در فرهنگ مردم کن درخت چنار از حرمت و جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. از این رو آنهادرختان چناررا وقف حسینیه‌ها کرده‌اند.
به گزارش همشهری، سایه درخت چنارو مقاومت آن برای ادامه حیات و پولی که از فروش چوبش کسب می‌شد ریشه این نوع نگاه و تفکراهالی کن محسوب می‌شود. حسین محمدی، یکی از اهالی محله کن، می‌گوید: «از قدیم به ما می‌گفتند که شاخه‌های درخت چنار را نشکنید. ما هم رعایت می‌کردیم.
یادم می‌آید چند بار تصمیم گرفتند درخت کنار حسینیه محله میانده را ببرند. این درخت در دیوار حسینیه فرو رفته بود و باعث می‌شد خرابی‌هایی به بار بیاید. اما کسی شاخ و برگ‌های این درخت را نبرید. الان هم اگر داخل کن بروید می‌بیند چنار‌ها بااینکه به سمت خانه‌ها کج شده‌اند، اما کسی آن‌ها را نمی‌برد.»
یکی از دیدنی‌ترین خیابان‌های تهران را باید خیابان سرآسیاب محله کن بنامیم. اگرچه خیابان، ولی عصر (عج) به خیابان چنارستان پایتخت مشهور شده است، اما درواقع خیابان سرآسیاب محله کن در غرب تهران را باید خیابان چنارستان تهران با چنار‌های کهن و قطور نامید.
چنار‌هایی که هرکدام قدمتی بیش از ۲۰۰ سال دارند و همچنان سایه‌سار نیک خود را به رهگذران می‌بخشند. چنار‌های این خیابان را باطراوت‌ترین چنار‌های تهران باید نامید.
علی عباسی، از باغداران محله کن، می‌گوید: «حال خوش این چنار‌ها دلیل دارد. ریشه همه این چنار‌ها از آب قنات کن که از حاشیه خیابان می‌گذرد غوطه‌وراست، جون چناراست و آب. پس هرچه چنار سیراب‌تر، طراوت و تازگی‌اش بیشتر. چنار‌های این خیابان مالک خاصی ندارد. از قدیم‌الایام مردم محله مراقبشان هستند.»
