سجاده‌چی از دشواری روایت سه مقطع تاریخی شهریار به اضافه عشقی که کنار این شخصیت بوده می‌گوید و درباره اینکه تا چه میزان این یکدستی در فیلم‌نامه، طی بازی‌ها اتفاق افتاد، اظهار می‌کند: دشواری امکانات و ظرفیت‌های کم تولید در کشور ما اجازه نمی‌دهد این نوع داستان‌ها بی‌نقص نمایش داده شوند؛ اما از آنجا که مخاطب ما هم مشکلات تولید را می‌داند، این تغییر و فاصله ماهوی بازیگران سه دوره زندگی یک کاراکتر را می‌پذیرد و سخت نمی‌گیرد. او می‌گوید: از نظر فن و مهارت بازیگری، کسی که نقش سالخوردگی شهریار را بازی می‌کرد، با بازیگر نقش نوجوانی تا میانسالی ایشان قابل مقایسه نبود؛ اما به دلیل احاطه و تسلط اردشیر رستمی بر ادبیات و شعر، بازی او بسیار بیشتر به چشم آمد. برای ایفای یک نقش با ویژگی‌ها و ظرافت‌های فرامتنی، گاه یک غیربازیگر انتخاب مناسب‌تری‌ است. این انتخاب را حبیب رضایی انجام داد که بسیار شجاعانه، پیشگام و موثر بود.

نویسنده «شهریار» در پاسخ به اینکه برای جذابیت درام آیا به خود اجازه می‌داد تغییراتی در روند واقعی زندگی شاعر ایجاد کند، می‌گوید: من چیزی از زندگی شهریار را تغییر ندادم و بیشتر جزئیات از خاطرات شخصی شاعر گردآوری شده بود. آنچه اضافه شده بود دوران و زمانه زیست اجتماعی و سیاسی شاعر بود که بسیار به جذابیت داستان کمک کرد. این نویسنده در پایان درباره‌ دشواری‌های ساخت سریال‌های تاریخی در فضای فعلی اظهار کرد: در زمان ساخت سریال‌های «شهریار»، «هفت سنگ» و «خاک سرخ» مشکلات اقتصادی تا این اندازه نبود و البته گاهی در پرداخت‌ها تاخیر بود اما این مساله حاد نبود و این حجم از منابع مالی صرف پروژه‌ها نمی‌شد. پیشتر پیش می‌آمد تهیه‌کننده خودروی خود را بفروشد و یک ماه بدون خودرو بگذراند تا مشکل برطرف شود، اما حالا این حجم از منابع مالی سنگین است و اگر پروژه‌ای با مساله مالی مواجه شود با فروش ۱۰ ماشین هم نمی‌شود موضوع مالی را حل کرد.