به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، آقای هادی مرزبان تجربه بازیگری هم دارد از جمله در مجموعه‌های وزیر مختار، تنهاترین سردار و پهلوانان نمی‌میرند.
آقای هادی مرزبان کارگردان و بازیگر تئاتر در گفتگو با شبکه خبر در خصوص تفاوت کارگردان هنری با کارگردانی تلویزیونی گفت: آن قسمتی که کاری را برای صحنه آماده می‌کنیم یا تئاتر کار می‌کنیم و صحنه را آماده می‌کنیم مربوط به کارگردان هنری می‌شود، و وقتی که کارگردان تلویزیونی وارد صحنه می‌شود آن به اصطلاح تصویر برداری و کار‌های دوربین و فنی را ایشان انجام می‌دهد که همکاری مستقیم با کارگردان هنری باید باشد.
وی ادامه داد: در نمایش تلویزیونی فرقش با صحنه این است که صحنه تماشاگر نشسته و یک قاب صحنه را می‌بیند و در اینجا ما بعضی جا‌ها را انتخاب می‌کنیم برای تماشاگر که ببیند ، یک چنین کمکی را می‌کنیم برای دیدن آن جا‌ها و آن نکاتی را که ما دلمان می‌خواهد تماشاگر بیشتر دقت کند.
آقای مرزبان افزود: البته این کار روی کاربازیگر و یا ما تاثیری نمی‌گذارد، در مورد کار تلویزیونی، چون برای تشکیل یک تئاتر مجری را لازم داریم، تماشاگری که مصرف کننده این هنر قرار است باشد و یک مکانی به عنوان سالن برای نشان دادن این نمایش، حالا اگر اینجا سالن کنار رود و دوربین ما به کمک آن سالن می‌آید و ما حالا سالن را نداریم و مستقیما به خانه‌های مردم می‌رویم و این نه تنها کمک می‌کند کلی هم برای شناسایی تئاتر برای همه مردم راهگشا است.
آقای مرزبان ادامه داد: دهه ۴۰ هنرمندانی، چون آقایان مشایخی، نصیریان، انتظامی شب‌های جمعه به صورت زنده در تلویزیون زنده تئاتر اجرا می‌کردند و انجام این تئاتر‌ها، خانواده‌ها را با مقوله‌ای به نام تئاتر آشنا کرد و این بزرگترین خدمتی است که تله تئاتر و تئاتر تلویزیونی به مردم و جامعه کرد.
آقای مرزبان در خصوص تغییرات نسخه تلویزیونی تئاتر «آهسته با گل سرخ» گفت: به هر حال وقتی دوربین وارد کار می‌شود، ما با کارگردان تلویزیونی یک نشست‌هایی داریم و این نشست‌ها به ما کمک می‌کند، توی این کار هیچ فرقی با صحنه نمی‌کند به جز این که ما یک سری صحنه‌ها را که مد نظرمان است که تماشاگر به آنها توجه و دقت بیشتری بکند و به اصطلاح حرف کارگردان را بیشتر بفهمد ما اینجا برایش انتخاب می‌کنیم یعنی وقتی قرار است ۳ یا ۴ دوربین کار کند ما آن دوربینی را انتخاب می‌کنیم که مد نظرمان است و دلمان می‌خواهد تماشاگر متوجه آن قضیه شود فرقش همین است و هیچ تفاوتی با خود اجرا نمی‌کند.
آقای مرزبان در خصوص جایگاه «آهسته با گل سرخ» مرحوم رادی گفت: ۱۱ اثر بزرگ از زنده یاد رادی را اجرا کردم و جوری شده که به آثار استاد رادی وابسته شدم، که نمایشنامه‌های دیگر و حتی نمایشنامه‌های خوب جهانی را که می‌خوانم از نظر دیالوگ نتوانستند به پای دیالوگ نویسی آثار مرحوم رادی برسند، و من شیفته کار‌های استاد رادی شدم و در «آهسته با گل سرخ» دقیقا تنها اثری است از مرحوم رادی که زمان آن مشخص است و مربوط به سال ۱۳۵۷ یعنی در بحبوحه انقلاب است، (مرحوم رادی به من گفت که انقلاب مثل کوه دماوند مقابل من است و من نمی‌توانم آن را نبینم) البته در خود نمایش ما چیزی نمی‌بینیم و بیرون از قصه و بیرون خانه آقای دیلمی ما می‌بینیم که اتفاقاتی می‌افتد که این نشان می‌دهد که سال ۵۷ است.
وی در باره کار‌های دیگر مرحوم رادی که قابلیت تبدیل شدن به نمایش تلویزیونی را دارند هم گفت: تمام آثار مرحوم رادی به غیر از یک نمایش، برای ساختن تله تئاتر و تئاتر تلویزیونی مناسب است.
وی افزود: ما باید ببینیم موجودیت تئاتر چقدر برای جامعه لازم است، به اعتقاد من با تئاتر ما تمام مشکلات جامعه را می‌توانیم حل کنیم، مشکلات جوانان، مشکلات اعتیاد، مشکلات اجتماعی و حتی مشکلات ترافیک را ما به وسیله تئاتر می‌توانیم حل کنیم البته به شرطی که باور داشته باشیم.
آقای مرزبان در خصوص انتخاب بازیگران گفت: من همیشه در کارهايم اول یکی دو نقش اصلی را انتخاب می‌کنم بعد پازل‌ها را کنارش می‌چینم و انتخاب می‌کنم البته این کار کاری با کمترین تعداد شخصیت‌ها ­بود.
وی در پایان در باره کار بعدی نمایش تلویزیونی برای اجرا گفت: من تصور می‌کنم که «باغ شبنم‌های ما» و «شب روی سنگ فرش خیس» که هردوی این آثار متعلق به استاد رادی است و امیدوارم که بتوانیم اینها را هم کار کنیم.