به گزارش خبرگزاری برنا تهران، رضا حسن زاده، نویسنده و کارگردان ایرانی در گفت و گو با خبرنگار ما گفت: از  6 سالگی و با مسافرت به شهر اردبیل عاشق هنر شدم  در این بازیگر نقش حضرت رقیه شدم و شب عاشورا با علاقه روانه میدان تغزیه شدم و این موضوع چندسالی ادامه داشت و باعث شد به هنر علاقه مند شوم. البته در 15 سالگی وارد گروه های نمایشی شدم و درنهایت به نویسندگی و کارگردانی رسیدم.

درآمد خودرا با تدریس در رشته های تخصصی خود ، بازیگری مقابل دوربین ، فیلمنامه نویسی و کارگردانی فیلم به دست می آورد.

وی درخصوص حیطه کاری خود اظهار کرد: در تدریس رشته های ذکر شده تخصصی که دارم  بازیگری مقابل دوربین ، فیلمنامه نویسی و کارگردانی فیلم. البته؛ باید بگوییم سینما خواسته جسم هنرمند نیست ، برای من سینما معنایی از یک روح در اتفاقات پیچیده از درون انسانهاست

این نویسنده با سابقه ایرانی در خصوص مشکلات  فیلمسازی  بیان کرد:  مشکلات حوزه کاری برای کسانی هست، که مستقل کار میکنند،.

وی ادامه می دهد: به لطف خدا قصه فیلمنامه هام که خودم مینویسم همیشه آنقدر سرمایه گذارها رو قلقلک داده که همکاری صورت گرفته ، ولی الان توی این شرایط کنونی و کرونایی کمی به مشکلات برخوردیم ، سرمایه گذار چند میلیاردی که به معنای واقعی دوستارِ ساخت این اثر هستش ، کرونا گرفت سرمایه گذارهای دیگه ای هم بودند که نتونستن هزینه را جور کنند یا نشده بر  ترس خودشون برای حمایت فیلم و ساخت اثر غلبه کنند.

این کارگردان درخصوص حمایت های دولت گفت: با وجود اشخاصی که به لحاظ سنی چند سال یا چند دهِ زودتر از من شروع کردن ، هیچ گاه نوبت به فیلمسازهای جدیدُالاسم نمیرسد ، بعد از اون من با افکار متفاوتی از نگاه فیلمسازهای دولتی فیلم میسازم ، من ایدئولوژی فکری و سینمایی خودمو دارم که هیچ گاه نمیخوام فقط برای پول یا فقط برای اینکه فقط فیلم بسازم ، فیلمی رو کار کنم.

حسن زاده با اشاره به اینکه مردم فیلم خوب و بد را تشخیص می دهند توضیح داد:  ببینید زمانی میگفتند مردم روزنامه نمیخوانند ، مطالعه ندارند ولی با گسترش دنیای اینترنت ، الان اکثریت مردم جهان و بخصوص ایران توی فضای مجازی مطلب میخونند ، فیلم میبینند ، نقد میخونند و با نگاه جدیدی که دنیای ارتباطات توی ساختار فکری مردم ایجاد کرده ، اکثریت مردم فیلم خوب یا بد یا اثر ضعیف و قوی رو خیلی قوی تشخیص میدند.

وی در پیشنهاد به فیلمسازان جوان و علاقه مند گفت: من به همه فیلمسازان فقط اینو میگم که برای خلق یک اثر خوب حتما در ابتدا تخیل خودشونو با نوشتن تقویت کنند ، خیلی از فیلم ها بوده که فیلمسازایی که حتی یک داستان هم ننوشتند ، ببننده هم نتوانستِ با اون اثر ارتباط برقرار کنه ، دلیلش هم اینِ که خود فیلمساز با محتوای درونیِ اثر ارتباط روحی برقرار نکرده و تا زمانی که یک فیلمساز تخیلِ خودشو تقویت نکنه و از تخیل خودش لذت نبره نمیتونه اثری که از تخیل یک شخص دیگه نوشته شده و فیلمساز با اون فقط در حد دکوپاژ ارتباط برقرار کرده رو به مخاطب روایت کند.

این کارگردان در پاسخ به سوال بازیگران رو برای فیلم های خود چطور انتخاب میکنید ؟ آیا از بازیگران تئاتری استفاده می کنید ؟ بیان کرد:  هر فیلمسازی سلیقه ای داره ، اعتقاد من برای ساخت فیلم رئالیسم نقشِ که خیلی کم پیش اومده توی بازیگران عزیز تئاتری ببینم، چون اعتقاد من اینه که بازیگری برای تئاترِ و کسی که جلوی دوربین برای ۷ میلیارد انسان روی کره زمین بازی میکنه ، قطعا بازی نمیکنه بلکه اون شخصیت رو زندگی میکنه ، اینجاس که سوال قبل شما بیشتر خودشو نشون میده که خیلی از مردم رو دیدم که وقتی یک فیلم رو میبینن از بازیگرش که تئاتری هستش ارتباط درونی برقرار نمیکنند.

