به گزارش ایسنا، اذان و اقامه به عنوان شناسه اعتقادی و سرود ایمان مسلمانان، فقط ندایی برای اعلام وقت حضور در محضر خدا نیست، بلکه دارای مضامین بلند ایمانی و عرفانی است و آثار عبادی و معنوی بسیاری در آن نهفته است.

به عبارت دیگر، اذان تنها چند واژه ساده عربی نیست، بلکه اذان گفتن، شهادت دادن در پیشگاه خداوند است و به زبان آوردن آن، مسئولیت بزرگی به همراه دارد.

همزمان با تشریع اذان در سال دوم هجری، بلال افتخار مؤذّنی رسول خدا (ص) را یافت و نخستین کسی بود که برای آن پیامبر (ص) اذان گفت و تا پایان عمر ایشان، همواره در مدینه یا بیرون آن مؤذن پیامبر (ص) بود.

هنگامی که پیامبر گرامی (ص) به بلال حبشی فرمود، برای اعلام وقت نماز اذان بگوید، او بر دیوار جنوب غربی مسجدالنبی اذان گفت و زمانی که پیامبر (ص) به توسعه مسجد پرداخت، این مکان درون مسجد قرار گرفت. بعدها به یاد بلال حبشی، مأذنه‌یی از سنگ مرمر سفید به ارتفاع دو متر ساختند که هم‌اکنون در اوقات پنج‌گانه بر آن اذان می‌گویند.

این بخش برای بانوان در دو نوبت صبح و عصر و در ساعت‌های که امکان حضور در روضه مسجدالنبی را دارند، قابل دیدن است.

انتهای پیام