به گزارش همشهری‌آنلاین، استقلال این روزها در تب حاشیه می‌سوزد. بخشی از حواشی مربوط به جدل مدیران فعلی و پیشین باشگاه است و بخشی دیگر، به تنش آشکار بین جواد نکونام و علی خطیر مربوط می‌شود. به‌طور کلی اینطور به‌نظر می‌رسد که درگیری بین سرمربی و مدیران باشگاه در استقلال، به یک سنت همیشگی و غیرقابل ترک تبدیل شده است. روشن نیست چرا این اتفاق هربار در اردوگاه آبی‌ها تکرار می‌شود، اما مصادیق بی‌شماری در این مورد وجود دارد.
شاید مشهورترین نمونه از این دست طی سال‌های اخیر مربوط به اصطکاک فرهاد مجیدی و احمد مددی باشد. سال۱۴۰۰ درگیری طرفین به‌شدت بالا گرفت و دیالوگ‌های عجیب و غریبی بین آنها رد و بدل شد. مثلا در یک مورد، مددی در مورد مجیدی گفته بود: «مجیدی وقتی می‌بازد زبانش بند می‌آید. او باید از افتضاحات هتل دبی بگوید که وزیر هم در این مورد اعلام انزجار کرد.» در نقطه مقابل مجیدی هم مددی را متهم کرده بود که منتظر شکست استقلال است! همچنین به یاد بیاورید درگیری مشهور علیرضا منصوریان با اکبر عباسی‌ملکی، عضو هیأت‌مدیره استقلال را که به آن خنده تاریخی و فراموش‌نشدنی در برنامه۹۰ ختم شد.
اگر قرار باشد عقب‌تر هم برویم، می‌توانیم چالش وحشتناک رخ‌داده بین وینفرد شفر و همین آقای علی خطیر را به یاد بیاوریم. آن زمان یعنی سال۹۷ خطیر، معاون باشگاه استقلال بود و سرمربی وقت آبی‌ها هیچ فرصتی را برای یورش به او از دست نمی‌داد. او بارها به خطیر حمله کرد، طعنه و کنایه زد و از الفاظی سود برد که حتی بازنشر آن در این گزارش ممکن نیست! جالب اینجاست که شفر، حتی همین چند هفته پیش هم در مصاحبه با یکی از روزنامه‌های کشور باردیگر به‌شدت از خطیر انتقاد کرد تا نشان دهد این کینه را از یاد نمی‌برد. کلی مثال دیگر هم در این زمینه وجود دارد که در حوصله مطلب جاری نیست. فعلا ببینیم سرنوشت مناقشه بین نکونام و خطیر به کجا می‌رسد.
