به گزارش سرویس سیاسی تابناک، سید یاسر جیرائیلی با مدرک دکترای اندیشه سیاسی از پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و پیشینه‌ای در روابط بین‌الملل درسالهای اخیر، یک تغییر شیفت داده است : او اینک خود را یک منجی/تئورسین اقتصادی می داند، با رصد ادعاها و میدان بازی او، بی انصافی نیست اگر او را "لیدر اقتصادی سوپرانقلابی ها" بدانیم!
اما سید یاسر جبرائیلی کیست و چگونه جبرائیلی، جبرائیلی شد؟
سید یاسر جبرائیلی متولد ۱۳۶۳ در روستای فخرآباد مشگین‌شهر اردبیل، جبرائیلی از ۲۱ سالگی، یعنی سال ۱۳۸۴، با پیوستن به تحریریه روزنامه کیهان، پایش را به دنیای رسانه و سیاست باز کرد.در انتخابات هشتاد و هشت بود که جبرائیلی جوان برای اولین بار همه توان و حیثیت خود را صرف یک نامزد ریاست جمهوری کرد: محمود احمدی نژاد! و این تجربه آنقدر تلخ بود که دیگر آن را تکرار نکرد و از آن تلخی، درس عبرت آموزی گرفت:نباید خودش را خرچ یک نفر کند، بلکه همیشه باید منتقد باشد تا بماند!
جبرائیلی در سال ۱۳۹۰ با ورود نظام‌الدین موسوی به خبرگزاری فارس پیوست و بعدها در دوره تولیت آیت‌الله رئیسی بر آستان قدس رضوی، رئیس مرکز مطالعات اقتصادی این سازمان شد. او در سال ۱۳۹۸ به مجمع تشخیص مصلحت نظام راه یافت و ریاست مرکز ارزیابی و نظارت راهبردی را بر عهده گرفت؛ جایگاهی که تا تیرماه ۱۴۰۳ حفظ کرد، تا اینکه محسن دهنوی، سوپرانقلابی سابق محلس یازدهم جایش را گرفت.
جبرائیلی ابتدا با سیاست شروع کرد اما آنقدر باهوش بود که بداند زمین سیاست، دیگر چندان بکر نیست و باید با انوه سوپرانقلابی هایی که حنجره و صدای بلندی دارند، رقابت کند، به همین خاطر تصمیم گرفت لیدر اقتصادی سوپرانقلابی ها باشد با شعار عجیب و تقریبا مضحک "دلار زدایی از اقتصاد"
جبرائیلی اما آرام نمی‌نشیند. او در تمام این سال‌ها، خنجر انتقادش را تیز نگه داشته است، چون به خوبی می داند باید نزد عوام، چهره ای همیشه منتقد باشد تا بتواند در خاطره ها بماند و انصافا در این زمینه از بسیاری از رقبا و دوستان سوپرانقلابی اش، بهتر عمل کرده است.
او در دولت روحانی، یکی از داغ ترین منتقدان دولت شد: در مناظره‌ای تلویزیونی با مرحوم اکبر ترکان، سیاست‌های اقتصادی دولت برجام را به باد انتقاد گرفت و گفت: «خودکم‌بینی و امید به خارجی‌ها، نتیجه‌اش همین است که توتال اطلاعات پارس جنوبی را برد و رفت.» ترکان هم جوابش را با صراحت داد: «این حرف غلط است، بی‌انصافی است کسی که اطلاع ندارد، نظر بدهد.» اما جبرائیلی کوتاه نیامد و سیاست‌های دولت را لیبرالی خواند، حتی احمدی‌نژاد را هم در اواخر کارش به این اردوگاه چسباند و گفت: «چوب لیبرالیسم باید از چرخ اقتصاد بیرون بیاید.»
وقتی نوبت به دولت رئیسی رسید، داستان جبرائیلی پیچیده‌تر شد. او که در سال ۱۴۰۰ یکی از تدوین‌کنندگان برنامه اقتصادی رئیسی بود و حتی گزینه کابینه به حساب می‌آمد، ناگهان از ریل دولت خارج شد. از جمع دیزی‌خوران کنار یامین‌پور و رائفی‌پور، فقط یامین‌پور به دولت راه یافت و جبرائیلی به حاشیه رفت. اما این حاشیه‌نشینی، او را ساکت نکرد.
حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی که رئیسی آن را «منشأ فساد» می‌دانست، برای جبرائیلی خط قرمز بود. او این سیاست را «توطئه علیه رئیسی» خواند و در توییتر خطاب به رئیس‌جمهور نوشت: «وعده نصف شدن تورم یادتان هست؟ نصف عمر دولت گذشت و رکورد ۳۰ ساله تورم شکست.» حتی در اردیبهشت ۱۴۰۲، با طعنه‌ای معنادار پیشنهاد داد: «یک هفته سفر نروید، این کتاب را بخوانید.»
دلارزدایی اما نقطه عطف جبرائیلی بود. در بودجه ۱۴۰۳ که این ایده مطرح شد، او برخلاف انتقادهای گسترده، از آن استقبال کرد و نوشت: «به رئیسی امیدوارم، چون دلسوز مردم است و وامدار قدرت و ثروت نیست.»
این موضع، او را به قهرمان دلارزدایی در فضای مجازی تبدیل کرد، اما انتقاداتش فقط به دولت محدود نشد. مجلس را هم بی‌نصیب نگذاشت و در واکنش به مصوبه‌ای در برنامه هفتم توسعه نوشت: «غذای مردمی که حقوق ریالی می‌گیرند را دلاری نکنید.» حتی به علی لاریجانی هم رحم نکرد و وقتی او تهاتر کالا را ناکارآمد خواند، پاسخ داد: «واقعاً فکر نمی‌کردم لاریجانی این‌قدر کم‌سواد باشد.»(!)
جبرائیلی اما فقط در ایران نسخه نمی‌پیچد؛ او حتی برای بحران اقتصادی سوریه هم نظریه دارد و همه چیز را به گردن نئولیبرالیسم می‌اندازد. در توییتی درباره سوریه نوشت: «بشار اسد با خصوصی‌سازی و کاهش خدمات، اقتصاد را به این روز انداخت.» انگار در دنیای او، هر مشکلی در هر گوشه جهان، ردپایی از سیاست‌های غربی دارد.
او در بازی سیاست هم استاد مانور دادن است. یا وقتی تابناک درباره فیلترینگ از او پرسید،با گفتن یک «نظری ندارم» تلفن را قطع کرد؛ او خوب می‌داند کجا سکوت کند و کجا فریاد بزند!
در سال ۱۴۰۰، وقتی در اینستاگرام از ناراحتی پسر ۱۱ ساله‌اش به خاطر از دست دادن چند دقیقه از «ساختمان پزشکان» به دلیل خواندن نماز نوشت، واکنش سریع صداوسیما و جنجال «آقازادگی» در فضای مجازی، او را دوباره به صدر خبرها برد و در یک اقدام باور نکردنی، تلویزیون بخاطر توئیت جبرائیلی، کنداکتور پخش خود را عوض کرد!
جبرائیلی به پیش گویی های جالب هم مشهور است: از جمله پیش بینی قاطع رای نیاوردن بایدن در مقابل ترامپ، پیش بینی اسقلال ایالت هایی مثل تگزاس و کالیفرنیا از ایالات متحده و البته دست پرکاری هم در نوشتن کتاب دارد، او با کتاب‌هایی مثل «ایالات متحده سابق»، «سودای سکولاریسم» و مقالاتی در رسانه‌هایی چون الجزیره، سعی کرده ردپایی فکری هم از خود به جا بگذارد.
یاسر جبرائیلی مثل بازیگری است که وسط میدان سیاست و اقتصاد، با تاکتیک‌های حساب‌شده، نه کاملاً به تیمی می‌پیوندد و نه از بازی بیرون می‌رود. او همه را به بی‌سوادی متهم می‌کند، نسخه‌های ضدلیبرالی می‌پیچد و با یک دست، هم منتقد است و هم حامی. شاید همین راز ماندگاری‌اش در این زمین پرآشوب باشد؛ مردی که بدون تخصص اقتصادی، خود را نظریه‌پرداز می‌داند و از هر بحرانی، کره دلخواهش را می گیرد: مشهور(تر) شدن!
یاسر جیرائیلی یکی از معدود اصولگرایان در فضای مجازی است که توان وایرال شدن دارد، رسانه را می شناسد و درس های سیاست، فنون جلب نظر عوام و اسباب تقرب به قدرت را خوب می داند.
اعتماد به نفس بالای جبرائیلی- که خصلت مشترک سوپرانقلابی ها است- به او بسیار کمک کرده تا جایگاه های بعدی و بالاتر را تجربه کند.جبرائیلی امتیاز روزنامه «حکمران» را در بحبوحه انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری امسال گرفت، مثل همیشه "بدون نوبت" و "صف ایستادن" و البته تقریبا مثل همیشه "نمایشی و ناتمام": این روزنامه هرگز منتشر نشد ولی داستان سید یاسر جبرائیلی همچنان ادامه دارد!
