این دیپلمات فرانسوی و نگارنده یک اثر ماندگار از خاطرات دوران حضور در ایران است، روز ۲۰ مارس (۳۰ اسفند ۱۳۹۹) در پاریس در گذشت و بر اساس اعلام سفارت فرانسه در ایران، سفارتخانه به این دیپلمات برجسته ادای احترام می کند.
سفارت فرانسه در تهران در رابطه با شناخت خوب وی از ایران نوشت: او ایران را به خوبی و با تمام ظرافت‌هایش می‌شناخت و در بازگشت از تهران، "عمامه و گل سرخ، خاطرات نامنتظره یک سفیر در ایران" را نگاشت.

نیکولو در روز ۲۴ ژوئیه ۱۹۴۰ (۲ مرداد ۱۳۱۹) متولد شد. وی پس از گذراندن یک دوره علمی در موسسه مطالعات سیاسی در پاریس و کسب مدرک در سن ۲۱ سالگی، در سال ۱۹۶۴(۴۳-۱۳۴۲) وارد وزارت امور خارجه فرانسه شد.

از سال ۱۹۶۴ تا ۲۰۰۵ (۸۴-۱۳۸۳) وی به عنوان دیپلمات انجام وظیف می کرد، در سال های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۵ وی دبیر دومی سفارت فرانسه در سانتیاگو پایتخت شیلی را بر عهده داشت.

به مدت دو سال بین سال های ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۸ رییس ستاد مشترک فرمانداری کل ارتش فرانسه در برلین بود. نیکولو پس از آن در بازه زمانی ۸۸-۱۹۸۶ سرکنسول فرانسه در شهر بمبئی هند شد.

وی در اوایل دهه ۹۰ میلادی نیز به عنوان سفیر فرانسه در بوداپست گماشته شد که ماموریت این دیپلمات فرانسوی تا سال ۱۹۹۷ ادامه پیدا کرد. در نهایت وی در سال ۲۰۰۱ به سفارت فرانسه در تهران آمد و تا سال ۲۰۰۵ آخرین ماموریت خود به عنوان دیپلمات را پایان داد.

این دیپلمات و تحلیلگر سیاسی مقالات زیادی را در رسانه های فرانسه و کشورهای دیگر در مورد ایران و حوزه کاری خود منتشر کرد.