عصرایران؛ سجادبهزادی - اين يادداشت عملكرد صداوسيما را از منظر سياسي ويا توليد محتوا مورد تحلیل و بررسي قرار نمي دهد.زيرا كه اين قصه خود "مثنوی هفتاد من" است ومجالش اينجا نيست.
روشن است كه بخش قابل توجهی ازجامعه ایران بخاطر ایجاد انحصار رسانه‌ای توسط صداوسیما و نقض حق دسترسی به گردش آزاد اطلاعات ، به اینترنت و شبکه های اجتماعی پناه برده اند و خبرها وبرنامه های مورد علاقه خود را در این شبکه ها دنبال می کنند؛ اما نمایندگان مجلس می گویند در شکل ساده موضوع می گوید" حالا که به صداوسیما توجه ندارید و خبرها وبرنامه های خود را در جای دیگری جستجو می کنید پس باید هر ایرانی مبلغی برای صداوسیما کنار بگذارد تا من بر محتوای آنچه او در دیگر رسانه ها دنبال می کندنظارت کنم."
پدیده ای نوظهور در جهان ارتباطات. مجلس هم که این روزها به کام رادیکال هاست؛ اینترنت را گران می کند تا سالانه ۳ هزار میلیارد از جیب کاربران فضای مجازی به حساب چند سازمان از جمله صدا و سیما واریز گردد.
صداوسیما علیرغم اینکه بنظر می رسدبه شدت با فقر مخاطب روبرو است وعملکردش طی سالهای گذشته بارها زیر سوال بوده است یک سازمان فربه و مصرف گرا بحساب می آید ؛ بدون اینکه نقش مهمی در توسعه جامعه داشته باشد و اندكي از آلام ها بكاهد. این سازمان هم از بودجه و هم از صندوق توسعه ملی میلیاردها میلیارد تومان در سال پول دریافت می کند.
مركز پژوهش‌هاي مجلس در گزارشي كه دي‌ماه سال جاري اعلام و روزنامه اعتماد آن را منتشر كرد، بودجه سازمان صدا و سيما را اینگونه تشریح می کند."براي سال آينده صدا و سيما علاوه بر ۲۸۳۵ ميليارد تومان اعتبار اين سازمان در فصل رسانه، به اندازه ۲۸۵۰ ميليارد تومان درآمد اختصاصي برايش پيش‌بيني شده كه نسبت به سال جاري افزايشي ۳۰ درصدي را نشان مي‌دهد. اما آنچه بودجه اين سازمان را عجيب‌تر مي‌كند، تكليف دولت در قانون برنامه ششم براي لحاظ كردن هفت‌دهم درصد بودجه كل كشور براي اين سازمان است كه براي سال آينده مبلغي در حدود ۶ هزار و ۵۰۸ ميليارد تومان خواهد بود.مبلغ پرداختي به صدا و سيما در آينده علاوه بر رقم ۴ هزار و ۷۸۵ميليارد تومان كمك ارزي و ريالي دولت، دو هزار و ۸۵۰ ميليارد تومان درآمد اختصاصي اين سازمان است كه در نهايت ۷۶۳۵ ميليارد تومان خواهد بود."
رقم هايي درشت در این شرایط تحریم وبی پولی که حتی بسیاری از سازمان ها و حتی وزارتخانه های دیگر که مستقیما مسئولیت معیشت و آموزش جامعه را بر عهده دارند از آن محرومند.
حالا مجلس انقلابي افزايش ماليات اپراتورها نیزبه اندازه ۳ هزار ميليارد تومان به درآمدهای چند سازمان از جمله صداوسیما اضافه می کند.به راستی صداوسیما از جان ما چه می خواهد و چرا این سازمان این همه بودجه بیت المال را یک جا می خواهد بدون اینکه رضایت عمومی به دنبال عملکردش باشد.
صدا وسیما دست خود را اینبار به طور مستقیم در جیب مردمی کرده است که زیر بدترین شرایط اقتصادی و معیشتی قرار دارند.این سازمان به بسته اینترنتی ما هم رحم نمی کند و عرصه را بر جامعه تنگ تر کرده است.
چرا در ازای این همه پولی که به صداوسیما داده می شود نظارت شفافي بر بودجه ها وحساب های این سازمان نمی شود؟ چند بار مجلس شورای اسلامی اراده تحقیق وتفحص جدی از این سازمان را داشته است؟تنها یک بارنمایندگان مجلس ششم که مجلسی اصلاح طلب بود درخواست تحقیق و تفحص از صدا و سیما را کرد و از مجموع ۲۰۰ حساب این سازمان موفق شدند تنها ۵ حساب را مورد تحقیق و تفحص قرار دهند. فارغ از نتیجه جالب توجه آن تحقیق، پس از پایان ، علی لاریجانی رئیس وقت صدا وسیما ، تحقیق و تفحص از سازمانش را عملی "کشکی" خواند.
دولت هم که عملا زورش به صداوسیما نمی رسد.به گفته وزیر ارتباطات تنها در یک مورد ، دولت "سه سال در تلاش است فرکانس‌هاي خود را از صداو سیما پس بگیرد و با در اختیار داشتن باندهای فرکانسی ۷۰۰ و ۸۰۰ مگاهرتز، از این فضا برای توسعه ظرفیت موبایل و رفع کندی سرعت اینترنت استفاده کند اما صداوسیما همکاری نمی کند."
صداوسیما همچنین متهم است به بهانه اینکه برخی کارمندانش "در مدار" قرار ندارند حتی به سرمایه های انسانی خود نیز رحم نمی کند. اخراج فردوسی پور را مي توان مصداق روشني از سرمايه سوزي در اين سازمان دانست.این سازمان حتی گاهي اجازه پخش برنامه های پرطرفدار مردمی در بستر اینترنت را نیز نمی دهد و آن را توقیف می کند و علی کریمی جدیدترین قرباني اين قصه است.
حق پخش تلویزیونی نيز از دیگر چالش های بحث برانگیز اين سازمان با ورزش كشور است.صدا وسیما در این جا هم ، همه درآمدها را برای خودش می خواهد. یک بارعضو فراکسیون ورزش گفته بود "صداوسیما با قلدری حق پخش تلویزیونی را پرداخت نمی کند."
پرسش اساسي اينست كه چرا صداوسیما بايد اینگونه باشد؟ حدود کنترل و اختیارات اين سازمان چگونه تعيين مي شود و سيري ناپذيري آن تا كجا ادامه خواهد داشت؟دنياي ارتباطات و دهكده جهاني هرگز نمي پذيرد كه «صوت و تصویر فراگیر» در قلمرو مدیریت يك سازمان تعریف شود و ديگران مجبور باشند فعالیت خود را با"مدار" اين سازمان تنظیم کنند.
تجربه چهل ساله ما مي گويد كه نمي تواند راه پويايي و توسعه كشور را با اين ايدئولوژي پيش برد.نشان به آن نشان كه شبكه هاي اجتماعي با همه فيلترهايي كه براي آنها گذاشته شده است در بسياري از موارد از صداوسيما جلوتر هستند و حتي كاربران بيشتري هم دارند.آيا بهتر نيست صدا وسيما به جاي این رفتارها در عصر جهاني شدن ، صادقانه چالش هاي خود را با دنياي مجازي وشبكه هاي اجتماعي حل كند قبل از آنكه اندك مخاطبي هم كه دارد از دست دهد؟
