله در معادن، کارخانجات، پروژه‌های عمرانی و کار‌های ساختمانی، نخستین قربانیان این رخداد‌های تلخ، همین قشر شریف و بی‌پناه بوده‌اند.
مصیبت جانکاه اخیر، یعنی حادثه انفجار در بندر رجایی بندرعباس، نمونه‌ای دیگر از عدم رعایت اصول ایمنی در محیط‌های کاری بود که متأسفانه منجر به جان‌باختن و آسیب‌دیدگی تعداد زیادی از کارگران عزیزمان شد، به گونه‌ای که قریب به ۹۰ درصد قربانیان این حادثه، از کارگران زحمتکش کشورمان بودند. این فاجعه تلخ، بار دیگر زنگ خطر را برای همه به صدا درآورد که ایمنی در محیط کار، امری حیاتی و خطیر است و نمی‌توان و نباید آن را صرفاً به شعار و توصیه محدود کرد.
در جوامع پیشرفته و هر نقطه‌ای از دنیا که جان انسان ارج و منزلت دارد، رعایت اصول ایمنی و سلامت شغلی نه یک انتخاب، بلکه نخستین و ضروری‌ترین شرط آغاز هر فعالیت اقتصادی و صنعتی است.
کارگران ایرانی، از پرتلاش‌ترین و صبورترین اقشار جامعه محسوب می‌شوند. آنان سخت‌ترین و طاقت‌فرساترین مشاغل را به دوش می‌کشند و علی‌رغم تمامی مشقات، همواره با امید و غیرت، چرخ تولید کشور را می‌چرخانند. با این حال، جای تأسف است که گاه و بی‌گاه، این قشر برای احقاق ساده‌ترین حقوق قانونی و انسانی خود ناگزیر به اعتراض و مطالبه‌گری می‌شوند، در حالی‌که شایسته است پیش از آنکه لب به گلایه بگشایند، حمایت و یاری مسئولان و مدیران را در کنار خود ببینند.
امروز، در حالی از روز جهانی کار و کارگر می‌نویسم که داغدار عزیزانی هستیم که در آغازین روز‌های این هفته، در گرمای طاقت‌فرسای جنوب کشور و در حین کار و تلاش برای پیشرفت میهن و تأمین معیشت خانواده‌هایشان، جان شیرین خود را از دست دادند و برای همیشه از آغوش خانواده‌های خود کوچیدند.
دل‌های ما با خانواده‌های داغدار و دلسوخته این عزیزان همراه است و با تمام وجود، برای بازماندگان این کارگران فداکار، صبر، آرامش و توان تحمل این مصیبت بزرگ را آرزو می‌کنیم.
امیدواریم ابعاد این حادثه و سایر فجایع مشابه با شفافیت کامل بررسی و به اطلاع مردم رسانده! و درس‌های لازم از این اتفاقات تلخ گرفته شود تا دیگر شاهد تکرار چنین وقایع جان‌سوزی نباشیم.
باشد که روزی فرا رسد که کار و رفاه اجتماعی با هم عجین شده و دست در دست یکدیگر، رفاه، امنیت و آسایش را برای کارگران این مرز و بوم به ارمغان آورد و دیگر هرگز مادری، همسری یا فرزندی، داغدار نان‌آور پرتلاش خود نباشد.
به امید روزی که منزلت کارگران، درخور شأن والای آنان باشد و تلاش‌هایشان با مُزد شایسته، سلامت و رفاه همراه گردد و ایمنی شغلی و کرامت آنها در بستر قانون برای پایان دادن به فجایع انسانی محیط‌های کاری تثبیت شود و هرگز کارگران قربانی خودخواهی و سهل انگاری کارفرمایان نشوند.
