فرهیختگان: علیرضا منصوریان در فولاد، یادآور مسعود شصتچی در سریال «مرد هزار چهره» است. وقتی که در جلسه دادگاه می‌ایستاد و روبروی قاضی، از «اشتباهی» بودن خودش می‌گفت. این مربی برای فولاد، از همان ثانیه یک اشتباهی بود. این انتخاب، یک جنگ تمام‌نشدنی در اهواز راه انداخت. نبردی که قربانی‌اش، فقط خود این باشگاه بود. شکست، خلاصه فصل جدید فوتبال خوزستان است. تیمی که باید برای قهرمانی می‌جنگید، حالا فقط با خودش می‌جنگد.
چرا علیمنصور در اهواز پذیرفته نشد؟ چون هواداران باشگاه رزومه‌اش را برای هدایت تیمی در این سطح مناسب نمی‌دیدند. آن‌ها از مربی خوب خارجی حرف می‌زدند و باشگاه، سرمست از مذاکره با ساده‌ترین گزینه موجود بود. مدیران باشگاه، مرتکب یک اشتباه نابخشودنی شدند. آن‌ها به سراغ مردی رفتند که در چند تجربه قبلی‌اش در لیگ برتر، همواره ناموفق به نظر می‌رسید. چطور کسی که حتی در آلومینیوم و نفت انتظارها را براورده نکرده، ناگهان سرمربی باشگاهی می‌شود که همین فصل قبل یک نبرد پایاپای با الهلال عربستان در لیگ قهرمانان آسیا داشته است؟
مدیران باشگاه با این انتخاب، به تیم‌شان بد کردند و علیمنصور، به خودش. اگر قرار به بازگشت بود، او باید این بازگشت را در تیمی رقم می‌زد که حداقل هواداران‌اش این مربی را باور داشته باشد. فولاد برای این مقطع از کارنامه منصوریان، بزرگ بود و به نظر می‌رسید مسائل فنی، تاثیر زیادی روی انتخاب او نداشته‌اند. شاید این مربی هیچوقت اعتراف نکند اما، بدون شک او در فولاد، اشتباهی بوده است!
