سید مصطفی سید رضایی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، در مورد اینکه چرا در سال‌های گذشته حضورش در دوچرخه سواری کم‌رنگ شده است، اظهار داشت: آن زمان که فعال بودیم سنگ‌اندازی زیادی می‌کردند و به هر بهانه می‌خواستند ما را به کمیته انضباطی بکشند. بعد از آن دیگر عقب‌نشینی کردم و خیلی انگیزه‌ای برای کار در آن شرایط نداشتم، چون کسی متوجه زحمات نمی‌شد.
وی ادامه داد: آن زمان که باشگاه‌ها فعال بودند مسؤولان فدراسیون عنوان می‌کردند اگر باشگاه‌ها هم نباشند مهم نیست اما بعد از کناره‌گیری باشگاه‌هایی مثل پتروشیمی و پیشگامان هر روز صحبت از این بود که باشگاه‌ها رفته‌اند و دست فدراسیون خالی است.
مربی دوچرخه‌سواری تأکید کرد: دوچرخه سواری ایران نابود شد و به نظرم بدتر از این نمی‌شود. اگر یک مقدار مدیریت وجود داشت، وضعیت به این شکل نمی‌شد. البته الان هم می‌توان این رشته را نجات داد به شرطی که یک مقدار مدیریت، تجربه و دلسوزی وجود داشته باشد. به نظر من همین که کسی بیاید و بیشتر از این خرابکاری نکند باید کلاهمان را بالا بیندازیم. کسانی هستند که می‌توانند ثبات ایجاد کنند، اما کار سختی دارند.
وی گفت: در المپیک قبلی که ما سه سهمیه را کسب کردیم، گفتم این باشگاه‌ها هستند که فدراسیون را جلو می‌برند و آنها سهمیه را گرفتند، اما مسؤولان فدراسیون خودشان را عامل موفقیت می‌دانستند. جالب این است که پس از کناره‌گیری باشگاه‌ها دست‌شان خالی شد. اگر خودشان عامل موفقیت بودند پس چرا دوچرخه سواری به این روز افتاده است؟
سید رضایی با اشاره به نیمه کاره ماندن ساختمان فدراسیون دوچرخه سواری در ورزشگاه آزادی عنوان کرد: ساختمان قبلی را نجات غریق فروختند، نمی‌دانم نجات غریق 3 میلیارد را از کجا می‌آورد که دوچرخه سواری نمی‌تواند داشته باشد. با نیمه کاره ماندن ساختمان جدید فدراسیون از آنجا رانده و از اینجا مانده است. تصمیماتی می‌گیرند که فکر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند عقل کل هستند در حالی که باید مشورت کنند و کمک بگیرند.
وی با اشاره به دوره مدیریت خسرو قمری، رئیس سابق فدراسیون عنوان کرد: از زمانی که وارد دوچرخه سواری شدم به نظرم بدترین و ضعیف‌ترین دوره مدیریت در فدراسیون مربوط به قمری بود. ببینید او در دوره اول ریاستش چه کاشته بود که در دوره دوم به این وضعیت افتاد. اعزام‌ها خیلی محدود بود و رکابزنی هم رشد نکرد.
انتهای پیام/
