حجت‌الاسلام والمسلمین محمدحسین راجی شنبه ۹ دی در مراسم بزرگداشت حماسه ۹ دی در جمع مردم همدان، با تأکید بر اینکه بصیرت برای یک انسان از آبی که می‌خورد حیاتی‌تر است، اظهار کرد: بصیرت یعنی دانایی، هوشیاری، چشم عقل، بصیرت این است که انسان مراحل و موانع را زودتر تشخیص دهد.

وی با اشاه به اینکه تشخیص حق از باطل الزاما بصیرت نیست چراکه این امر کاری ندارد، بصیرت لازم ندارد، خاطرنشان کرد: به عنوان مثال این طرف آب آن طرف خشکی، این طرف امام علی(ع) آن طرف معاویه، یک طرف اسلام و طرف دیگر کفر، تشخیص حق از باطل در این موضوعات سخت نیست. پس اگر بصیرت تشخیص حق از باطل الزماً نیست، پس چیست؟ بصیرت حق از حق‌نماست.

راجی ادامه داد: تشخیص آب از خشکی سخت نیست اما تشخیص آب از سراب کار سختی است، تشخیص ایمان و کفر سخت نیست اما آنجا که نفاق شکل می‌گیرد، کار سخت می‌شود، تشخیص حق بودن علی(ع) و باطل بودن معاویه سخت نیست اما موقعی که قرآن سر نیزه می‌شود، کار سخت می‌شود. ایمان اصلش در دوران بحران‌ها و فتنه‌ها خود را نشان می‌دهد، وگرنه در موارد دیگر ساده است و همه چیز درست است، اینجا ایمان داشتن کاری ندارد.

وی تصریح کرد: ادعا و اعتقادمان این است که برخی از کارهایی که امیرالمؤمنین(ع) انجام داد سخت‌تر از کارهایی بود که پیامبر(ص) انجام داد، سر این جریان است. در واقع تمام جنگ‌های پیامبر(ص) با غیرمسلمان‌ها بود اما امام علی(ع) سه جنگ با مسلمان‌ها انجام داد، این سختی کار است. شما این طرف در جبهه دارید نماز می‌خوانید، آن طرف هم نماز می‌خواند، این طرف روز می‌گیرید، آن طرف هم روزه می‌گیرد، این طرف نمازشب می‌خوانید، آن طرف هم نمازشب می‌خواند، ما بودیم کدام طرف را انتخاب می‌کردیم؟ سخت می‌شود پاسخ داد.

این پژوهشگر تاریخ انقلاب و اسلام مطرح کرد: الان بعد از ۱۴۰۰ سال راحت اینجا ایستاده‌‎ایم و می‌گوییم کسانی که کنار امیرالمؤمنین(ع) نماندند، اشتباه کرده‌اند، بله اشتباه کرده‌ند اما آن زمان کار سخت بود، تنها کسانی‌ ماندند که بصیرت داشتند، انسان‌‎های بی‌بصیرت نتوانستند کنار امام علی(ع) بایستند. ربیع ابن خثیم، مشهور به خواجه ربیع، عابد و زاهد بود، از زمر زهّاد بود، جزو کسانی بود که بیشترین عبادت را انجام می‌داد اما زمان جنگ صفین نزد امیرالمؤمنین(ع) آمد و گفت «من نه با شما هستم نه با ضد شما، مرا بفرستید یک جا عبادت کنم». حضرت او را به سمت خراسان فرستادند. شهید مطهری هم در کتابش می‌نویسد «یک روز آمدند به خواجه ربیع گفتند حسین‌بن‌علی(ع) کشته شد، آهی کشید و گفت انالله و انا الیه راجعون، گفت چرا من وارد اینطور مباحث شدم، به من چه، چرا زبانی که می‌توانست سبحان‌الله و الحمدالله بگوید و استغفار کند این چیزها را گفت، استغفار کرد که چرا در رابطه با حسین‌بن‌علی(ع) تأسف خورده است، امروز هم بعضی‌ها البته تعدادشان اندک است، همین تفکر را دارند و می‌گویند مباحث سیاسی مطرح نکنید، مبحث سیاسی کجا بوده؟ مگر مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل سیاسی است؟ اینها اعتقادی‌ترین شعار ماست.

وی اظهار کرد: چرا لعن بر دشمنان امام حسین(ع) اعتقادی است و لعن بر دشمنان