وی با اشاره به اینکه پس زیستبوم علم و فناوری در یک نگاه کلان باید به سمت حل مسائل اجتماعی برود تا طی آن، نگاه مردم به حوزه فناوری تغییر کند، افزود: «ابزار حل مسائل اجتماعی هم در یک لایه حوزه فناوریهای نرم و صنایع خلاق است. یعنی نوک پیکان حل مساله زبان فارسی، محیطزیست، هویت ملی، وفاق اجتماعی و... فناوری نرم، پلتفرمهای رسانهای، پلتفرمهای حوزه سرگرمی، محصولات حوزه سبک زندگی و... است. از این رو، به اعتقاد من معاونت علمی در نگاه کلان خود باید نگاه ویژهتری به حوزه فناوریهای نرم داشته باشد. این ماموریتها اجمالا در معاونت به ستاد توسعه فناوریهای نرم و خلاق سپرده شده است؛ به همین دلیل، ما هم یک رسالت مشخص اجتماعی در حل مسائل اجتماعی برای خود قائل شدهایم.»
حسنلو با بیان این مطلب که در سال ۱۴۰۱ مردم ۲۵۰هزار میلیارد تومان هزینه کالا و خدمات فرهنگی کردهاند، گفت: «این عدد کمی نیست. با این حال، متاسفانه بخش بزرگی از این بازار هنوز وارداتی است و ما میتوانیم با اتکا به دستاوردهای شرکتهای دانشبنیان و خلاق، این کالا و خدمات را بومی کنیم. این ظرفیت را به بازار خارج از کشور هم سرریز کنیم. برای مثال، در صنعت نوشتافزار بالای ۹۰درصد بازار تا هفت، هشت سال پیش وارداتی بود، اما امروز قضیه برعکس شده است و سهم غالب بازار این صنعت در دست تولیدکنندگان داخلی قرار گرفته است.»
دبیر ستاد فناوریهای فرهنگی و نرم معاونت علمی ریاست جمهوری در پاسخ به این سوال که سهم اقتصاد صنایع خلاق در GDP کشور چقدر است، تصریح کرد: «سهم اقتصاد صنایع خلاق در دنیا تقریبا۴درصد GDP است که با سهم نفت و فولاد برابری میکند و پیشبینی میشود که عدد صنایع خلاق به ۱۰درصد هم برسد. در کشور ما سهم صنایع خلاق در GDP متاسفانه زیر یک تا ۲درصد تخمین زده میشود و البته آمار دقیقی در این حوزه وجود ندارد. این در حالی است که ما زیرساختهای فرهنگی و هویتی غنیتری نسبت به کشورهای دیگر داریم. تاریخ روایی، بنمایههای فرهنگی و شخصیتهایمان به مراتب از بسیاری از کشورها عقبه بیشتری دارد. بنابراین ما باید دو خلأ را جبران کنیم؛ نخست اینکه یکدرصد سهم در GDP را به نُرم جهانی یعنی۴درصد برسانیم و دوم اینکه به افق دنیا که ۱۰درصد است، نزدیک شویم. باید در یک مسیر پرشتاب این مساله را حل کنیم.»
