به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، اوریون (Mumps) یک بیماری ویروسی است که به دلیل عفونت با ویروس اوریون ایجاد می‌شود. این بیماری به طور عمده غدد پاروتید (غدد بزاقی) را تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند عوارض جدی‌تری نیز داشته باشد. اریون به وسیله ویروس اوریون (Mumps virus) ایجاد می‌شود که از خانواده پارامیکسوویروس‌ها است. این ویروس عمدتاً از طریق قطرات تنفسی و تماس با ترشحات بزاقی افراد مبتلا منتقل می‌شود. پس از ورود به بدن، ویروس به غدد بزاقی و دیگر بافت‌ها حمله می‌کند. این بیماری بیشتر در کودکان و نوجوانان بروز پیدا می‌کند. به طور کل اوریون در گروه سنی کودکان ۲ تا ۱۲ سال بیشترین شیوع را دارد، به ویژه در مناطقی که واکسیناسیون انجام نشده یا ناکافی بوده است. بزرگسالانی که در دوران کودکی واکسن دریافت نکرده‌اند نیز در معرض خطر هستند.

اگرچه اوریون معمولاً یک بیماری خفیف است اما ممکن است عوارض جدی‌تری نیز ایجاد کند.یکی از این عوارض، التهاب غشای مغز و نخاع که می‌تواند منجر به مشکلات عصبی مانند مننژیت شود. التهاب مفاصل و آرتریت که درد و ناراحتی ایجاد می کند از دیگر عوارض این بیماری است. بروز عفونت‌های تناسلی مانند اورکیت (التهاب بیضه) می‌تواند بر باروری افراد تأثیر بگذارد. همچنین اوریون در برخی موارد ممکن است منجر به کاهش شنوایی دائمی شود.

خوشبختانه اوریون بیماری خطرناکی نیست و مرگ و میر ناشی از آن نادر است. با این حال عوارض جدی مانند مننژیت و اورکیت می‌توانند منجر به مشکلات طولانی‌مدت یا حتی مرگ در موارد نادر شوند.

انجام اقدامات پیشگیرانه می تواند در جلوگیری از بروز اوریون موثر واقع شود. تزریق واکسن MMR (مخلوط سرخک، اوریون و سرخجه) بهترین راه برای پیشگیری از اوریون است. این واکسن معمولاً در سنین ۱۲ تا ۱۵ ماهگی و دوباره در ۴ تا ۶ سالگی تزریق می‌شود. شستن دست‌ها، استفاده از ماسک در مکان‌های شلوغ و دوری از افراد مبتلا نیز از دیگر روش های پیشگیری از اوریون است.

بیماری اوریون روش های درمانی مختلفی دارد که همگی می توانند این بیماری را از بین ببرند. درمان های علامتی شامل استراحت، مصرف مایعات کافی و استفاده از داروهای ضد درد مانند ایبوپروفن یا پاراستامول برای کاهش تب و درد یکی از بهترین روش های درمان است. در صورت بروز عوارض جدی، نیاز به مراقبت‌های پزشکی خاص وجود دارد.

اوریون یک بیماری ویروسی قابل پیشگیری است که عمدتاً بر کودکان تأثیر می‌گذارد. با توجه به عوارض ممکن و اهمیت واکسیناسیون ، آگاهی عمومی و اقدامات پیشگیرانه می‌تواند به کاهش شیوع این بیماری کمک کند. از آنجا که آمار ابتلا به اوریون در ایران هنوز هم وجود دارد، لازم است که برنامه‌های واکسیناسیون و آموزش عمومی ادامه یابد.