همچنین در زمینه سبزی و صیفی ظرفیت ۵ تا ۱۰میلیون تن کشت قراردادی به‌ویژه برای صادرات وجود دارد. تاکید می‌شود هر محصولی در کشور کشت می‌شود باید مشتری آن مشخص باشد. علیرضا مهاجر، معاون امور زراعت وزارت جهادکشاورزی کشت قراردادی را روشی برای خدمت‌‌‌‌‌‌‌رسانی به قشر عظیم کشاورزان خرده‌‌‌‌‌‌‌مالک معرفی کرد و حرکت به‌سوی یکپارچه‌سازی اراضی را نیاز ضروری کشاورزی بهره‌‌‌‌‌‌‌ور و اقتصادی خواند. وی در یازدهمین نشست کشاورزی قراردادی گندم، جو و دانه‌‌‌‌‌‌‌های روغنی گفت: کشت قراردادی اختیاری است و بیمه محصولات کشاورزی با تخفیف ۲۰درصدی و پرداخت در زمان تحویل محصول از ویژگی‌های کشاورزی قراردادی است.
وی از رفع مشکلات بذر در استانها خبر داد و افزود: ۳میلیون و ۴۰۰هزار هکتار کشت آبی و دیم انجام شده و این در حالی است که میزان مصرف کود ۳۰درصد نسبت به سال‌قبل افزایش یافته‌است و مصرف بذر در شرایط خوبی قرار دارد. معاون امور زراعت وزیر جهادکشاورزی از ثبت رکورد خرید تضمینی گندم در سال‌گذشته و رسیدن به خودکفایی گندم نان گفت و تاکید کرد: با همت کشاورزان و کمک مسوولان خواهیم توانست به پایداری در تولید دست‌یابیم و این روند را در جو و دانه‌‌‌‌‌‌‌های روغنی تکرار کنیم.
کشت قراردادی، تولید مبتنی بر قرارداد است، به‌عبارت دیگر بر اساس قراردادی بین خریدار و کشاورز، تولید محصول انجام می‌شود. در این نوع سیستم تولید، خریدار که معمولا شرکت‌ها و صنایع غذایی هستند موظف به تعیین بهترین الگوی کشت، تامین نهاده‌‌‌‌‌‌‌های تولید، آموزش کشاورزان و بازاریابی هستند و کشاورزان فارغ از دیگر دغدغه‌‌‌‌‌‌‌ها فقط باید تمرکز خود را بر برنامه‌‌‌‌‌‌‌ریزی برای کشت محصول با بالاترین کیفیت و حداقل بودجه‌بگذارند. نتایج آن نیز کاهش ریسک تولید و بازار و ثبات درآمد برای کشاورز و سود برای خریدار است. یکی از مشکلات سالانه کشاورزی ما معدوم‌کردن محصولاتی است که کشاورز با زحمت آنها را تهیه می‌کند، اما مشتری برای آن وجود ندارد. این موضوع بارها تجربه شده‌است از روی زمین ماندن سیب تا معدوم‌کردن گوجه، خیار، پیاز، سیب‌زمینی و...، یا کشاورزان به دلیل بالا رفتن قیمت کود، سم و دیگر نهاده‌‌‌‌‌‌‌های کشاورزی، از خرید آنها اجتناب می‌کنند و نه‌تنها محصول باکیفیتی ندارند که در کمیت تولید هم تاثیرگذار است. کشت قراردادی می‌تواند یک راه‌حل برای پایان این معضلات باشد.
هندوستان از پیشتازان این نوع کشت است که در طول سال‌ها با آزمون و خطا نوع قراردادهای خودشان را اصلاح کردند. یک تحقیق نشان‌داده که درآمد متوسط کشاورزی قراردادی ۱۱درصد از کشاورزی غیر‌قراردادی بیشتر بوده و نیز هزینه تولید در هکتار ۱۳درصد در کشاورزی قراردادی پایین‌تر است و در مجموع سود یک کشاورزی قراردادی حتی تا ۵۰درصد افزایش می‌‌‌‌‌‌‌یابد. طبق آمارهای جهانی حدود ۹۰درصد کشاورزی در جهان قراردادی است، درحالی‌که در کشور ما تنها یک‌درصد کشت قراردادی انجام می‌شود. بررسی تجربیات کشورهای دیگر نشان می‌دهد که اجرای طرح کشاورزی قراردادی می‌تواند منجر به توسعه و رونق بخش کشاورزی شود. کشاورزی قراردادی به شرط تعهد دولت و شرکت‌های صنایع غذایی به ارائه امکانات و آموزش‌های لازم و متقابلا تعهد کشاورز به اجرای دقیق آنها می‌تواند نسخه‌‌‌‌‌‌‌ای برای نجات کشاورزی بیمار کشور باشد.
