به گزارش ایرنا، روح الله حجازی را شاید با "در میان ابر ها" و بعد از آن "زندگی خصوصی آقا و خانم میم " بشناسیم. کارگردانی که از همان ابتدا دغدغه مند پیش رفت و شاید در اواسط حضورش در عرصه فیلم سازی تا اندازه ای از ورود پررنگ اش فاصله گرفت. ولی سال ۹۶ با فیلم "اتاق تاریک" و حالا بیشتر با فیلم "روشن " توانمندی خود را به تصویر کشید ه است. "روشن" فیلمی با بازی درخشان رضا عطاران, سارا بهرامی و سیامک انصاری که شاید نام بازیگران و حتی خلاصه داستان ذهن مخاطب را به سمت یک اثر کمدی بکشاند. این در حالی است که ما قرار است با یک فیلم تلخ با رگه هایی از کمدی که خاص شخصیت عطاران است روبرو شویم. دراصل می توان گفت؛ "روشن" فیلم رضا عطاران است. همانطور که کارگردان نیز گفته است فیلمنامه را برای او نوشته است و با دیدن فیلم به این نتیجه می رسیم که روح الله حجازی با این انتخاب پرخطر توانست به روزهای اوج خود نیز بازگردد.
شخصیت اصلی با بازی رضا عطاران یک فرد عاشق سینماست که یک خانه کوچک و زندگی ساده‌ای دارد. او یک واحد از برج‌های اطراف تهران را پیش‌خرید کرده اما سازندگان خانه به قولشان عمل نکرده‌اند؛ به همین دلیل خانواده او در حال فروپاشی است و همسرش هم به طور کامل از او جدا شده و تصمیم گرفته تا انتخاب جدیدی برای بهبود وضعیت خود داشته باشد. همه این عوامل شخصیت روشن را تحت فشار قرار می‌دهد ولی اصل فیلم درباره چگونگی مواجهه کارکتر با این مشکلات است. حالا عطارانی بر خلاف دیگر نقش هایش می بینیم. نقشی که بازیگر هیچ تلاش خارج از برنامه ای برای به رخ کشیدن تلخی آن نکرده است. همین مساله از او قهرمانی به بحران رسیده ساخته است. هر چند شاید مخاطب از شخصیتی که زندگی اش را به سینما و عشق بازیگری باخته است توقع رفتارهای دیگری به غیر از نگاه قاب بندی شده اش به مشکلات دارد. به همین دلیل تا اندازه ای این ویژگی مهم شخصیت روشن تا اندازه ای الکن باقی می ماند.
اما این ویژگی درباره دیگر شخصیت ها وجود ندارد. به طور مثال مریم خیلی خوب تکلیف اش را با آینده و علاقه اش و حتی فرزندش مشخص کرده است و قاطعانه پای تصمیم خود می ایستد. البته در این بین نباید از بازی خوب سارا بهرامی غافل شد. بازیگری که دریافت سیمرغ او را برای حضور در نقش های متفاوت ثابت قدم تر کرده است.
اما در کنار بازی قابل ستایش عطاران و دیگر بازیگران نباید از قاب های بدیع, ترکیب های رنگی و انتخاب نورها در فیلم گذشت. افکت های صوتی و بصری که نه فقط به تلخی و تعلیق اثر کمک می کند، بلکه هر آن انتظار یک غافلگیری را برای مخاطب به همراه می آورد که این غافلگیری در پایان بندی به اوج خود می رسد.
