به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از گاردین، بسیاری از ساکنان استان فقیر میسان نزدیک مرزهای ایران از راه شکار و قاچاق پرنده‌های مهاجر روزگار می‌گذرانند. برخی از آنها بیش از ۳۰ سال است به این کار سرگرم‌اند و می‌گویند چاره‌ای هم ندارند. فلامینگوها و دیگر پرنده‌های مهاجر که بین ماه‌های اکتبر تا فوریه به تالاب‌های جنوب عراق می‌روند، در دام شکارچی‌ها گرفتار می‌شوند و چند روز بعد سر از خانه‌های اعیان و اشرافی پولدارهای امیرنشین حاشیه خلیج فارس درمی‌آورند.
گروهی این پرنده‌ها را خشک می‌کنند و در تالارهای مجلل قصرهایشان نگه می‌دارند و عده‌ای هم آنها را به باغ‌های بزرگ خود می‌سپرند. هر چه باشد، فلامینگو پرنده‌ای نیست که اسیر بودن را تاب بیاورد و سرنوشت محتوم بسیاری از این پرنده‌ها مرگ است. برخی از دیگر گونه‌های پرنده‌ها هم در بازارهای پرنده‌فروشی به فروش می‌رسند تا خوراک یک خانواده عراقی از اهالی عماره یا اهوار را تامین کنند؛ منطقه‌ای در جنوب عراق که پناهگاه تنوع زیستی و از میراث جهانی یونسکو است.
