همشهری آنلاین، گروه فرهنگی: فردوس کاویانی را با «همسران» به یاد می‌آوریم و آژانس دوستی و بسیار فیلم و سریال‌های دیگر. با صورتی مهربان و خنده‌ای دلنشین. اما این تصویر مدتی است تغییر کرده است.
اردیبهشت ماه 1396 فردوس کاویانی پس از مدت‌ها، در جشن بازیگر حاضر شد و تغییر چهره‌اش واکنش‌های زیادی از سوی مردم و دوستدارانش به دنبال داشت. او در آن جشن نتوانست جز یک جمله در باره خوشحالی‌اش از حضور در این جمع چیز دیگری بگوید. دو ماه بعد همسر او در گفت‌وگویی با سایت آپارات خبر داد که او مبتلا به پارکینسون است و مراحل درمان را طی می‌کند.
در این مدت و در سال 99 شایعاتی هم در باره ابتلای او به آلزایمر و نگهداری او در خانه سالمندان مطرح شد که پسرش در گفت‌وگویی با ایسنا تمام این شایعات را رد کرد. او در این مصاحبه که در روزهای اوج‌گیری کرونا و بعد از درگذشت پرویز پورحسینی به دلیل این بیماری انجام شد، گفت: «در تعجبم که برخی رسانه‌ها در فضای رسمی‌و مجازی از پدر من در شرایطی صحبت می‌کنند که در خانه سالمندان است و به آلزایمر دچار شده است. این طور نیست و ایشان در منزل هستند و بیماری اصلی‌شان هم فقط پارکینسون است. اگر فراموشی داشتند که این روزها اینقدر غصه مرحوم پرویز پورحسینی و دیگر دوستان و همکاران‌شان را نمی‌خوردند.»
واکنش‌های زیاد به چهره تکیده او در جشن بازیگر، اخبار نادرستی که به سرعت در فضای مجازی پخش شدند و این که فرزندانش به دنبال پرسش‌های دوستداران او، درباره‌اش اطلاع‌رسانی می‌کنند، یک چیز را ثابت می‌کند. این که فردوس کاویانی برای مردم مهم است و روی او حساسیت وجود دارد. او محبوب است و بخش زیادی از این محبوبیت را برای بازی در نقش کمال در سریال همسران به دست آورده است. این سریال به کارگردانی بیژن بیرنگ و مسعود رسام سال 1373 از تلویزیون پخش شد. سال‌هایی که کارگردان‌های مطرح برای تلویزیون سریال می‌ساختند و سریال‌ها واقعا دیده می‌شدند. همسران در اوایل دهه هفتاد سبک جدیدی در سریال‌سازی بود و ارتباط متفاوتی از آنچه پیش‌تر در صداوسیما دیده بودیم، بین همسران نمایش می‌داد. کمال و مهین (با بازی مهرانه مهین‌ترابی)، همدیگر را دوست داشتند، با هم صمیمی بودند، شوخی می‌کردند و حتی دعوا و قهرشان بامزه و دوست‌داشتنی بود. همین‌ها به اضافه داستان‌های ساده و جذاب سریال را پرمخاطب کرد و فردوس کاویانی به یکی از محبوب ترین بازیگران آن زمان تبدیل شد. او این محبوبیت را فقط به دلیل بازی شیرینش به دست آورد و بعد از گذشت سال‌ها از این سریال و با این که از پخش آخرین سریال با بازی او در نوروز 92 ده سال می‌گذرد، همچنان در یاد تماشاگران مانده و نگران سلامتی او هستند.
نیاز به حمایت
در کنار این محبوبیت اما نکته بسیار مهمی هم وجود دارد و آن حمایت از هنرمندانی است که دچار بیماری هستند. بسیاری از هنرمندانی که مبتلا به بیماری می شوند، علاوه بر رنج بیماری از نظر اقتصادی هم دچار مشکلات جدی می شوند. در طول سال ها بارها با این مسئله روبه رو شده ایم که هنرمندان از نبود حمایت های درمانی شکایت داشته اند.
فردوس کاویانی در مدت فعالیتی که داشته برای خانه‌دار شدن بسیاری از همکارانش تلاش کرده و حتی اصغر همت در مصاحبه‌ای با ایران تئاتر گفته است: «نکته‌ای که همیشه مرا ناراحت می‌کند این است که یکی از دلایلی که باعث شد حال فردوس کاویانی خوب نباشد، تلاشی بود که او انجام داد تا چند نفر صاحب خانه و زمین شوند. او به جای آن که روی صحنه بازی کند با دل رئوفی که دارد خواست برای چند نفر سرپناه فراهم کند و در این راه بلایی نبود که سر او نیاید. چرا باید چنین باشد؟ همین موضوع سلامتی او را تهدید کرد و باعث شد تا امروز حال خوشی نداشته باشد.»
حالا فردوس کاویانی در این شرایط و برای طی مراحل درمان باید از طرف نهادهایی مثل وزارت ارشاد، خانه تئاتر و صندوق هنر حمایت شود. روابط عمومی صندوق هنر می‌گوید فردوس کاویانی و همسرش تحت پوشش بیمه تکمیلی صندوق هستند و حق بیمه هم به عنوان طرح بیمه تکمیلی نامداران از طریق صندوق پرداخت می‌شود. این روابط عمومی توضیح می‌دهد: «علاوه بر این ایشان تحت پوشش طرح تکریم هم هستند و از طریق این طرح حمایت می‌شوند. از مهر ماه گذشته هم ماهانه کمک هزینه بیماری برای ایشان تعریف شده است.»
به هر حال به نظر می‌رسد گرچه این حمایت‌ها می‌تواند تا حدی کمک‌کننده باشد، اما باید سازوکاری سیستماتیک برای حمایت از تمام هنرمندان بیمار صورت گیرد تا هم موثرتر باشد و هم شأن و شخصیت این هنرمندان را خدشه دار نکند.
