سپهر خرمی - تحریریه پارسینه | اوایل هفته بود که یکی از استوری‌های اینستاگرامی آذری جهرمی وزیر جوان ارتباطات خبرساز شد. درواقع، بهتر است بگوییم جنجال‌ساز شد تا خبرساز!
شاید اگر حال فوتبال ما خوب بود یک استوری حتی همراه با کری‌خوانی تا این حد حاشیه درست نمی‌کرد اما خب؛ «فوتبال‌فارسی» است و متفاوت از همه جای دنیا. وزیر جوان بعد از قهرمانی پرسپولیس در نیم‌فصل و پیروزی 5 بر صفر مقابل گل گهر سیرجان نوشت:« اگر گل گهر یک گل دیگه خورده بود به رکورد استقلال می رسید اما رکورد استقلال دست نیافتنی است». همین باعث شد تا جنجالی به پا شود.
او در گفت و گویی رادیویی هم عذرخواهی نکرد و کری خواندن را حق شهروندی خود دانست و گفت:«تاریخ را من رقم نزدم که بابتش عذرخواهی کنم و استقلال واقعا شش گل خورده و نباید عدرخواهی کنم».
امیر حاج رضایی کارشناس و پیشکسوت فوتبال در گفت و گویی معتقد است دولتمردان هم مانند تمام انسان‌ها حق اظهارنظر و حتی کری خواندن دارند اما نقطه نظر امیر حاج رضایی یک «اما» دارد و معتقد است نباید کری‌هایی خواند که تنش در جامعه را بیشتر کند.
اما سایر سیاستمدارهای دنیا آیا به این راحتی نسبت به تیم محبوب خود ابراز علاقه می‌کنند؟ دیوید کامرون سیاستمداران انگیسی به صورت علنی بارها از علاقه اش به تیم استون ویلا گفته و واکنش منفی دریافت نکرده است. او حتی با پیراهن استون ویلا نیز به ورزشگاه رفته و تیم محبوبش را در کنار سایر تماشاگران تشویق کرده است.
با این حال، سیلویو برلوسکنی، سخت مشغول اداره ایتالیا، گرداندن امپراطوری رسانه‌ای و فرار از مالیات بود اما همیشه برای میلان محبوبش وقت کافی دارد. او باشگاه را در سال ۱۹۸۶ خرید و آن را از ورشکستگی نجات داد و سرمایه کافی را در اختیار باشگاه قرار داد تا بتواند در عرض سه سال اولین جام اروپایی‌اش را بعد از دو دهه دریافت کند. البته او سرانجام از میلان دل کند و حالا صاحب باشگاه مونتسا است. هیچوقت به میلان صفت «تیم تحت حمایت دولت ایتالیا» را نسبت ندادند.
همچنین صدراعظم آلمان، آنگلا مرکل عاشق بازی زیباست و معمولاً به عنوان مقام رسمی در مسابقات ملی حضور پیدا می‌کند، تا تیم ملی آلمان را تشویق کند. او به طور واضح طرفدار پر و پا قرص باستین شواین‌اشتایگر، هافبک پیشین تیم ملی آلمان است. مرکل همچنین در سطح باشگاهی هم طرفدار تیم انرژی کوتبوس در بوندسلیگا است.
جورج گالووی که سیاستمدار جنجالی و حاشیه‌سازی است، یکی از طرفداران بزرگ سلتیک است. در واقع، این عضو پارلمان کتابی نوشت با عنوان «فصل باز: داستان نیل لنون» و در آن با جزئیات تاثیرات مذهبی و سیاسی بر روی سلتیک و مشکلاتی که برای مربی‌اش ایجاد کرده را شرح داد.
