به گزارش خبرنگار مهر، از میان جنگل‌های هزار ساله بلوط و سینه کش کوه پایه‌های سترگ زاگرس جنوبی که می‌گذری به "سی سخت" می‌رسی که چون نگینی سبز، سر بر دامن سپید دنا نهاده و آرمیده است.

شهری در ۳۵ کیلومتری شمال غربی یاسوج و با جمعیتی بیش از هشت هزار نفر که در روزهای پایانی سال ۱۳۷۹ به مرکز شهرستان دنا ارتقا یافت.

روزی این جاده مملو از گردشگرانی بود که مشتاقانه به سی سخت می‌رفتند تا در کنار چشمه میشی، کوه گل، بندان و دشتک دمی بیاسایند و تابستان‌های گرم را در خنکای دامنه‌های دنا سپری کنند. اما این روزها جاده سی سخت به یاسوج تنها محل عبور خودروهای امدادرسان است.

شهری که تا دیروز با اکوتوریسم و زیبایی‌های خدادادی و باغستان‌های انگور در کشور شناخته می‌شد، اینک نامش با زلزله پیوند خورده است.

زلزله ۵.۶ ریشتری خسارتی از ۶۰ تا ۱۰۰ درصد به ۳۵۰۰ خانه مسکونی این شهر وارد و بسیاری را خانه به دوش کرده است.

این روزها علاوه بر سرما گاهی پس لرزه‌ها نیز آرامش مردمان بی پناه این دیار را بر هم می‌زند تا شب‌های سی سخت سخت‌تر از همیشه بگذرد. شب‌هایی سرد در کنار بیم زلزله‌ای دیگر.

اما سی سختی‌ها همچون این کوه یعنی دنا مقاوم و سرسخت اند. تلاش، کوشش و استقامت خصوصیات دنا نشینان است که قرن‌ها در پای این کوه سترگ زندگی کرده‌اند.

آنها بار دیگر سی سخت را می‌سازند، زیباتر از گذشته، و بازهم میزبان خیل عظیم گردشگران داخلی و خارجی خواهند بود.

بهار نزدیک است و تاکستان‌های سی سخت در حال شکوفه دادن اند و فردا باز هم صدای غرش چشمه میشی از پای گردنه بیژن شهر را فرا می‌گیرد.