به گزارش وب گردي خبرگزاري صدا وسيما؛ ترخون بومی اروپا، آسیا و شاید آمریکا باشد. نام علمی ترخون Artemisia dracunculusL. متعلق به تیره کلاپرک‌ها یا Compositae می‌باشد. در ایران آن را به صورت تازه و خام به عنوان یک سبزی خوردن مورد استفاده قرار می‌دهند. همچنین آن را خشک کرده، به صورت سبزی خشک در تهیه غذا‌های مختلف استفاده می‌کنند. مصرف دیگر آن در تهیه خیارشور، سس و انواع ترشیجات است؛ زیرا، دارای اسانس بسیار معطر می‌باشد. در خارج از ایران آن را به صورت تازه به مصرف نمی‌رسانند، بلکه از آن در تهیه کنسرو خیارشور، انواع ترشی و همچنین پودر برگ‌های آن را به عنوان چاشنی در انواع غذا‌ها مورد استفاده قرار می‌دهند. از برگ خشک آن استفاده دارویی می‌شود. ترخون مدر است و در درمان استسقا (بیماری جمع شدن آب در بدن) به کار می‌رود.

معرفی گياه  ترخون
نام انگلیسی :Tarragon
نام علمی :   Artemisia dracunculus
فارسی رایج :ترخون
از خانواده :  Asteraceae
خاستگاه :    اوراسیا و شمال آمریکا
ترخون یک سبزی فصل خنک است. گیاهی است چندساله که طول بوته آن شاید از ۹۰ سانتی‌متر هم تجاوز کند. بوته تولید ساقه‌های باریک و ظریفی می‌کند. برگ‌های آن که بسیار معطرند به صورت باریک و کشیده روی ساقه قرار دارند.

بوته‌ها بندرت گل می‌دهند و گل‌ها تولید بذر نمی‌نمایند، بنابراین تکثیر آن به وسیله غیر جنسی انجام می‌گیرد. ازدیاد آن به وسیله تقسیم بوته، قلمه ساقه و یا قلمه ریشه است. هنگام تکثیر آن اوایل بهار می‌باشد. بوته‌های تقسیم شده در فاصله ۳۰ تا ۵۰ سانتی‌متری کشت می‌گردند. بعد از ۴ سال بوته‌ها از زمین خارج می‌شوند و در فاصله‌های ذکر شده دو مرتبه کاشته می‌شوند. نوعی ترخون به نام “ترخون روسی” مقدار زیادی بذر تولید می‌کند و برای تکثیر آن از بذر استفاده می‌شود.

این گیاه به وسیله قارچ‌هایی مانند Erysiphe artemisiae Greville که به آن سفیدک سطحی ترخون می‌گویند و Puccinia absinthii یا زنگ ترخون مورد حمله واقع می‌شود.