به گزارش "ورزش سه"، بایلز، ۲۷ ساله، که به دلیل مشکلات روحی از بازی‌های المپیک توکیو در سال ۲۰۲۱ کناره‌گیری کرده بود، سه سال بعد در پایتخت فرانسه بازگشت موفقی داشت و سه مدال طلا و یک نقره کسب کرد. او اعتراف کرد که به عنوان یک انسان، هنگام ورود به تشک احساس عصبی بودن می‌کرد و از احساسی که پس از آخرین مسابقه خود داشت، صحبت کرد.

او گفت:«خروج از مسابقات، مثل یک نفس تازه است. اکنون که تمام شده، احساس خیلی بهتری دارم زیرا می‌دانید چقدر استرس‌زا است. بنابراین نمی‌توانستم صبر کنم تا تمام شود. اما همچنان سعی می‌کردم ارزش هر لحظه را بدانم.»

بایلز همچنین به نقش مهم درمان و تراپی در عملکرد خوب و یافتن تعادل در داخل و خارج از ژیمناستیک اشاره کرد. او گفت:«من بیشتر موفقیتم را مدیون درمان و تراپی هستم. اطمینان از اینکه از نظر جسمی و روحی خوب هستم به من کمک بزرگی کرد. احساس می‌کنم که این جایی است که اکنون قدرت خود را پیدا می‌کنم.»

بایلز تیم جوانی را رهبری کرد و در مسابقات انفرادی همه‌جانبه، تیمی همه‌جانبه و پرش،‌ مدال طلا کسب کرد. او همچنین در مسابقات زمینی نقره گرفت. با وجود تبدیل شدن به پرافتخارترین ژیمناست المپیک، او اعتراف کرد که این موفقیت‌ها با چالش‌هایی همراه بوده و تفاوت بین مسابقات تیمی و انفرادی را توضیح داد.

او گفت:«دختران می‌توانند به شما بگویند، ما برای همه‌جانبه خیلی بیشتر عصبی بودیم تا برای مسابقات تیمی. در بخش تیمی، ما خیلی آرام بودیم و لحظات خوبی داشتیم.»

بایلز همچنین به سیستم حمایتی خود و حضور آن‌ها در پاریس اشاره کرد. علاوه بر والدین حمایت‌گرش، جاناتان اوونز، همسرش، نیز در جایگاه‌ها حضور داشت و با صدای بلند همسرش را تشویق می‌کرد.

او گفت:«من در خیلی از مواقع تابلوی امتیازات را نمی‌دیدم. باید به جاناتان نگاه می‌کردم و می‌گفتم، «من در چه رتبه‌ای هستم؟» من هرگز در چنین موقعیتی نبوده‌ام. بنابراین باید با انرژی مثبت به آنجا می‌رفتم و به آنچه تراپیستم به من گفته بود فکر می‌کردم. به خصوص وقتی که احساس اضطراب می‌کردم.»

با این حال، عملکرد بایلز در پاریس یکی از به یادماندنی‌ترین‌ها بود. او که به عنوان یکی از بزرگترین ورزشکاران المپیک شناخته می‌شود، آینده ورزشی‌اش با سوالاتی همراه است، به خصوص با توجه به اینکه المپیک بعدی در خاک آمریکا در لس‌آنجلس برگزار خواهد شد.

او گفت:«پس از همه چیز، وزن زیادی از روی شانه‌هایم برداشته شده است. اکنون که تمام شده، احساس خیلی بهتری دارم زیرا می‌دانیم چقدر سخت است. به ویژه برای دستیابی به چیزی که اینقدر بزرگ است. و انجام دوباره آن یک دستاورد شگفت‌انگیز بود.»