وی ادامه داد: بستگی به ساختار اقتصادی و همینطور نوع محتوایی اثر داره ، اگر اثر تجاری نباشه منِ فیلمساز قطعا دنبال بازیگرانی میرم که رئالیسم شخصیت قصه رو ایجاد میکنن و بگونه ای هستن که دست و بالِ من برای روایت درست رو راحتر میپذیرن ، ولی در کارهای تجاری فرق میکنه ، نه اینکه نخوام به کیفیت لطمه بزنم و نه اینکه اکثر سوپراستارها که توی سینما فروش دارن بد هستن !!! هستن بازیگرانی که خوب رشد کردن  و من برای بخش تجاری یک فیلم تجاری باید حواسم باشه که گیشه رو برای برگشت مالی سرمایه گذار حفظ کنم و اینو هم میدونم هر سوپراستاری بازیگر دلخواهم نیست و نبوده ، ولی برای برگشت پول فیلم مجبور سمت اشخاصی برم که شاید کیفیت درجه یک بودن رو ندارن و فقط سوپراستار هستند.

حسن زاده درباره سبک و ژانر فیلم اظهار داشت: من سینمای کودک و همینطور ژانر های سیاسی رو بیشتر دوس دارم و همینطور فیلم های معناگرا را، همچین به سبک سیاسی معناگرا علاقه مند هستم.

وی درباره هدف خود از ساخت فیلم توضیح داد: هدف من از ساخت فیلم ، اونم فیلم های استاندارد و خوب اینه که من فقط به فکر این هستم که اثر هام طوری کار بشه که اون کارا توی دانشگاه ها تدریس بشه ، ماندگار بشه و توی تاریخ هنر این کشور ثبت بشه نه اینکه فقط بهانه پول یا شغل یک فیلمی ساخته بشه ، همیشه به این فکر میکنم که برای اون جوانانی که در نسل های از هم گسیخته آینده شاید هیچ امیدی یا هدفی نداشته باشن با کارام انگیزه ای ایجاد کنم که اون اشخاص در آینده اگر سمت سینما و فیلمسازی میان ، با یک فیلمساز و اثرهاش اینگونه روبرو بشن که این آدمی که اینو ساخته بدون هیچ حمایتی و با تلاش این کارارو ب یادگار گذاشته این که دیگران را به قضاوت بکشانید یک فکر دراماتیک و نمایشی است یا سیاسی. ورود به هنر یعنی قضاوت شدند.

من اگر الان یک فیلمساز هستم و تا الان پیش رفتم این مسیر رو بدلیل این بوده که همیشه از نظرات منفی و مثبت و نقدهای تند و سبک استقبال کردم و قطعا در آینده نیز در سیبل نقدهای تند قرار خواهم گرفت و اگر جز این باشه برام ، صد درصد یک فیلمساز بی اثر و خاموشی بودم که مخاطبی در موردم یا اثرم حرفی نمیزنه و واقعا خوشحال میشم وقتی میبینم فیلمم اونقدر درگیر کرده که در موردش حرف میزنند.

این  کارگردان درخصوص درک فیلم توسط مخاطب گفت: درک فیلم قطعا از جنس مردم و عمومیت هستش و زمانی که این اثر نمایش داده بشه قطعا ببیننده ها چه زن و چه مرد این اثر رو با زندگی درون خودشون خواهند دید ، چون من همیشه سعی بر این دارم که فیلمی از جنس اجتماع بسازم ، چه این اجتماع امروزی باشه یا اگر این زندگی مربوط به زمانی قدیم باشه و با اونکه من در اون مقیاس زمانی زیست نکردم ولی سعی میکنم با تمایلات مشترک انسانی و روحی هر شخص که ثبات زمانی داره و در هیچ دوره ای تغییر نمیکنه برای ایجاد روایت با نگاه های مشترک امروزی اونو رقم بزنم

حسن زاده در رشته فیلمسازی در حال تحصیلات دانشگاهی میباشد ، اون بعد از حدود ۱۴ سال فیلمسازی و بالای ۲۰ سال فعالیت هنری و آموزش و تدریس  در سینما میپردازد.

طی جلسات متعدد، با تهیه کننده و مجری طرح  سینمایی دانه های قرمز برف سرکار خانم رویا محمد پور،  و   مدیران محترم مجموعه   سینمایی چهارسو، بر آن شدیم اولین رونمایی همراه با اکران خصوصی ویژه برای هنرمندان و بزرگان سینما، موسیقی، ورزشکاران و تعدادی از  سران لشگری و کشوری به اتفاق عوامل  تولید  این فیلم و خانواده های  محترمشان  در  اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۰ ،  به نمایش درآید.