از زمانی که والیبال به دنیای حرفه ای‌ها پا گذاشت و در میان مدعیان جهانی برای خود اسم و رسم پیدا کرد، باشگاه‌ها و حامیان مختلف به قصد سرمایه گذاری در این رشته بودجه‌های سنگینی را صرف کردند و در ازای این سرمایه گذاری نتایج قابل قبولی از تیم‌ها توقع داشتند.
از سال ۱۳۹۰ در لیگ برتر والیبال کار به جایی رسید که پول تعیین کننده جایگاه تیم‌ها در جدول رده بندی و ملاک بازیکنان برای انتخاب تیم شان بود، دیگر کمتر مربی و والیبالیستی ماندن در زادگاهش با هدف رشد سطح کیفی والیبال شهرش را به پول ترجیح می‌داد تا جایی که دست تیم‌های ارومیه‌ای و گنبدی که مهد و قطب والیبال ایران هستند خالی ماند و از شهر‌های دیگر بازیکن گرفتند.
بحث در این خصوص زیاد است، اما هدفمان از نگاشتن این یادداشت بیشتر پرداختن به اتفاقاتی است که ریشه در برخورد‌های غیراخلاقی کنونی والیبال دارد.
جمعه ۱۷ بهمن از سری مسابقات هفته بیست و هفتم لیگ برتر تیم‌های شهرداری ارومیه و ورامین به مصاف هم رفتند در جریان این بازی اعضای کادر فنی و بازیکنان تیم شهرداری ارومیه برای اثبات ادعای شان در مورد یک امتیاز دست به اعمال خشونت علیه داور و تصویربردار حاضر در زمین می‌زنند.
ماجرا از این قرار است پوریا یلی بازیکن جوان آینده دار والیبال که پیراهن شهرداری ارومیه را به تن دارد به همراه فرهاد سال افزون پاسور این تیم در ست پنجم دیدار مقابل شهرداری ورامین با هتاکی و فحاشی از خجالت داور دوم در آمدند.
کار به همین جا ختم نشد پس از پایان مسابقه هم این ۲ بازیکن در حالی که همچنان با الفاظ ناشایست داور بازی را بدرقه می‌کردند تصویربردار یک برنامه تلویزیونی که از این صحنه‌ها تصویر گرفت را مورد ضرب و شتم قرار دادند و دوربینش را گرفته و تصاویر ضبط شده را پاک کردند.
بیان این شرح واقعه تلخ در شرایطی است که سال‌های گذشته بازیکنان و کادرفنی که حالا پول برای آن‌ها حرف اول و آخر را می‌زند به بهانه اشتباهات داوری به سمت سکو یورش می‌بردند، اما امسال سازمان لیگ فدراسیون با بهره گیری از ویدئوچک راهی برای از بین بردن اعتراضات باز کرد، اما باز هم شاهد اتفاقات غیرورزشی از سوی برخی حرفه‌ای نما‌ها هستیم و به قولی ویدئوچک هم درد والیبال را درمان نکرد.
بازیکن حرفه‌ای در جریان یک مسابقه علاوه بر برد نباید اخلاق ورزشی و روحیه پهلوانی را فراموش کند این مسائل رنگ خود را در والیبال باخته و تحت الشعاع سیاست نتیجه گرای مسئولان قرار گرفته است.
مسئولان فدراسیون والیبال پیش از تشکیل کمیته انضباطی ۲ بازیکن خاطی را از حضور در مسابقات تا صدور رای محروم کردند و این اتفاق تصور صدور رایی قاطع و محکم را در اذهان ایجاد کرد، اما بعد از صدور حکم کمیته انضباطی مشخص شد که قاطع بودن در فدراسیون هم تا حدودی رنگ باخته است.
در رایی که محرومیت ۲ جلسه‌ای آن هم به صورت تعلیقی، برای بازیکنی که هتاکی کرده و فردی را مورد ضرب و شتم قرار داده است، بویی از قطعیت به مشام نمی‌رسد.
پرداخت جریمه ۲۰ میلیون تومانی برای والیبالیست‌هایی که قرارداد‌های میلیاردی برای یک فصل بسته اند نمی‌تواند تنبیه جدی و اثرگذار باشد.
بهتر نبود مسئولان فدراسیون به این دست اتفاقات تنها با نگاه تربیتی یک بازیکن رفتار نمی‌کردند و با نگاهی عمیق‌تر پیش می‌رفتند چرا که این بازیکنان که بعضاً ملی پوش هم هستند الگویی برای نسل‌های آینده والیبال ایران هستند.
انسیه ورزنده خبرنگار خبرگزاري صدا و سيما
