به گزارش "ورزش سه"، تیم فرانسه حریف رسمی بود؛ اما تیم ایالات متحده، دشمن بزرگ‌تر خودش بود. از این دو مورد، آمریکایی‌ها می‌توانستند بر یکی غلبه کنند. اما هر دو؟ این یک مسیر سخت است. و در برابر تیمی پرانرژی، مانند فرانسه، به نظر می‌رسید که ایالات متحده بازی بدی را انتخاب کرده تا عملکرد بدی داشته باشد.
و سپس، اوضاع بدتر شد. پس از، شاید، بدترین کوارتر بسکتبالی که تیم زنان ایالات متحده در یک صحنه جهانی در طول ۶۱ بازی پیروزی پشت سر هم خود داشته است، فرانسه با یک حمله، کوارتر دوم را ۸-۰ آغاز کرد و هر گونه اطمینانی از «این تیم ایالات متحده است، البته که خوب خواهند شد، البته که در کوارتر دوم به شکلی متفاوت ظاهر خواهند شد»، به سرعت مانند هر یک از حاشیه‌هایی که آمریکایی‌ها سعی داشتند در طول بازی بسازند، ناپدید شد.
با یک امتیاز جلوتر و تنها ۱:۳۲ مانده به پایان بازی، «کالیا کوپر» بود که باید به زمین می‌رفت. او باید امتیاز می‌گرفت تا تیم آمریکا سه امتیاز پیش بیفتد. آمریکایی‌ها هرگز چنین نمایشی را در هیچ مسابقه‌ای اجرا نکرده بودند، و کوپر نیز در هیچ موقعیت حیاتی‌ای در طول این بازی‌ها به عنوان «بازیکن پیشرو» به بازی نرفته بود، اما در تیمی که باور دارد هر یک از بازیکنانش می‌توانند وقتی نوبتشان می‌شود نقش ایفا کنند - حتی پس از ۳۸ دقیقه ناامیدی - هر کسی روی نیمکت تیم ایالات متحده احساس اطمینان می‌کرد.
وقتی او به زمین رفت، «دیانا توراسی» پرافتخارترین ورزشکار تیمی در تاریخ المپیک کوپر را کنار کشید و به او گفت:«کاری را که انجام می‌دهی انجام بده و او هم همین کار را کرد.
پرتاب «گبی ویلیامز» به عنوان دو امتیازی در نظر گرفته شد و نه سه امتیازی، و نتیجه نهایی ۶۷-۶۶ شد. اما روی نیمکت، جایی که بازیکنان گفتند که دید واضحی از پای ویلیامز روی خط داشتند، جشن از قبل شروع شده بود.
این یک جشن با طعم آرامش بود.
توراسی گفت: «این بازی‌ها سخت هستند. همیشه همه فکر می‌کنند این بازی‌ها آسان تمام می‌شوند چون ما مدال‌های طلا را می‌بریم.. این یک پیروزی سخت بود.»
اشتباه نکنید، این تیم آمریکایی نبود که از مسابقات قبلی به راحتی عبور کرده و هفت مدال طلای المپیک قبلی را به دست آورده بود، با حاشیه‌های ۱۰، ۲۰ یا حتی بیش از ۳۰ امتیازی. این بازی، نوع بازی‌ای نبود که آمریکا با آن شهرت خود را ساخته بود و نه نوع بازی‌ای که شایسته هشت مدال طلای متوالی باشد، چه برسد به یکی. آمریکایی‌ها ۱۹ بار توپ را از دست دادند. آمریکایی‌ها ۱۵ پرتاب از فاصله دو فوت را از دست دادند. آنها اشتباهات غیرمعمولی مرتکب شدند و این تقریباً برای آنها گران تمام شد.
اما این رشته همچنان با هشت مدال طلای متوالی به افتخارآفرینی ادامه داد. ایالات متحده اکنون ۶۱ برد متوالی دارد، از جمله این پیروزی نزدیک و پرتنش.
«آژا ویلسون»، پس از بازی کردن در کوارتر اولی که او و بقیه هم‌تیمی‌هایش می‌خواهند فراموش کنند، در کوارتر دوم نجات‌دهنده بود و ۴ از ۵ پرتاب را به سبد رساند، اما حتی او نیز اشتباهات غیرمعمولی مرتکب شد.
ویلسون گفت: «من دیگر منتظر سوت داور نبودم، بیشتر بر دفاعم تکیه کردم و فکر می‌کنم این باعث شد نه تنها خودم بلکه هم‌تیمی‌هایم هم بهتر شوند.» حتی با وجود یک کوارتر اول سخت، ویلسون با ۲۱ امتیاز و ۱۳ ریباند بازی را به پایان رساند، اما تنها بازیکنی بود که در ترکیب اصلی به امتیاز دو رقمی رسید. شریل ریوی، مربی، این نمایش را به دفاع فیزیکی و سخت فرانسه نسبت داد: «ما بازی سختی داشتیم و برای رسیدن به هویت خودمان سختی زیادی کشیدیم. این بازی زشت بود، به دلایلی. ما کارها را برای هم سخت کردیم.»
ریوی در طول المپیک گفته بود، با توجه به کمبود زمان آماده‌سازی که این تیم داشت، آنها تا آخرین لحظه با چرخش‌ها و ترکیب‌های متفاوت بازی می‌کنند. اما در نهایت، این چرخش‌ها هرگز نوع بازی‌ای که دنیا به آن عادت کرده است را ایجاد نکرد و هماهنگی‌ای که در لحظاتی در بازی‌های قبلی ایجاد شده بود، پدیدار نشد. سابرینا یونسکو، بازیکنی که به عنوان پشتیبان عملاً برای پوینت گارد به فرانسه آورده شده بود، تا کوارتر سوم به زمین نیامد. «جول لوید»، بازیکنی که ریوی او را به عنوان کسی که ایالات متحده نیاز دارد تا مدال طلا بگیرد مشخص کرده بود، تنها بازیکنی بود که به جز توراسی بازی نکرد. جکی یانگ، ستاره ظهور کرده در سه بازی آخر این تیم، با سه دقیقه به پایان از بازی اخراج شد و با دو امتیاز و سه بار از دست دادن توپ آمار بدی را ثبت کرد.
بریانا استوارت نیز بازی را «کمی زشت» توصیف کرد. ویلسون هم گفت: «بازی زیبایی نبود.» اما در شب یکشنبه در پاریس، تیم آمریکا زنجیره پیروزی خود را ادامه داد، مدال طلای دیگری را به دست آورد و در صدر جهان باقی ماند. آمریکایی‌ها کاری را که گفتند سخت است انجام دادند و حالا بر بام جهان هستند.
