به گزارش همشهری آنلاین، مرداد سال ۱۴۰۳ گزارش مرگ مشکوک نگهبان یک ساختمان نیمه‌کاره به مرکز فوریت‌های پلیسی اعلام شد. پس از آن مأموران به محل حادثه در بلوار کشاورز رفتند و با بررسی‌های اولیه مشخص شد که مقتول با ضربات جسم سخت به سرش جان باخته و تلفن همراه مقتول سرقت شده است.
جسد با دستور قضایی به پزشکی قانونی منتقل شد و شناسایی عامل قتل در دستور کار مأموران پلیس قرار گرفت.
چند هفته بعد تیم جنایی دریافت تلفن همراه مقتول در یکی از شهرها روشن شده که بلافاصله با اقدام به‌موقع مأموران، متهم به قتل شناسایی و بازداشت شد و به جنایت در ساختمان نیمه‌کاره اعتراف کرد. با تکمیل تحقیقات، پرونده برای رسیدگی به شعبه ۱۳ دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.
در ابتدای این جلسه مشخص شد که اولیای دم مقتول شناسایی نشده و شکایتی هم مطرح نشده است.
پس از آن متهم که از اتباع بود، به جایگاه رفت و اظهار کرد: چند ماه پیش به صورت غیرقانونی به ایران آمدم و در تهران، کرج و یزد کار کردم تا اینکه بعد از مدتی یکی از دوستانم به نام کریم را دیدم که گفت در یک ساختمان کار می‌کند. مقتول نگهبان همان ساختمان بود و با هم دوست شدیم.
وی افزود: روز حادثه مقتول با من تماس گرفت و گفت جشن کوچکی گرفته است و مرا هم دعوت کرد، اما وقتی به آنجا رفتم، فهمیدم غیر از خودش کسی آنجا نیست. بعد برایم چای ریخت و وقتی خوردم، بیهوش شدم. چند ساعت بعد که به هوش آمدم، متوجه شدم مرا آزار داده است.
متهم گفت: می‌خواستم فرار کنم که دستم را کشید و گفت مقاومت نکن. من هم برای اینکه بتوانم از دستش فرار کنم، به ناچار با قلیانی که آنجا بود، چند ضربه به سرش زدم و فرار کردم.
قاضی پرسید: چرا تلفن همراه مقتول را سرقت کردی؟
متهم جواب داد: نمی‌دانم چرا این کار را کردم. با پایان جلسه دادگاه، قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.
