به گزارش "ورزش سه"، المپيك براى ورزش ايران با افتخار آفرينى و مدال آورى وزنه بردارى رنگ و بوى خوش گرفت. هفتاد و پنج سال قبل و كسب اولين مدال تاريخ المپيك ايران توسط جعفر سلماسى به رنگ برنز در ١٩٤٨ لندن.
و حال در آستانه سى و سومين دوره بازيهاى المپيك كه ١٢ مرداد ١٤٠٣ در پاريس آغاز خواهد شد، وزنه بردارى ايران با كسب ٩ طلا، شش نقره و پنج برنز در مجموع ٢٠ مدال از ٧٦ مدال تاريخ ورزش كشورمان در بازيهاى المپيك را كسب كرده تا بعد از كشتى مدال آورترين فدراسيون ورزشى اين رقابتها نام بگيرد.
كيانوش رستمى با كسب مدال طلاى المپيك ٢٠١٦ ريو و نقره ى ٢٠١٢ لندن بعد از حسين رضازاده و محمد نصيرى سومين وزنه بردار پرافتخار المپيكى كشورمان به حساب مى آيد.
وزنه بردارى كه بعد از هادى ساعى، حسين رضازاده، جهان پهلوان آقا غلامرضا تختى و محمد نصيرى به صورت مشترك با كميل قاسمى و حسن يزدانى جايگاه پنجم پرافتخارترين ورزشكار تاريخ ايران در بازيهاى المپيك را نيز داراست.
كيانوش رستمى همين چندى قبل براى اولين بار براى از دست ندادن المپيك پاريس به مانند المپيك ٢٠٢٠ توكيو با توجه به اختلافاتش با فدراسيون وزنه بردارى از مواضع خود به خاطر افتخارآفرينى براى ايران و مردم سرزمينمان كوتاه آمد.
او بصورت رسمى اعلام كرد به قواعد حرفه اى فدراسيون وزنه بردارى احترام مى گذارد و زير نظر نواب نصير شلال سرمربى تيم ملى و كادرفنى تمرين خواهد كرد.
بى تعارف فدراسيون وزنه بردارى نشان داد استاد فرصت سوزى است، عنوان دارانى چون سجاد انوشيروانى، حسين رضازاده، بهداد سليمى و نواب نصيرشلال هيچ اقدام مثبت و ارزنده اى به كار نيستند تا شايد وزنه بردارى ايران بتواند در پاريس با سه وزنه بردار در دسته هاى ٨٩ كيلوگرم، ١٠٢ كيلو و مثبت ١٠٩ كيلو بتواند با جوادى، رستمى و على داوودى به مدالهاى المپيك يورش ببرد.
به بهانه هاى مختلف كيانوش رستمى كه يكى از ٢٢ ورزشكار طلايى تاريخ المپيك ايران محسوب مى شود پس زده شد تا فرصت پاريس براى اختصاص عنوان پرافتخارترين المپين ايرانى به وزنه بردارى از بين برود.
در بين تمام طلايه داران ورزش المپيك در ايران فقط حسن يزدانى، كيانوش رستمى، محمدرضا گرايى و جواد فروغى مى توانستند و مى توانند در ٢٠٢٤ پاريس مدال طلاى خود را به عدد دو افزايش دهند.
با تحقق و احتمال اين اتفاق، آنوقت تنها كيانوش رستمى و حسن يزدانى مى توانستند و مى توانند با داشتن يك طلا و يك نقره عنوان پرافتخارترين ورزشكار المپيكى ايران را بعد از شانزده سال از چنگ هادى ساعى و تكواندو در بياورند.
تا ده روز پيش و حتى بيست و چهار ساعت بعد از ركوردگيرى ليگ در رشت مى شد با تلاش فدراسيون وزنه بردارى مدارك آسيب ديدگى كيانوش رستمى براى فدراسيون جهانى به دليل عدم حضور در عربستان ارسال شود و نامش براى رقابتهاى قطر كاپ نيز ضميمه تا او به چرخه كسب سهميه برگردد.
اين اتفاق نيفتاد و كيانوش رستمى حتى به اردوى تيم ملى دعوت نشد تا روياى المپيك پاريس و ركوردشكنى ها براى وزنه بردارى بر باد رود.
به قول عادل فردوسى پور چقدر خوبيم ما.
هر چند براى وزنه بردارى بايد نوشت چقدر خوب استاد فرصت سوزى هستيم ما.
چقدر عالى فرصت را تبديل به تهديد مى كنيم ما.
كيانوش رستمى ٢٤ ساعت قبل به صورت قدرتى در فيلمى ١٧٠ كيلو را كه وزنه و ركوردى قابل محسوب مى شود، يكضرب بالاى سر برد و فيلم آن را در اينستاگرام خود منتشر كرد.
آنهم با سه خط رنج نامه اى كه در دل تاريخ به يادگار مى ماند: "دوستانى كه رفتنم خوشحالشان مى كند، من مى روم تا شايد خوشحال شوند.
اما همچنان وزنه مى زنم تا سيه روى شود هر كه در او غش باشد."
حال شايد قصه اى جديد و راهى تازه در پيش باشد،
قدم در راهى كه على ارسلان در كشتى بدون تغيير مليت پا در آن گذاشت و يك طلا در كنار يك برنز قهرمانى كشتى فرنگى جهان را به گردن آويخت.
✍🏻 پوريا تابان
