به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، بیش از دو سوم جنگل مانگرو کشور در هرمزگان واقع شده یعنی بالغ بر ۲۰ هزار هکتار که این جنگل‌ها ارزش بسیار بالای بیولوژیکی دارند زیرا زیستگاه پرندگان و گونه‌های ویژه جانوری و آبزیان هستند، از این رو دارای جاذبه بالای گردشگری اند.
متأسفانه طی دوسال اخیر خشکیدگی که در آنها ایجاد شده علاوه بر خور آذینی سیریک، جنگل‌های حرای خورهای تیاب میناب نیز روند این خشکیدگی آغاز شده است.
در مشاهدات میدانی سال ۱۴۰۲ در بخش‌های در حال خشک شدن جنگل سیریک، تنها سرشاخه‌های درخت حرا خشک شده بود اما مشاهدات و نمونه‌برداری در سال ۱۴۰۳ از تالاب تیاب میناب نشان داد در لکه‌های خشکیده مانگرو، یک درخت حرا، به طور کامل خشکیده است.
علاوه بر سرشاخه خشک، ریشه‌های پناماتوفور هوایی و بخش‌های مختلف درخت حرا خشکیده است. این امر نشان می دهد روند خشکیدگی در درختان حرا به سرعت در حال افزایش است.
اگر اقدام جدی برای جلوگیری از خشکیدگی در این جنگل ها صورت نگیرد، تا چند سال آینده جنگل حرایی نخواهیم داشت و اقتصاد مردم منطقه که وابسته به خدمات گردشگری است بسیار آسیب می‌بیند و ذخیره گاه های جانوری نیز از بین خواهند رفت.
اگر چه اقدامات اداره منابع طبیعی برای نهالکاری حرا بسیار قابل توجه است و سازمان حفاظت محیط زیست هرمزگان تلاش بسیار برای حفظ تالاب‌ها دارد اما باید ریشه و عامل اصلی خشکیدگی جنگل‌های حرا مشخص و از ورود آلودگی‌های نفتی ناشی از قاچاق سوخت و پساب شور مزارع میگو و آب شیرین کن ها به تالاب با جدیت زیاد جلوگیری شود.
به نظر می رسد باید اقدام بسیار جدی جهت برخورد با متخلفان و قاچاقچیان سوخت بر صورت پذیرد و به کمک دستگاه‌های اجرایی برای حفاظت بیشتر این ذخایر بیوتوریستی شتافت.
برخورد با قاچاقچیان و جلوگیری از قاچاق سوخت، از عهده سازمان حفاظت محیط زیست خارج است و باید مدیران کشور با اقدامات امنیتی جدی و قرار دادن نیروهای بیشتر نظامی جلوی ریختن سوخت به تالاب‌های مانگرو را بگیرند.
