روزنامه آفتاب یزد درباره محسن رضایی نوشت: اگر رسانه‌ها درست نوشته باشند که می‌خواهد قید دولت را بزند و خود را برای انتخابات مجلس آماده کند - دو راه بیشتر پیش رو ندارد: کاندیدا شدن از شهر‌هایی که همشهریان او محسوب می‌شوند با پذیرش این مخاطره‌ی تلخ که شاید رأی نیاورد و برای همیشه تمام شود یا کاندیدای نمایندگی از تهران شدن و خود را به قضا و قدر سپردن؛ حداقل رأی نیاوردن از تهران او را برای همیشه از سپهر سیاسی ایران حذف نمی‌کند هرچند همین مسئله نیز می‌تواند برای مدت‌های مدید از او یک چهره‌ی بازنده که در هیچ انتخاباتی به وی روی خوش نشان داده نشده یاد شود!
عجب سرنوشت تلخی؛ سرنوشت محسن رضایی را می‌گویم، مردی که بارِ ادعا‌های اقتصادی او را بر گُرده‌ی کوه بگذاری، به افغان در می‌آید، اما هنوز یک سطر رزومه و رد و نشانی که ثابت کند او اقتصاد خوانده و از اقتصاد سر در می‌آورد و مردم می‌توانند به پشتوانه‌ی همین کارنامه به او اعتماد کنند؛ یافت نمی‌شود. سرنوشت از این تلخ تر؟!
