همشهری‌آنلاین: عیسی آل‌کثیر فصل را در ترکیب اصلی پرسپولیس گاریدو شروع کرد. او مقابل ذوب‌آهن و تراکتور فیکس بود و پس از آن به بازیکنی رزروی تبدیل شد که دقایق حضورش در زمین به شکل معناداری رو به کاهش می‌رفت؛ ۱۰دقیقه، ۸دقیقه و بعد هم ۳بازی روی نیمکت. از بازی استقلال خوزستان به بعد، آل‌کثیر دوباره برای گاریدو جدی شد و سهم بیشتری از مسابقات تیم را به‌دست آورد. مهاجم جنوبی قرمزها، در آن بازی ۲۴دقیقه به میدان رفت و مقابل گل‌گهر و نساجی هم در ترکیب اصلی قرار گرفت. همزمان در لیگ نخبگان آسیا هم او ۲حضور قابل‌توجه به‌عنوان بازیکن ذخیره در دیدار با الریان قطر و الشرطه عراق داشت. با این حال عیسی در هیچ‌یک از این مقاطع موفق نشد از نظر گلزنی خودش را به کادرفنی تحمیل کند.
روشن نیست آل‌کثیر دچار وسواس روانی و افت روحی شده یا اتفاق دیگری برایش رخ داده، میزان نقش و اثرگذاری کادرفنی روی این بازیکن هم مشخص نیست. با همه اینها، مهاجمی که فصل گذشته از اوسمار ویرا یک قهرمان ابدی برای هواداران پرسپولیس ساخت، حالا ناخواسته برای اخراج خوان کارلوس گاریدو سنگ‌تمام گذاشته است. آل‌کثیر هر ۳۸دقیقه یک‌بار یک فرصت عالی گلزنی را از دست داده که نقطه اوج آنها در همین بازی آخر با نساجی بود. نمی‌شود باور کرد بازیکنی که نیم‌فصل دوم پارسال گل ۳امتیازی بازی با ملوان را زد یا پرسپولیس مقابل هوادار با دبل او به پیروزی دست یافت و البته در جریان کام‌بک تاریخی مقابل استقلال‌خوزستان هم گل سرنوشت‌ساز سوم را با فرصت‌طلبی محض به ثمر رساند، حالا چپ و راست تک‌به‌تک‌های افسانه‌ای خراب کند. چیزی که این روزها دیده می‌شود، بیشتر «شبح عیسی» است تا خود او. آیا این روند تغییر خواهد کرد یا دگرگونی آن به عمر گاریدو قد نمی‌دهد!؟
