این کتاب شامل ۹ پیوست با این عناوین است: «چرا دکتر شفیعی کدکنی شاعری آوانگارد نیست؟»، «نقد و بررسی شعر دیباچه دکتر شفیعی کدکنی»، «تاثیرپذیری دکتر شفیعی کدکنی از ایدئولوژی چپ»، «دکتر شفیعی کدکنی شاعری پشت نقاب‌ها»، «دکتر شفیعی کدکنی و قصیده غوک نامه»، «بررسی جایگاه شعر دکتر شفیعی کدکنی در ادبیات معاصر»، «مانیفست فکری و ذهنی دکتر شفیعی کدکنی»، «بررسی سیمای زن و مفهوم عشق در شعر دکتر شفیعی کدکنی» و «شبکه پدرخواندگی در ادبیات معاصر». نویسنده کتاب معتقد است:« شعرهای اولیه شفیعی تقلید از شعر سنتی است و اگر او با شریعتی آشنا نمی‌شد و افق شعر نو و نیمایی را درک نمی‌کرد به جایگاهی که اکنون در شعر معاصر دارد، نمی‌رسید و این موفقیت نیز به پیروی از سبک نیمایی میسر شده است نه به علت سرودن  اشعار سنتی استاد. البته شفیعی چندین بار سعی کرد که از دامنه نفوذ شعر نیمایی فراتر برود، بنابراین مدتی به شعر سپید فکر کرد ولی چون شاعر پرتوان و عجیبی را جلوی خود داشت به نام شاملو، گذر از شعر شاملویی را هم در توان خود ندید و به حماسه روی آورد و به چیزی مابین نیما و اخوان بسنده کرد و بعدها نیز در شعر عرفانی و تصوف غرق شد.»