فرادید: استتار نوعی کنش دفاعی نسبتا معمول در میان حیوانات است. در زمان استتار، رنگ جانور به گونه‌ای با محیط اطرافش ترکیب می‌شود که تشخیص حضورش را برای شکارچیان دشوار می‌کند.
انواع مختلفی از روش‌های استتار وجود دارد و برخی از حیوانات حتی از بیش از یک روش برای این کار استفاده می‌کنند. استتار می‌تواند خیلی ساده باشد، مثل یکدستی رنگ سفید یک روباه قطبی با منظرۀ یخ زدۀ جنوبگان؛ و یا می‌تواند پیچیده‌تر باشد مثل جانور برگ‌مانندی که تکان خوردن یک برگ واقعی را تقلید می‌کند. تغییر رنگ نیز شیوۀ مشهور دیگری برای استتار است.
در کل تاکتیک استتار هر حیوان به عوامل مختلفی بستگی دارد. برای مثال حیواناتی که بدنشان دارای خز است باید شیوۀ متفاوتی نسبت به حیوانات پوشیده از پر یا فلس داشته باشند. زیرا تغییر رنگ خز ممکن است چند هفته طول بکشد اما تغییر رنگ فلس و یا حتی پر زمان کمتری می‌طلبد. زندگی جمعی یا فردی هم نقش تعیین کننده‌ای در اتخاذ شیوه‌های استتار داد. برای مثال حرکت جمعی گورخرها می‌تواند حیوانات شکارچی را گمراه کند در حالی که آن‌ها به صورت فردی چنین امکانی را ندارند.
حیواناتی مثل اختاپوس که می‌توانند خیلی سریع تغییر رنگ بدهند، رنگدانه‌هایی میکروسکوپی روی پوستشان دارند که می‌توانند با جذب و بازتاب دادن نور، رنگ حیوان را متغیر نشان بدهند.
